Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. δ΄ 14-17)
14 ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης, 15 ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, 16 ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ’ ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ. 17 Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
14 Γιά νά μήν εἴμαστε πλέον πνευματικῶς νήπιοι καί σαλευόμαστε σάν τά κύματα καί περιφερόμαστε ἄστατα ἐδῶ κι ἐκεῖ ἀπό κάθε ἄνεμο διδασκαλίας. Αὐτό μάλιστα πού σάν βίαιος ἄνεμος προκαλεῖ ἀστάθεια ἀνάμεσά σας καί σᾶς ἀναστατώνει εἶναι ἡ δόλια ἀπάτη τῆς διδασκαλίας τῶν πλανεμένων ἀνθρώπων, πού μέ πανοῦργα τεχνάσματα ζητοῦν νά διαδώσουν τήν πλάνη τους. 15 Ἐκεῖνοι βέβαια διδάσκουν ψέματα καί πλάνες. Ἐμεῖς ὅμως, μένοντας σταθεροί στήν ἀληθινή πίστη, πού συνοδεύεται μέ τήν ἀγάπη, ἄς ἀνεβοῦμε κι ἄς προοδεύσουμε πνευματικά, μέχρις ὅτου φθάσουμε σέ τέτοιο ὕψος, ὥστε νά ἐξομοιωθοῦμε σέ ὅλα μ’ αὐτόν πού εἶναι ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός. 16 Ἀπό αὐτόν τόν Χριστό, μέ τήν πνευματική βοήθεια πού χορηγεῖ, συναρμόζεται καί συνταιριάζεται ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν ἐπαφή καί ἄμεση ἐπικοινωνία ὅλων τῶν μελῶν. Καί χορηγεῖ τή βοήθειά του αὐτή ὁ Χριστός ἀνάλογα μέ τό βαθμό τῆς προθυμίας κάθε μέλους καί ἀνάλογα μέ τήν ἐνέργεια καί τό ἔργο πού κάθε μέλος ἐπιτελεῖ. Κι ἔτσι τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καθώς εἶναι ἑνωμένο μέ τόν Χριστό καί δέχεται ἀπ’ αὐτόν τή χορήγηση καί βοήθειά του, ἐπιτελεῖ τήν αὔξησή του, ὥστε ὅλα τά μέλη καί τό σύνολό του νά οἰκοδομεῖται μέ τήν ἀγάπη. 17 Αὐτό λοιπόν λέω καί σᾶς τό ζητῶ ἔντονα ὡς ἄνθρωπος συνδεδεμένος μέ τόν Κύριο: νά μή συμπεριφέρεστε πλέον ἐσεῖς ὅπως συμπεριφέρονται οἱ ἄλλοι ἐθνικοί, πού βαδίζουν σύμφωνα μέ τίς ψεύτικες καί μάταιες ἰδέες τοῦ νοῦ τους.
