Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 29 Ἰουλίου 2018, Κυρ. θ΄ ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. γ΄ 9-17)
Ἀδελφοί, Θεοῦ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ· ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ· θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός. εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει. εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αὐτὸς δὲ σωθήσεται, οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός. Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς.
«Ἕκαστος βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ»
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἀπευθύνεται στοὺς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, δηλαδὴ σὲ ὅσους ἐργάζονται ἱεραποστολικὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Παρομοιάζει τὴν ἱεραποστολικὴ ἐργασία μὲ τὸ κτίσιμο μιᾶς οἰκοδομῆς καὶ τοὺς ἐφιστᾶ τὴν προσοχή. Γράφει: Ὁ καθένας ἂς βλέπει πῶς χτίζει.
Ὅμως αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ ἀφορᾶ καὶ σὲ ὅλους μας: Ὁ κάθε πιστὸς «κτίζει» μὲ τὴν ποικίλη προσφορά του στὸν συνάνθρωπο.
Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἂς δοῦμε ποιὸ εἶναι τὸ «κτίσιμο» ποὺ κάνουμε οἱ πιστοί, πῶς πρέπει νὰ γίνεται καὶ γιατί χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχὴ σ᾿ αὐτὴ τὴν ἐργασία.
1. Οἰκογένεια, ἐπάγγελμα, ἄλλη προσφορὰ
Οἱ πιστοὶ «κτίζουν» πρῶτα-πρῶτα ὡς σύζυγοι καὶ οἰκογενειάρχες μὲ τὴν συμπεριφορά τους μεταξύ τους καὶ κυρίως μὲ τὴν ἀγωγὴ ποὺ δίνουν στὰ παιδιά τους.
Ἐπίσης προσφέρουν στὸν συνάνθρωπο μὲ τὸ ἐπάγγελμα ποὺ ἀσκοῦν. Ὁ ἐκπαιδευτικὸς κατ᾿ ἐξοχήν, ὁποιασδήποτε βαθμίδας στὴν ἐκπαίδευση, «κτίζει» στὶς ψυχὲς καὶ στὴν προσωπικότητα τῶν μαθητῶν του, διαμορφώνει τὶς εὔπλαστες ψυχές τους. Ἐπίσης οἱ γιατροί, οἱ νοσοκόμοι, οἱ κοινωνικοὶ λειτουργοί… Ἀλλὰ καὶ οἱ ὁποιοιδήποτε ἐργαζόμενοι προσφέρουν στὸ κοινωνικὸ σύνολο: οἱ δικαστὲς καὶ οἱ δικηγόροι, οἱ ἀξιωματικοί, οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, οἱ τεχνίτες, οἱ οἰκοδόμοι, οἱ ἐργάτες βιομηχανικῆς μονάδος…
Σ᾿ ὅλους τοὺς χώρους «κτίζει» κανεὶς μὲ τὶς ποικίλες ἀγαθοεργίες, ἐξυπηρετήσεις καὶ ἐλεημοσύνες ποὺ φιλοτιμεῖται νὰ κάνει. Πῶς ὅμως πρέπει νὰ γίνεται αὐτὸ τὸ κτίσιμο;
2. Ὅπως θέλει ὁ Θεὸς
Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος χρησιμοποιεῖ δύο ἐκφραστικὲς εἰκόνες: Ἄλλος χτίζει μὲ πολύτιμα ὑλικά: χρυσάφι, ἀσήμι, πολύτιμους λίθους. Αὐτὸς χτίζει καλά. Ἄλλος χρησιμοποιεῖ εὐτελὴ οἰκοδομικὰ ὑλικά: ξύλα, χόρτα, καλάμια. Αὐτὸς δὲν χτίζει καλά.Τί σημαίνουν αὐτά; Ὅποιος χτίζει μὲ πολύτιμα ὑλικά, χτίζει σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· δηλαδὴ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του στὸν συνάνθρωπο ταπεινὰ καὶ μὲ ἀγάπη πρὸς ἐκεῖνον, μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ εὐσυνειδησία καὶ τιμιότητα, μὲ εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὁποίους διακονεῖ ἢ ἐλεεῖ.
Ἀντίθετα, ὅποιος χτίζει μὲ εὐτελὴ ὑλικά, χτίζει ὄχι ὅπως θέλει ὁ Θεός, ἀλλὰ μὲ ἰδιοτέλεια· ἴσως μὲ σκοπὸ νὰ βγάλει χρήματα, ἀκόμη καὶ μὲ ἀθέμιτο τρόπο, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ πρόβλημα τοῦ συνανθρώπου του, ἢ «πρὸς τὸ θεαθῆναι», ὅπως ἐλεοῦσαν οἱ Φαρισαῖοι, γιὰ νὰ ἐπαινεθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ὅτι εἶναι ἐλεήμονες (βλ. Ματθ. ς´ 1)· ἢ χτίζει πρόχειρα, ἀσυνείδητα ἢ μὲ γογγυσμό…
3. Ὁ Κύριος θὰ δοκιμάσει τὸ οἰκοδόμημά μας
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθύνει ἔντονη ἔκκληση στὸν πνευματικὸ οἰκοδόμο· τοῦ ἐφιστᾶ τὴν προσοχή: «Ἕκαστος βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ». Γιατί; Διότι τὸ οἰκοδόμημά του θὰ δοκιμασθεῖ μὲ αὐστηρότητα καὶ ἀκρίβεια, μὲ αἰώνιες συνέπειες γιὰ τὸν ἴδιο: ἢ τὴν αἰώνια σωτηρία ἢ τὴν αἰώνια ἀπώλειά του.«Ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει», γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος· «ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει». Ἡ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου θὰ φανερώσει τὴν ποιότητα τῆς ἐργασίας τοῦ κάθε πιστοῦ. Διότι τότε ἡ ἐνέργεια τῆς θείας δικαιοσύνης σὰν ἄλλη φωτιὰ θὰ διαπεράσει τὸ οἰκοδόμημα. Ἂν εἶναι ἀπὸ εὐτελὴ καὶ εὔφλεκτα ὑλικά, θὰ καεῖ, θὰ καταστραφεῖ, ὁ δὲ οἰκοδόμος θὰ κατακριθεῖ. Ἂν εἶναι ἀπὸ πολύτιμα ὑλικά, ποὺ ἀντέχουν στὴ φωτιά, τὸ οἰκοδόμημα δὲν θὰ καταστραφεῖ καὶ ὁ πιστὸς θὰ λάβει μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό.Ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕναν ἄλλον λόγο χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχὴ στὸ κτίσιμο: διότι τώρα δὲν φαίνεται καθαρὰ ἡ ποιότητά του. «Ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει». Ἐκείνη ἡ ἡμέρα θὰ τὴ φανερώσει. Τότε ὁ Κύριος θὰ φανερώσει «τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν», τὶς ἐσωτερικὲς σκέψεις καὶ τὰ ἐλατήρια τῶν καρδιῶν (Α´ Κορ. δ´ 5). Εἶναι ἐνδεχόμενο νὰ νομίζει κανεὶς ὅτι ἐργάζεται ὅπως θέλει ὁ Θεός, ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα νὰ εἶναι διαφορετική· κι ἐκείνη τὴν ἡμέρα νὰ ἐκπλαγεῖ ἀπὸ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχή, αὐτοκριτική, παρακολούθηση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ταπεινὴ ἐκζήτηση τοῦ θείου ἐλέους.
***
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὀφείλει νὰ εἶναι ἄνθρωπος ἀγάπης, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη ὅμως δὲν ἔγκειται στὶς ἐξωτερικὲς πράξεις τῆς προσφορᾶς, ἂν καὶ ἐκδηλώνεται ὁπωσδήποτε μὲ αὐτές. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ ὅσους ἀγάπησαν εἰλικρινὰ τὸν Κύριο καὶ ταπεινώθηκαν ἀπέναντί Του. Ὅσο καλλιεργοῦμε πνευματικὰ τὸν ἑαυτό μας, ὅσο ἀγωνιζόμαστε νὰ καθαριστοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη, τόσο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα θὰ μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴ φιλαυτία καὶ τὴν ἰδιοτέλειά μας καὶ θὰ κραταιώνει μέσα μας τὴν πνευματικὴ ἀγάπη, τὴν κορυφαία ἀρετὴ ποὺ μᾶς ἐξομοιώνει μὲ τὸν Θεὸ καὶ μᾶς εἰσάγει στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Τότε ὅ,τι κάνουμε θὰ εἶναι ἅγιο. Θὰ χτίζουμε μὲ χρυσάφι καὶ ἀσήμι. Διότι ἡ ἀγάπη εἶναι ἀληθινὸ χρυσάφι καὶ ἀσήμι. Αὐτὴ τὴν ἀγάπη εἴθε νὰ δώσει ὁ Θεὸς σὲ ὅλους μας.
