Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σάβ. α΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. δ΄ 31-36)
31 Καὶ κατῆλθεν εἰς Καπερναοὺμ πόλιν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺς ἐν τοῖς σάββασι· 32 καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν ὁ λόγος αὐτοῦ. 33 Καὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦν ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίου ἀκαθάρτου, καὶ ἀνέκραξε φωνῇ μεγάλῃ 34 λέγων· ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς; οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ. 35 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ. καὶ ρῖψαν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, μηδὲν βλάψαν αὐτόν. 36 καὶ ἐγένετο θάμβος ἐπὶ πάντας, καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες· τίς ὁ λόγος οὗτος, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασι καὶ ἐξέρχονται;
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
31 Καί κατέβηκε στήν Καπερναούμ, ἡ ὁποία ἦταν πόλη τῆς Γαλιλαίας, καί κάθε Σάββατο δίδασκε συνεχῶς τούς κατοίκους της. 32 Κι ἔμεναν ὅλοι κατάπληκτοι γιά τή διδασκαλία του, διότι ὁ λόγος του εἶχε τή δύναμη καί τήν πειστικότητα τῆς ἀλήθειας, τήν ὁποία τοῦ ἀποκάλυπτε κατευθείαν ἡ θεότητά του καί γι’ αὐτό τή δίδασκε αὐθεντικά. 33 Στή συναγωγή λοιπόν ἦταν κάποιος ἄνθρωπος πού εἶχε πνεῦμα ἀκάθαρτου δαιμονίου καί κραύγασε μέ δυνατή φωνή 34 καί εἶπε: Ἄφησέ με ἥσυχο· τί κοινό ὑπάρχει ἀνάμεσα σέ μᾶς καί σέ σένα, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; Ἦλθες νά μᾶς διώξεις ἀπ’ αὐτή τήν εὐχάριστη κατοικία μας καί νά μᾶς στείλεις μακριά στήν ἄβυσσο, καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά μᾶς καταστρέψεις; Σέ γνωρίζω ποιός εἶσαι. Εἶσαι ὁ κατεξοχήν ἅγιος, ὁ Μεσσίας, πού σέ καθαγίασε καί σέ καθιέρωσε στό ἔργο σου ὁ Θεός. 35 Ὁ Ἰησοῦς τότε ἐπέπληξε τό δαιμόνιο καί τοῦ εἶπε: Κλεῖσε τό στόμα σου καί βγές ἀπό τόν ἄνθρωπο αὐτό. Τότε τό δαιμόνιο, ἀφοῦ τόν ἔριξε κάτω στή μέση τῆς συναγωγῆς, βγῆκε ἀπ’ αὐτόν χωρίς καθόλου νά τόν βλάψει. 36 Ὅλοι τότε αἰσθάνθηκαν μεγάλη ἔκπληξη καί δέος καί συνομιλοῦσαν μεταξύ τους κι ἔλεγαν: Τί δύναμη ἔχει καί πόσο φοβερός εἶναι ὁ λόγος τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ; Διότι μέ ἐξουσία καί δύναμη διατάζει τά ἀκάθαρτα πνεύματα καί βγαίνουν ἀπό τούς δαιμονισμένους.
