Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 21 Ὀκτωβρίου 2018, κα΄ ἐπιστολῶν (Γαλ. β΄ 16-20)
Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
«Ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστὸς»
Ἐμεῖς οἱ πρώην Ἰουδαῖοι, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα, ἐπειδὴ διαπιστώσαμε ὅτι δὲν μπορούσαμε νὰ σωθοῦμε τηρώντας τὶς τυπικὲς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, πιστέψαμε στὸν Χριστὸ καὶ βρήκαμε τὴ σωτηρία μας σ᾿ Αὐτόν. Κι ἐγὼ ὁ ἴδιος, τονίζει, πιστεύοντας στὸν Χριστὸ σταυρώθηκα μαζί Του μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ζῶ πλέον ἐγώ, δηλαδὴ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός: «Ζῶ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός».
Ἂς δοῦμε ὅμως τί σημαίνει ὁ παράδοξος καὶ μυστηριώδης αὐτὸς λόγος καὶ πῶς μποροῦμε νὰ τὸν ζήσουμε κι ἐμεῖς.
1. Ζεῖ μέσα του ὁ Χριστὸς
«Ζῶ οὐκέτι ἐγώ», ὁμολογεῖ ὁ μέγας Ἀπόστολος· δὲν ζῶ πιὰ ἐγώ. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι ὁ θεῖος Παῦλος ἔδωσε τὴν καρδιά του καὶ τὴ ζωή του στὸν Χριστό. Ἀπαρνήθηκε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό του, τὸν Παῦλο ὅπως ἦταν πρὶν γνωρίσει τὸν Κύριο. Νεκρώθηκε ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία. Δὲν ἔχει πλέον ἐγωιστικοὺς στόχους, ἐφάμαρτες σκέψεις καὶ ἐπιθυμίες. Θέλει πλέον αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ Κύριος καὶ μόνο αὐτό, σκέπτεται αὐτὰ ποὺ ἀρέσουν σ᾿ Ἐκεῖνον.
«Ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός», συνεχίζει. Ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός. Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος νεκρώνοντας τὸν παλαιὸ ἑαυτό του γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, βρῆκε τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Δὲν μιμήθηκε ἁπλῶς τὸν Χριστό· ἀλλὰ ἐφαρμόζοντας τὶς ἐντολές Του Τὸν συνάντησε, Τὸν γνώρισε ἀληθινά, ἑνώθηκε μαζί Του. Καὶ ζεῖ πλέον ὁ Ἀπόστολος ἑνωμένος μαζί Του. Κάτι περισσότερο: Ζεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μέσα του καὶ τὸν κατευθύνει σὲ ὅλα. Δὲν ἀνήκει στὸν ἑαυτό του· κι αὐτὸ τὸν εὐφραίνει, τὸν ἀναπαύει. Οὐσιαστικὰ βρῆκε τὸν ἀληθινὸ ἑαυτό του, ἀναγεννημένο.
Ὁ Κύριος εἶχε μιλήσει γι᾿ αὐτὴ τὴν ἐξαιρετικὴ πνευματικὴ κατάσταση στοὺς μαθητές Του: «Ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν», τοὺς εἶπε. Ὅποιος μὲ ἀγαπᾶ, θὰ φυλάξει τὸν λόγο μου, καὶ ὁ Πατήρ μου θὰ τὸν ἀγαπήσει, καὶ θὰ ἔλθουμε σ᾿ αὐτὸν Ἐγὼ καὶ ὁ Πατέρας μου καὶ θὰ κατοικήσουμε μόνιμα μέσα του μεταβάλλοντας τὴν καρδιά του σὲ ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ναό μας (Ἰω. ιδ´ [14] 23).
Ὁ θεῖος Ἀπόστολος καταθέτει μέσα σὲ ἐλάχιστες λέξεις τὴν ἐμπειρία τῆς ἁγιότητος, τὴν ἐσωτερικὴ ζωὴ τοῦ τέλειου Χριστιανοῦ, ἀποτυπώνει τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν ὡραιότητά της. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὴν κατανοήσει, ἂν δὲν τὴ ζήσει. Πῶς λοιπὸν μποροῦμε νὰ τὴ ζήσουμε ἐμεῖς;
2. Μὲ αὐταπάρνηση καὶ συνειδητὴ πνευματικὴ ζωὴ μέσα στὴν Ἐκκλησία
Ὁ ἴδιος ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου μᾶς ἀποκαλύπτει μὲ ποιὸν τρόπο θὰ ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός: μὲ τὴ ζωὴ τῆς αὐταπαρνήσεως. Ὀφείλουμε νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἁμαρτωλὸ ἑαυτό μας, νὰ ὑποταχθοῦμε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐφαρμόζουμε τὶς ἅγιες ἐντολές Του, ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ μᾶς κοστίσει.
Φυσικὰ αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο, οὔτε γίνεται σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα. Εἶναι ἔργο ζωῆς, ἀπαιτεῖ ἰσόβια προσπάθεια· καὶ σταθερὴ βοήθεια τῆς θείας Χάριτος. Ἡ θεία Χάρις θὰ μᾶς δίνει τὴ δύναμη νὰ ἀντισταθοῦμε στοὺς πειρασμοὺς καὶ νὰ νικήσουμε τὰ πάθη μας. Ἡ θεία Χάρις, ἡ ὁποία παρέχεται μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ποθοῦμε νὰ ζήσουμε τὸν Χριστό; Ἂς ζήσουμε ὡς συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τακτικὴ καὶ συνειδητὴ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ Μυστήριά της, μελετώντας τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς Βίους καὶ τὰ συγγράμματα τῶν Ἁγίων, ζώντας τὴ Λατρεία, τὴν προσευχὴ καὶ ἀγωνιζόμενοι τὸν χριστιανικὸ ἀγώνα ὅπως τὸν διδάσκει ἡ ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ τολμηρὸς λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου ποὺ ἑρμηνεύσαμε, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ δὲν εἶναι τήρηση νεκρῶν ἠθικῶν κανόνων ἀλλὰ ζωή, τρόπος ζωῆς· ζωντανὴ ἐμπειρία τοῦ Χριστοῦ, ἕνωση καὶ κοινωνία μὲ τὸν Χριστό, ἡ ὁποία συνεχῶς μεταμορφώνει τὸν πιστό. Ὁ ἀληθινὸς Χριστιανὸς εἶναι ἕνα μυστήριο, εἶναι ἕνα θαῦμα. Ἑπομένως δὲν δικαιολογεῖται ἀπὸ μέρους μας καμία ἐπανάπαυση σὲ μέτριο ἀγώνα καὶ ἀσήμαντες καλὲς πράξεις· πολὺ περισσότερο δὲν χωράει κανένας συμβιβασμὸς μὲ τὴν ἁμαρτία. Ὁ Κύριός μας μᾶς καλεῖ νὰ Τὸν χωρέσουμε στὴν καρδιά μας, νὰ γίνουμε χριστοφόροι θυσιάζοντας ὁλοκληρωτικὰ τὸν ἐγωισμό μας. Τότε θὰ ζεῖ ἀληθινὰ Ἐκεῖνος μέσα μας. Κι αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἡ εὐτυχία μας.
