ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (5/12)

Ἀπόστολος: τοῦ ὁσίου, Σαβ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. ε΄ 22-ς΄ 2)

22 ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. 24 οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπι­θυμίαις. 25 Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύ­ματι καὶ στοιχῶμεν. 26 μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες.

ς΄ 1 Αδελφοί, ἐὰν καὶ προ­ληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳ­ότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. 2 ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπλη­ρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χρι­στοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

22 Ὁ καρπός ὅμως πού παράγει τό Ἅγιον Πνεῦμα μέ τό φωτισμό καί τή χάρη πού χορηγεῖ στίς ψυχές μας, εἶ­­ναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά πού προέρχεται ἀπό τήν ἀγαθή συν­­είδηση, ἡ εἰρήνη πού εἶναι ἀχώριστη ἀπ’ αὐτήν, ἡ ἀνοχή καί ἡ πλατιά καρδιά στίς ἀδικίες πού μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι, ἡ ἀγαθή διάθεση καί καλοσύνη, ἡ εὐεργετική διά­θεση καί συμπεριφορά, ἡ πίστη καί ἡ ἀξιοπιστία στά λόγια καί τίς ὑποσχέσεις μας, 23 ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια σέ ὁτιδήποτε πονηρό. Ἀ­­­πέ­ναντι στούς ἀνθρώπους πού ἔχουν τίς ἀρε­τές αὐτές δέν ἰσχύει ὁ νόμος. 24 Κι ὅσοι ἀνήκουν πραγματικά στό Χριστό, ἔχουν νε­­­κρώσει τό σαρκικό ἄνθρωπο μέ τά πάθη καί τίς ἐπι­θυ­μίες του. 25 Ἐάν ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄς συμπεριφερόμαστε καί σύμφωνα μέ τίς προσταγές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὄχι κινούμενοι ἀπό ἐλατήρια ἰδιοτέλειας καί ματαιοδοξίας. 26 Ἄς μή γινόμαστε ματαιόδοξοι, προκαλώντας ὁ ἕ­­νας τόν ἄλλο σέ φιλονικίες καί φθονώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο.

ς΄ 1 Σᾶς κάνω προσεκτικούς στή ματαιοδοξία καί τό φθό­­νο, διότι οἱ ἀδυναμίες τῶν ἀδελφῶν γίνονται ἀφορ­­­μή νά ἐκδηλώνει ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος τή φιλαρχία του. Ὄχι, ἀδελφοί· κι ἐάν ἀπό ἀδυναμία πέσει ἕνας ἄν­­­­­­­­­­θρωπος σέ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς πού εἶστε πνευ­μα­­­­­τικά ἰσχυροί, νά τόν διορθώνετε καί νά τόν παι­δα­γω­­­­­­­­­­­­γεῖτε μέ πνεῦμα πραότητος. Ἐσύ μάλιστα πού δι­ορ­θώ­­­­­­νεις τόν ἄλλο πρόσεχε τόν ἑαυτό σου μήν πέσεις κι ἐσύ σέ πειρασμό· καί θά συμβεῖ αὐτό εἴτε μέ τό νά πα­ρα­­­­­­­­­­­­­­­συρθεῖς στό ἴδιο ἁμάρτημα, εἴτε μέ τό νά κυ­ρι­ευθεῖς ἀπό ἀνυπομονησία ἤ ματαιοδοξία καί φιλαρ­χία, καί γε­νι­κότερα ἀπό ἐγωισμό. 2 Γιά νά προστατεύεστε λοιπόν ἀπό τόν κίνδυνο νά πέ­σετε κι ἐσεῖς, νά ὑπομένετε ὁ ἕνας τίς ἐνοχλήσεις τοῦ ἄλ­λου, πού ὀφείλονται στά ἐλαττώματα καί τίς ἐλλεί­­ψεις του· κι ἔτσι, μέ τήν ὑπομονετική αὐτή ἀνοχή, ἐκ­πλη­­­ρῶστε τελείως τό νόμο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἐντο­­­λή τῆς ἀγάπης. Ἄνθρωπος πού δέν ὑπομένει μέ ἀγά­πη τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου, δέν συναισθάνεται ὅτι ἔχει κι αὐτός ἐλαττώματα, ἀλλά ἔχει μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυ­τό του. Ἡ ἰδέα του ὅμως αὐτή εἶναι ψεύτικη.