Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. ζ΄ 10-16)
10 ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. 11 ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν! ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι. 12 ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος, οὐδὲ εἵνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 13 Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ὑμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν· 14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτω καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη. 15 καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν. 16 χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Ἀντίθετα μάλιστα, ὠφεληθήκατε πνευματικά. Διότι ἡ λύπη πού εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τή μετάνοια πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Κι ἐκεῖνος πού αἰσθάνεται τή μετάνοια αὐτή δέν θά μετανιώσει ποτέ γιά τή μεταβολή καί τήν ἀλλαγή αὐτή τῶν σκέψεων καί τῶν ἀποφάσεών του. Ἡ λύπη ὅμως πού προκαλεῖται ἀπό τήν προσκόλληση στόν κόσμο ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τόν ψυχικό θάνατο, κάποτε μάλιστα κι αὐτόν τόν σωματικό. 11 Κι αὐτό ἀποδεικνύεται καί ἀπό τή δική σας περίπτωση. Διότι ἀκριβῶς αὐτό, τό ὅτι λυπηθήκατε ἐσεῖς σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πόσο δραστήριους καί πρόθυμους σᾶς ἔκανε· ἀλλά καί τί ἀπολογία σᾶς ἔδωσε, ὥστε νά εἶστε τώρα δικαιολογημένοι ἀπέναντί μου· ἀλλά καί τί ἀγανάκτηση δημιούργησε μέσα σας ἀπέναντι σ’ αὐτόν πού ἁμάρτησε· ἀλλά καί φόβο μήπως τιμωρηθεῖτε ἀπό τόν Θεό· ἀλλά καί πόθο δυνατό νά μέ ξαναδεῖτε· ἀλλά καί ζῆλο γιά τόν Θεό, καί ἐπιθυμία τιμωρίας τοῦ κακοῦ. Μέ ὅλη τή διαγωγή σας συστήσατε τούς ἑαυτούς σας καί ἀποδείξατε ὅτι εἶστε καθαροί ἀπό κάθε εὐθύνη καί ἐνοχή στήν ὑπόθεση αὐτή. 12 Συνεπῶς, ἄν καί σᾶς ἔγραψα, δέν σᾶς ἔγραψα κυρίως γιά νά τιμωρηθεῖ αὐτός πού ἔκανε τήν ἀδικία, οὔτε γιά νά ἱκανοποιηθεῖ αὐτός πού ἀδικήθηκε, ἀλλά γιά νά φανερωθεῖ μεταξύ σας τό ἐνδιαφέρον πού ἔχετε γιά μᾶς, καί ὁ Θεός βλέπει ὅτι εἶναι εἰλικρινές. 13 Γι’ αὐτό ἔχουμε παρηγορηθεῖ. Καί κοντά στήν παρηγοριά αὐτή πού μᾶς δώσατε χαρήκαμε ἀκόμη περισσότερο γιά τή χαρά τοῦ Τίτου, ἐπειδή ἀναπαύθηκε ἡ ψυχή του καί εὐχαριστήθηκε ἀπό τή συμπεριφορά ὅλων σας. 14 Ἡ χαρά αὐτή τοῦ Τίτου προκάλεσε καί σέ μένα χαρά, διότι, ἐάν εἶχα κάπως καυχηθεῖ σ’ αὐτόν γιά σᾶς, δέν ντροπιάσθηκα, ἀλλά ὅπως καί σέ σᾶς ὅλα μέ ἀλήθεια τά εἴπαμε καί τά διδάξαμε, ἔτσι καί στόν Τίτο ἡ καύχησή μας ἀποδείχθηκε ἀληθινή. 15 Καί ἡ καρδιά του περισσότερο τώρα ἀπ’ ὅ,τι ἄλλοτε εἶναι ἀφοσιωμένη σέ σᾶς, διότι θυμᾶται τήν ὑπακοή ὅλων σας. Θυμᾶται πῶς τόν δεχθήκατε μέ φόβο καί μέ τρόμο μήπως τόν δυσαρεστήσετε σέ τίποτε καί δέν ἐπιδείξετε σ’ αὐτόν τή συμπεριφορά πού πρέπει. 16 Χαίρομαι, ἐπειδή γιά ὅλα μπορῶ νά ἔχω θάρρος καί νά βασίζομαι σέ σᾶς.
