Συνεχίζοντας ἀκάθεκτα τὴν κατεδαφιστική του πολιτικὴ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ἐνέκρινε – σὲ συνεργασία μὲ τὸ Ὑπουργεῖο Ὑγείας – γιὰ τὸ σχολικὸ ἔτος 2018-19 πιλοτικὸ πρόγραμμα γιὰ παιδιὰ Γ΄, Δ΄ καὶ Ε΄ τάξεων Δημοτικοῦ, μὲ τὸ ὁποῖο τὰ ἐξοικειώνει μὲ πρακτικὲς βουδιστικοῦ διαλογισμοῦ.
Τὸ πρόγραμμα ἐντάσσεται σὲ ἕναν γενικότερο θεματικὸ ἄξονα μὲ τίτλο «Προαγωγὴ Ψυχικῆς Ὑγείας παιδιοῦ καὶ ἐφήβου» καὶ τὸ ἴδιο ὀνομάζεται: «Ἡ πυξίδα τοῦ ἑαυτοῦ μου» – Mindfulness. Τὸ Mindfulness εἶναι ἕνα εἶδος διαλογισμοῦ ποὺ σκοπὸ ἔχει – σύμφωνα μὲ τοὺς ὑποστηρικτές του – νὰ βοηθήσει τὸν ἄνθρωπο μὲ πολλαπλοὺς τρόπους ὥστε νὰ ἀνταποκρίνεται καλύτερα στὶς ἀνάγκες τῆς καθημερινότητας. Τὸ ὑλικό του εἶναι βασισμένο σὲ βουδιστικὰ κείμενα, τεχνικὲς καὶ διδασκαλίες. Ὅμως – καὶ ἐδῶ εἶναι τὸ φρικῶδες τοῦ πράγματος, καθότι τὰ Ὑπουργεῖα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοοῦν – πολλὲς δημοσιευμένες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες ἔχουν ἀποδείξει ὅτι ἡ συγκεκριμένη αὐτὴ τεχνικὴ διαλογισμοῦ προκαλεῖ πολλὲς παρενέργειες σὲ ὅποιον τὴν ἀκολουθεῖ, τόσο στὴν ψυχικὴ ὅσο καὶ στὴ σωματικὴ σφαίρα. Συγκεκριμένα ὡς πρὸς τὸν ψυχικὸ τομέα ἔχουν ἀναφερθεῖ τὰ ἑξῆς: ἀδυναμία συγκέντρωσης, ἀποσύνδεση ἀπὸ τὸ περιβάλλον, παράνοια, παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις· ἐπιπλέον συναισθηματικὴ ἀστάθεια, κατάθλιψη, μανία, ψύχωση καὶ αὐτοκτονικὸς ἰδεασμός. Στὸ σωματικό: ἀϋπνία, ἐφιάλτες, μείωση τῆς ὄρεξης καὶ ἄρνηση πρόσληψης τροφῆς, αὐξημένος κίνδυνος ἐπιληπτικῶν κρίσεων. Δύο δημοσιεύσεις μὲ μαρτυρίες ἀσκουμένων στὸ Mindfulness ἀναφέρουν ἀρνητικὲς ἐκ μέρους τους ἐμπειρίες, ποὺ ἔβλαψαν τὴν καθημερινή τους ζωή, μὲ ἕνα ποσοστὸ ἐξ αὐτῶν νὰ ἀναφέρει βαριὲς ἀνεπιθύμητες ἐνέργειες, μέχρι καὶ αὐτοκτονία.
Γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων (ΠΕΓ) ἤδη ἔχει προβεῖ σὲ ὀξὺ διάβημα, μὲ τὸ ὁποῖο ζητεῖ νὰ ἀποσυρθεῖ ἀμέσως ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο τὸ συγκεκριμένο αὐτὸ πρόγραμμα «καὶ ὅποια ἄλλη παρέμβαση σχετίζεται μὲ διαλογισμό, διαλογισμὸ Mindfulness ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη βουδιστικῆς προέλευσης τεχνική. Ἀρνούμαστε νὰ γίνουν τὰ παιδιά μας πειραματόζωα βουδιστικῶν τεχνικῶν, ἐπειδὴ αὐτὲς προωθοῦνται καὶ χρηματοδοτοῦνται. Δὲν δεχόμαστε νὰ γίνουν τὰ παιδιά μας χειραγωγήσιμα ὄντα μιᾶς τάχα “μοντέρνας κοινωνίας”. (…) Οἱ τεχνικὲς αὐτές, τεχνικὲς πλύσεως ἐγκεφάλου στὴν οὐσία, εἶναι τελείως ἔξω ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ παράδοση, φιλοσοφία, κουλτούρα καὶ θρησκεία. Τὸ σχολεῖο ἔχει πολλὰ νὰ διδάξει ἀπὸ τὴν πλούσια ἑλληνική μας παράδοση, ποὺ δὲν ἔχει τίποτα νὰ ζηλέψει ἀπὸ τὶς ἀνατολικῆς προέλευσης φιλοσοφίες καὶ θρησκεῖες. Δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα τὸ σχολεῖο νὰ στρέψει τὰ παιδιά μας στὴ βουδιστικὴ φιλοσοφία καὶ θρησκεία ἐρήμην μας, καὶ μάλιστα ὅταν ὑπάρχουν τόσες διεθνεῖς ἀρνητικὲς ἀναφορές».
Ἔπειτα δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀποδόμηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τὴν ἀπαξίωση τῶν μαθημάτων ἀνθρωπιστικῆς κατευθύνσεως, τὴν ἀφαίρεση ἀπὸ τὰ ἐξεταζόμενα μαθήματα τῶν μαθημάτων θετικῆς κατευθύνσεως, τώρα ἔχουμε τὴν εἰσαγωγὴ μαθημάτων βουδιστικῆς φιλοσοφίας, μὲ τέτοιες μάλιστα φρικτὲς συνέπειες, ποὺ ὀφείλονται σὲ καθαρὰ δαιμονικὴ ἐπήρεια. Λοιπόν, ἀκόμα καθόμαστε καὶ ἀνεχόμαστε;
