Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 14 Ὀκτωβρίου 2018, τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκ. Συνόδου (Τίτ. γ΄ 8-15)
Tέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιίστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. Ὅταν πέμψω ᾿Αρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ᾿Απολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. ᾿Ασπάζονταί σε οἱ μετ᾿ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
«Μανθανέτωσαν καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι…, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι»
Τιμοῦμε τὴ σημερινὴ Κυριακὴ τοὺς ἅγιους Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι συνῆλθαν στὴ Νίκαια τὸ 787 μ.Χ. Στὴ Σύνοδο αὐτὴν καταδίκασαν τὴν πλάνη τῆς Εἰκονομαχίας καὶ διατύπωσαν αὐθεντικὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη σχετικὰ μὲ τὶς ἱερὲς εἰκόνες. Στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐπιλεγεῖ πρὸς τιμήν τους, ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τὸν ἀπόστολο Τίτο νὰ κατευοδώσει δύο ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, τὸν Ζηνᾶ τὸν νομικὸ καὶ τὸν Ἀπολλώ, μὲ καθετὶ ἀναγκαῖο γιὰ τὸ ταξίδι τους· καὶ προσθέτει: Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴν ἂς μαθαίνουν καὶ οἱ δικοί μας «καλῶν ἔργων προΐστασθαι», νὰ πρωτοστατοῦν σὲ καλὰ ἔργα καὶ νὰ συντρέχουν τοὺς ἀδελφοὺς στὶς ἀπαραίτητες ἀνάγκες τους, γιὰ νὰ μὴ στεροῦνται ἀπὸ πνευματικοὺς καρπούς.
Ἂς δοῦμε ἀναλυτικότερα τί σημαίνει αὐτὸς ὁ λόγος, «καλῶν ἔργων προΐστασθαι», καὶ πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ τὸν ἐφαρμόζουμε ὅλοι οἱ πιστοί.
1. Πρωτοβουλία στὰ καλὰ ἔργα
Αὐτὸ ποὺ ἐννοεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι τὸ ἑξῆς: Νὰ μάθουμε ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἔχουμε πρωτοβουλία στὴν ἀγαθοεργία. Νὰ μὴν περιμένουμε νὰ μᾶς ζητήσουν βοήθεια ὅσοι ἔχουν ἀνάγκη· ἀλλὰ ἀπὸ μόνοι μας νὰ ἔχουμε τὸν ζῆλο νὰ βρίσκουμε εὐκαιρίες γιὰ νὰ βοηθοῦμε τοὺς συνανθρώπους μας: νὰ ἐλεήσουμε φτωχούς, νὰ ἐπισκεφθοῦμε ἢ καὶ νὰ διακονήσουμε ἀσθενεῖς ἢ γέροντες, νὰ ἐξυπηρετήσουμε συνανθρώπους μας μὲ τὶς γνώσεις, τὴν ἐπιστήμη, τὴν τέχνη ἢ τὶς γνωριμίες μας, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλοῦ ἐπίσης ὁ ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει νὰ ἐπιδιώκουμε τὴ φιλοξενία (βλ. Ρωμ. ιβ´ [12] 13) – μὲ πολλὴ βέβαια σύνεση στοὺς πονηροὺς καιρούς μας.
Ἔπειτα μέσα στὴν Ἐκκλησία δίνονται πολλὲς εὐκαιρίες προσφορᾶς. Μποροῦμε νὰ προσφέρουμε στὸν ναὸ τῆς ἐνορίας μας, ἀνάλογα πρὸς τὰ χαρίσματά μας, στὸ φιλόπτωχο, στὸ συσσίτιο, στὴν καθαριότητα τοῦ Ναοῦ, στὸ Ἀναλόγιο…
Ἐπίσης μποροῦμε νὰ ἐπιδοθοῦμε στὴν ἱεραποστολή, ὁ καθένας πάλι κατὰ τὸ χάρισμά του: νὰ διακονήσουμε σὲ κάποιο Κατηχητικό, νὰ διαδώσουμε τὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ βιβλίο, νὰ ὁμολογήσουμε τὴν πίστη μας καὶ νὰ διαφωτίσουμε τοὺς καλοπροαίρετους, νὰ προτρέψουμε σὲ Ἐξομολόγηση…
Καὶ ὁ πιὸ ἄσημος, ὁ πιὸ ἀγράμματος καὶ ἄρρωστος, ἂν ἔχει ζῆλο, μπορεῖ νὰ ξεσηκώσει καὶ νὰ δραστηριοποιήσει πολλούς, ὥστε νὰ δείξουν ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους τους. «Ὑπεύθυνος γὰρ ἕκαστος ἡμῶν τῆς τοῦ πλησίον σωτηρίας ἐστίν»· διότι ὁ καθένας μας εἶναι ὑπεύθυνος τῆς σωτηρίας τοῦ πλησίον, τονίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος(*).
2. Ὠφέλεια γιὰ τὸν πιστὸ καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ δείχνουμε αὐτὴ τὴν καλὴ πρωτοβουλία, διότι αὐτὸ ὠφελεῖ κι ἐμᾶς προσωπικὰ ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐκκλησία.
Ὁ ζῆλος αὐτὸς εἶναι οὐσιαστικὰ ζῆλος γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον, ποὺ εἶναι ἡ πιὸ μεγάλη ἐντολὴ μετὰ τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό (βλ. Ματθ. κβ´ [22] 37-39).
Ἐὰν ὁ πιστὸς δὲν ἐπιδίδεται σὲ τέτοια ἔργα, θὰ ἀπορροφηθεῖ ἀπὸ τὶς ἐργασίες του, τὶς βιοτικὲς ὑποθέσεις καὶ τὶς ἄλλες προσωπικὲς ἀσχολίες του. Ἀποτέλεσμα; Παραμελεῖ τὴν ψυχή του, ζεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἡ ἱεραποστολὴ καὶ ὅποια ἄλλα καλὰ ἔργα γίνονται στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, εἶναι ἀπόδειξη ὅτι ἡ πίστη μας εἶναι ζωντανή, μᾶς ἀπελευθερώνουν ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς φιλαυτίας, δίνουν στὴ ζωή μας οὐσιαστικὸ νόημα, δηλαδὴ τὴν προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητος, καὶ ἑλκύουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ σ᾿ ἐμᾶς προσωπικὰ καὶ στὴν οἰκογένειά μας.
Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ἔχουν ζῆλο οἱ πιστοὶ σὲ καλὰ ἔργα. Δὲν εἶναι δυνατὸν οἱ ἱερεῖς μας νὰ ἀνταποκριθοῦν σὲ ὅλες τὶς ἀνάγκες, ὑλικὲς καὶ πνευματικές, τοῦ ποιμνίου. Ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ συνεργάτες, ἀπὸ συμπαραστάτες, ἀπὸ τὸν καθένα μας. Οἱ λαϊκοὶ δὲν εἶναι ἄφωνη καὶ ἀργὴ τάξη μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἔχουν ὄχι δικαίωμα ἀλλὰ ὑποχρέωση νὰ δραστηριοποιοῦνται στὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ – καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀπόδειξη ὅτι εἶναι ζωντανὰ καὶ ὑγιὴ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅτι πράγματι αἰσθάνονται τὴν Ἐκκλησία ὡς τὴν πνευματικὴ οἰκογένειά τους. Μιὰ Ἐνορία μὲ πιστοὺς ποὺ συμμετέχουν μὲ ζῆλο στὴ ζωή της, δὲν εἶναι ἕνα εὐλογημένο μελίσσι; Ἐξάλλου πόσοι λαϊκοὶ ἅγιοι καὶ ἅγιες ἐπέδειξαν ἔντονη ἱεραποστολικὴ καὶ φιλανθρωπικὴ δραστηριότητα καὶ δόξασαν μὲ τὴ ζωή τους τὴν πίστη μας!
***
Τὰ φωτεινὰ μετέωρα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, προβάλλουν καὶ ὡς πρότυπα ὅλων μας στὴν τήρηση αὐτῆς τῆς ἀποστολικῆς προτροπῆς. Ἔδειξαν ζῆλο γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως σὲ πολὺ δύσκολη ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ὑφίσταντο διώξεις, ἀκόμη καὶ τὸ μαρτύριο, διότι ἔμεναν πιστοὶ στὴν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια, διότι σέβονταν καὶ τιμοῦσαν τὶς ἱερὲς εἰκόνες. Οἱ σημερινοὶ πιστοὶ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα ξύπνημα, ὥστε νὰ γίνουμε ζωντανὰ καὶ δραστήρια μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ πιὸ δυνατὴ καὶ πειστικὴ μαρτυρία τῆς πίστεώς μας στὸν σύγχρονο βαθιὰ ἀποστατημένο κόσμο μας.
(*) ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Πρὸς τοὺς ἔχοντας παρθένους συνεισάκτους, δ´, PG 47, 500.
