Ἕνας ὁλόφωτος πνευματικὸς φάρος, μία ἐξαίσια ἐκκλησιαστικὴ φυσιογνωμία ἀναχώρησε ἀπὸ τὸν φθαρτὸ κόσμο μας στὶς 10 Αὐγούστου σὲ ἡλικία 88 ἐτῶν, γιὰ νὰ προστεθεῖ στὶς τάξεις τῶν ἁγίων ποὺ περικυκλώνουν τὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο, ὅπου λατρεύεται ἀκατάπαυστα «ὁ Κύριος τῆς δόξης».
Δὲν ἦταν πολὺ γνωστὸς στὴν Ἑλλάδα ὁ Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως κυρὸς Γερμανός (κατὰ κόσμον Ἰωάννης Ἀθανασιάδης), ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1930 καὶ λάμπρυνε μὲ τὴν πηγαία ταπεινοφροσύνη του καὶ τὶς ἄλλες εὐαγγελικὲς ἀρετές του τὴν Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες. Χειροτονήθηκε διάκονος τὸ ἔτος 1953, πρεσβύτερος τὸ 1966 καὶ ἐπίσκοπος τὸ 1972, βοήθησε δὲ ἐπὶ μακρὰ χρονικὰ διαστήματα μὲ ὑποδειγματικὴ ἀφοσίωση καὶ ὑπακοὴ τὸν γέροντά του, τὸν ἐπιφανὴ Μητροπολίτη Δέρκων κυρὸ Ἰάκωβο (Παπα-παϊσίου).
Εἶναι ἀδύνατο νὰ περιγράψει κανεὶς μὲ συντομία τὴ σπάνια προσωπικότητα τοῦ μακαριστοῦ ἱεράρχη Γερμανοῦ, ὁ ὁποῖος χωρὶς ὑπερβολὴ ὑπῆρξε «ὁ ἡγιασμένος ἐπίσκοπος τοῦ Φαναρίου». «Ἡ παρουσία του στὸ μαρτυρικὸ Φανάρι ἦταν ἀθόρυβη καὶ ἁγιοπρεπὴς σὲ ὅλα. Μυρίπνοο ἄνθος τῆς μυστικῆς ἁγιοπατερικῆς ἀρετῆς». Ἀκόμη καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι Τοῦρκοι «τὸν ἀγαποῦσαν ἀληθινὰ καὶ τοῦ ἐκδήλωναν βαθὺ σεβασμό. Τὸν ἀποκαλοῦσαν “ἀζὶζ Γερμανό”, δηλαδὴ ἅγιο Γερμανό». Ὅπως βεβαιώνουν ἀξιόπιστοι μάρτυρες, «ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τράβηξε μόνος του τὸν δρόμο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς νήψεως ἀταλάντευτα. (…) Δαπανοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του τόσα, ὅσα ἦσαν ἀναγκαῖα γιὰ νὰ ζεῖ. Τὸ μεγαλύτερο μέρος ἔδινε γιὰ νὰ συντηρηθοῦν ἄλλοι, ἐνδεεῖς ὁμογενεῖς καὶ Τοῦρκοι». Ἐξάλλου «ἡ προσευχή του ἦταν μιὰ μυστικὴ θεία σκέπη πάνω ἀπὸ τὸ Φανάρι». Εἶχε «ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ ἦθος ἀκατηγόρητο, ἀδαμάντινο, εὐῶδες. (…) Βλέμμα πεντακάθαρο σὰν τοῦ μωροῦ παιδιοῦ ὣς τὸ τέλος. Χαμόγελο οὐράνιο. Ταπεινὴ λειτουργικὴ παρουσία στὴν ἀμφίεση, στὶς ἐκφωνήσεις, στὶς κινήσεις. (…) Εὐτυχισμένος μέσα στὴν ἀγαπημένη του ἀφάνεια (…). Ὁ “ἀζὶζ Γερμανὸς” ἦταν ὁ μεγάλος σιωπηλὸς δάσκαλος τοῦ “ἐν τῷ κρυπτῷ” ἀγῶνος ποὺ ζητᾶ ὁ Κύριος» (Ἀρχιμ. Χρυσ. Παπαδάκη, pemptousia.gr/11-8-2018).
Ὅσοι ἀξιωθήκαμε νὰ γνωρίσουμε ἀπὸ κοντὰ τὴν ὁσιακὴ μορφὴ τοῦ πνευματέμφορου αὐτοῦ Ἱεράρχη καὶ νὰ δεχθοῦμε τὶς πολύτιμες πατρικὲς εὐχές του, τὸ θεωροῦμε μεγάλη εὐλογία τοῦ φιλάνθρωπου Θεοῦ στοὺς χαλεποὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε. Τοῦ ἀοιδίμου ἐκλεκτοῦ Μητροπολίτου Γερμανοῦ ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη!
