Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ια΄ 29-33)
29 Τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν· ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστι· σημεῖον ζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. 30 καθὼς γὰρ ἐγένετο Ἰωνᾶς σημεῖον τοῖς Νινευΐταις, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον. 31 βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῶν ἀνδρῶν τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτούς, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε. 32 ἄνδρες Νινευῒ ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. 33 Οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας εἰς κρυπτὴν τίθησιν οὐδὲ ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι τὸ φέγγος βλέπωσιν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
29 Κι ἐνῶ πύκνωναν τά πλήθη τοῦ λαοῦ, ἄρχισε νά λέει: Ἡ γενιά αὐτή εἶναι πονηρή. Καί ἐξαιτίας τῆς πονηριᾶς της ζητᾶ ἕνα θαῦμα πού νά δείχνει ἐμφανέστερα τήν ἀποστολή μου. Ἀλλά τέτοιο θαῦμα δέν θά τῆς δοθεῖ, παρά τό θαῦμα πού προτυπωνόταν καί προεικονιζόταν ἀπό τό θαῦμα τοῦ Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. 30 Ὅπως δηλαδή ὁ Ἰωνᾶς ἔγινε ὁ ἴδιος ὑπερφυσικό σημεῖο, καθώς βγῆκε σῶος καί ἀβλαβής ἀπό τήν κοιλιά τοῦ κήτους, καί μέ τό θαῦμα αὐτό ὁ Θεός ἐπιβεβαίωσε τό κήρυγμα πού ἔκανε ὁ Ἰωνᾶς στούς Νινευίτες γιά τή μετάνοια, ἔτσι καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, μέ τήν ἀνάστασή του ἀπό τόν τάφο θά εἶναι θαῦμα μοναδικό, μέ τό ὁποῖο ὁ Θεός θά δείχνει στή γενιά αὐτή ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρας καί ὁ Λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά καί στό θαῦμα αὐτό δέν θά πειστεῖ ἡ γενιά αὐτή. 31 Γι’ αὐτό ἐξάλλου καί ἡ εἰδωλολάτρισσα βασίλισσα τῆς νοτιοδυτικῆς Ἀραβίας θά ἀναστηθεῖ στήν ἔσχατη Κρίση μαζί μέ τούς ἄνδρες τῆς γενιᾶς αὐτῆς καί θά τούς καταδικάσει. Διότι αὐτή, ἄν καί ἦταν γυναίκα καί δέν γνώριζε τόν ἀληθινό Θεό, ἦλθε ἀπ’ τήν ἄκρη τοῦ κόσμου ν’ ἀκούσει τή σοφία τοῦ Σολομῶντος. Κι ἐδῶ, χωρίς νά χρειάζεται μακρινό ταξίδι, ὑπάρχει σαφῶς κάτι πολύ μεγαλύτερο ἀπό τόν Σολομώντα. Διότι ἐγώ δέν εἶμαι ἁπλῶς σοφός, ὅπως ἦταν ἐκεῖνος, ἀλλά εἶμαι ἡ ἴδια ἡ ἐνσάρκωση τῆς θείας Σοφίας. Κι ὅμως οἱ ἄνθρωποι τῆς γενιᾶς αὐτῆς δέν δείχνουν ἐνδιαφέρον ν’ ἀκούσουν τή διδασκαλία μου. 32 Στή μέλλουσα Κρίση θά ἀναστηθοῦν μαζί μέ τή γενιά αὐτή οἱ κάτοικοι τῆς Νινευΐ καί θά τήν καταδικάσουν. Διότι ἐκεῖνοι, ἄν καί ἦταν εἰδωλολάτρες καί ἀλλοεθνεῖς, μετανόησαν στό κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας ἁπλός προφήτης καί δέν ἔκανε κανένα θαῦμα σ’ αὐτούς. Κι ὅμως ἐδῶ πολύ περισσότερα συντελοῦν στό νά γίνει δεκτό τό δικό μου κήρυγμα ἀπ’ ὅσα συντελοῦσαν στό κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ. Διότι ἐγώ δέν εἶμαι ἕνας ἁπλός προφήτης, καί τά θαύματά μου καθιστοῦν τό κήρυγμά μου πολύ πιό ἐπιβλητικό καί ἀσυγκρίτως πιό ἔγκυρο καί αὐθεντικό. 33 Ἡ πονηρή αὐτή γενιά εἶναι τυφλωμένη ἀπ’ τήν ἀμετανοησία της. Γι’ αὐτό ἐξάλλου ζητᾶ θαῦμα καί δέν βλέπει τό φῶς τοῦ πνευματικοῦ ἥλιου πού λάμπει κι ἀστράφτει εὐεργετικά τριγύρω της. Κανένας πού ἄναψε λυχνάρι δέν τό βάζει σέ κάποιο κρυφό μέρος, οὔτε κάτω ἀπ’ τόν κάδο μέ τόν ὁποῖο μετροῦν τό σιτάρι· ἀλλά τό τοποθετεῖ πάνω στό λυχνοστάτη, γιά νά βλέπουν τό φῶς του καί νά ὁδηγοῦνται ἀπ’ αὐτό ἐκεῖνοι πού μπαίνουν στό σπίτι. Ἔτσι κι ἐγώ, πού εἶμαι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, δέν εἶμαι κρυμμένος, ἀλλά τό φῶς τῆς διδασκαλίας μου καί τῆς ζωῆς μου σκορπίζει παντοῦ τίς σωτηριώδεις ἀκτίνες του.
