Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ιδ΄ ἑβδ. Ματθαίου (Μάρκ. δ΄ 10-23)
10 Ὅτε δὲ ἐγένετο κατὰ μόνας, ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖς δώδεκα τὴν παραβολήν. 11 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται, 12 ἵνα βλέποντες βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσι, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι καὶ μὴ συνιῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖς τὰ ἁμαρτήματα. 13 καὶ λέγει αὐτοῖς· οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πῶς πάσας τὰς παραβολὰς γνώσεσθε; 14 ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει. 15 οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγος, καὶ ὅταν ἀκούσωσιν, εὐθὺς ἔρχεται ὁ σατανᾶς καὶ αἴρει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν. 16 καὶ οὗτοι ὁμοίως εἰσὶν οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπειρόμενοι, οἳ ὅταν ἀκούσωσι τὸν λόγον, εὐθὺς μετὰ χαρᾶς λαμβάνουσιν αὐτόν, 17 καὶ οὐκ ἔχουσι ρίζαν ἐν ἑαυτοῖς, ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν· εἶτα γενομένης θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον, εὐθὺς σκανδαλίζονται. 18 καὶ οὗτοί εἰσιν οἱ εἰς τὰς ἀκάνθας σπειρόμενοι, οἱ τὸν λόγον ἀκούοντες, 19 καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συμπνίγουσι τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. 20 καὶ οὗτοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρέντες, οἵτινες ἀκούουσι τὸν λόγον καὶ παραδέχονται, καὶ καρποφοροῦσιν ἐν τριάκοντα καὶ ἐν ἑξήκοντα καὶ ἐν ἑκατόν. 21 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· μήτι ἔρχεται ὁ λύχνος ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην; οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν ἐπιτεθῇ; 22 οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ ἐὰν μὴ φανερωθῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ᾿ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν. 23 εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Ὅταν ἔμεινε μόνος του, τόν ρώτησε ὁ εὐρύτερος κύκλος τῶν μαθητῶν του μαζί μέ τούς δώδεκα τή σημασία τῆς παραβολῆς. 11 Κι ἄρχισε νά τούς λέει: Σέ σᾶς μόνο, ἐπειδή ἔχετε καλή διάθεση, δόθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς χάρη νά μάθετε τίς μυστηριώδεις ἀλήθειες τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Σ’ ἐκείνους ὅμως πού εἶναι ἔξω ἀπό τή βασιλεία αὐτή καί δέν ἔχουν διάθεση νά πιστέψουν, ὅλη ἡ διδασκαλία τῶν μυστικῶν αὐτῶν ἀληθειῶν γίνεται μέ παραβολές. 12 Ὁ νοῦς τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εἶναι ἀνίκανος γιά πνευματική διδασκαλία. Γι’ αὐτό τούς διδάσκω μέ τόν τρόπο αὐτό, γιά νά βλέπουν βέβαια μέ τά σωματικά τους μάτια, ἀλλά νά μήν μποροῦν νά δοῦν βαθύτερα μέ τά πνευματικά τους μάτια τά μυστικά τῆς οὐράνιας βασιλείας, πού σκεπάζονται κάτω ἀπό τό κάλυμμα τῶν παραβολῶν. Κι ὅταν ἀκοῦν τή διδασκαλία μου, νά ἀκοῦν βέβαια μέ τά σωματικά τους αὐτιά, ἀλλά νά μήν μποροῦν νά καταλάβουν τήν πολύτιμη ἀξία της· ἀφοῦ ἀρνοῦνται νά ἐπιστρέψουν μέ τή μετάνοια στό Θεό, ὥστε νά συγχωρηθοῦν τά ἁμαρτήματά τους. 13 Καί τούς λέει: Δέν καταλάβατε τή σημασία τῆς παραβολῆς αὐτῆς, πού δέν εἶναι ἡ δυσκολότερη ἀπό ὅλες τίς ἄλλες. Καί τότε πῶς θά μπορέσετε νά κατανοήσετε ὅλες τίς ἄλλες παραβολές; 14 Αὐτός πού σύμφωνα μέ τήν παραβολή σπέρνει, εἶναι ἐκεῖνος πού σπέρνει στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τό λόγο τοῦ Θεοῦ. 15 Κι ἐκεῖνοι οἱ σπόροι πού ἔπεσαν κοντά στόν δρόμο συμβολίζουν τούς ἀνθρώπους στούς ὁποίους σπείρεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, καί ὅταν τόν ἀκούσουν, ἔρχεται ἀμέσως ὁ σατανάς καί ἀφαιρεῖ τόν λόγο πού ἔχει σπαρεῖ μέ τό κήρυγμα μέσα στίς καρδιές τους. 16 Ἐκεῖνοι οἱ σπόροι πού ἔπεσαν στά πετρώδη μέρη παρόμοια συμβολίζουν τούς ἀνθρώπους πού ὅταν ἀκούσουν τόν λόγο, τόν δέχονται ἀμέσως μέ χαρά καί ἐνθουσιασμό· 17 ὅμως δέν ἔχουν ρίζα μέσα τους, ἀλλά εἶναι ἀσταθεῖς καί ἡ προθυμία τους διαρκεῖ λίγο χρόνο. Ἔπειτα, ὅταν ἔλθει θλίψη ἤ διωγμός ἐξαιτίας τοῦ λόγου τοῦ εὐαγγελίου, ἀμέσως οἱ ἄνθρωποι αὐτοί σκοντάφτουν καί χάνουν τόν ἐνθουσιασμό τους καί τήν πίστη τους. 18 Κι ἐκεῖνοι οἱ σπόροι πού σπάρθηκαν στά ἀγκάθια συμβολίζουν τούς ἀνθρώπους πού ἄκουσαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, 19 ἀλλά οἱ ἀγωνιώδεις φροντίδες γιά τή ζωή αὐτή καί ἡ ἀπάτη πού φέρνει ὁ πλοῦτος μέ τήν προσκόλληση στό χρῆμα καί μέ τή ματαιότητα τῶν ἐπιδείξεων, καθώς καί οἱ ἐπιθυμίες πού γεννοῦν τά ἄλλα θέλγητρα καί οἱ ἡδονές τοῦ κόσμου μπαίνουν μέσα στήν ψυχή πού σπάρθηκε ὁ λόγος, καί τόν πνίγουν καί γίνεται ἄκαρπος. 20 Τέλος ἐκεῖνοι οἱ σπόροι πού σπάρθηκαν στή γῆ τήν καλή συμβολίζουν τούς ἀνθρώπους πού ἀκοῦν τό λόγο καί τόν παραδέχονται καί καρποφοροῦν τριανταπλάσια καί ἑξηνταπλάσια καί ἑκατονταπλάσια. 21 Τούς ἔλεγε ἐπίσης ὁ Ἰησοῦς: Μέ τή διδασκαλία μου ἄναψα στίς ψυχές σας φῶς, καί γίνατε πνευματικά λυχνάρια. Μήπως τό ἀναμμένο λυχνάρι τό φέρνουν γιά νά τό τοποθετήσουν κάτω ἀπό τό δοχεῖο μέ τό ὁποῖο μετροῦν τό σιτάρι ἤ κάτω ἀπό τό κρεβάτι; Ὄχι βέβαια. Δέν φέρνουν τό λυχνάρι γιά νά τό τοποθετήσουν πάνω στό λυχνοστάτη; Βεβαίως. Ἔτσι κι ἐσεῖς πρέπει νά φωτίζετε τούς ἀνθρώπους καί νά μήν κρύβετε αὐτά πού τώρα ἀκοῦτε, ἀλλά νά τά διαδίδετε καί στούς ἄλλους. 22 Διότι δέν ὑπάρχει τίποτε κρυφό καί μυστικό παρά γιά νά φανερωθεῖ· καί δέν ὑπῆρξε κανένα μυστικό παρά γιά νά γίνει φανερό. Καί ἡ διδασκαλία μου λοιπόν δέν θά μείνει μυστική καί σκεπασμένη, ἀλλά θά φανερωθεῖ καί θά φωτίσει τόν κόσμο. 23 Ἐάν ἔχει κανείς πνευματικά αὐτιά γιά νά ἀκούει καί νά κατανοεῖ τήν πολύτιμη ἀξία τῆς διδασκαλίας μου, ἄς ἀκούει κι ἄς ὠφελεῖται ἀπ’ αὐτήν.
