ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (7/12)

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ιβ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. κα΄ 37-κβ΄ 8)

37 Ἦν δὲ τὰς ἡμέρας ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, τὰς δὲ νύκτας ἐξερχόμενος ηὐλί­ζε­το εἰς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον ἐλαιῶν· 38 καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὤρθριζε πρὸς αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ ἀ­­­κούειν αὐτοῦ. 

κβ΄ 1 Ἤγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πά­­σχα. 2 καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς ἀνέλωσιν αὐτόν· ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν. 3 Εἰσῆλθε δὲ ὁ σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν ἐπικαλού­με­νον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα, 4 καὶ ἀπελθὼν συνελάλησε­ τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμμα­τεῦσι καὶ στρατη­γοῖς τὸ πῶς αὐτὸν παραδῷ αὐτοῖς. 5 καὶ ἐχάρησαν, καὶ συνέθεντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι· 6 καὶ ἐξωμολόγησε, καὶ ἐ­ζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παρα­δοῦναι αὐτὸν αὐτοῖς ἄτερ ὄχλου. 7 Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα, 8 καὶ ἀπέστειλε Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών· πορευθέν­τες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

37 Ἐκεῖνο τόν καιρό, παραμονές τῆς συλλήψεώς του, ὁ Κύριος στή διάρκεια τῆς ἡμέρας ἐξα­κο­λουθοῦσε νά δι­δάσκει στό ἱερό. Τίς νύχτες ὅμως ἔβγαινε ἀπό τά Ἱερο­­­σό­λυμα καί περνοῦσε τή νύχτα του στό ὄρος πού ὀνο­­­μάζεται ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. 38 Καί ὅλος ὁ λαός ἐρχόταν πολύ πρωί κοντά του μέσα στό ἱερό γιά νά τόν ἀκούει. 

κβ΄ 1 Πλησίαζε τότε ἡ ἑορτή τῶν Ἀζύμων, πού ὀνομαζόταν Πάσχα. Στή γιορτή αὐτή οἱ Ἰουδαῖοι ἑπτά ἡμέρες ἔτρωγαν ἄζυμο ψωμί. 2 Στό μεταξύ οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς ζητοῦσαν νά βροῦν τρόπο νά σκοτώσουν τόν Ἰησοῦ κρυφά, σί­γου­ρα καί ἀκίν­δυνα. Κι ἔπαιρναν τά μέτρα αὐτά, διότι φο­βοῦν­ταν τό λαό, ὁ ὁποῖος συμπαθοῦσε τόν Ἰησοῦ. 3 Τότε μπῆκε ὁ σατανάς στόν Ἰούδα, πού ὀνο­­μα­ζό­ταν καί Ἰσκαριώτης καί ἦταν ἀπό τό στενό κύκλο τῶν μα­­θητῶν, ἕνας δηλαδή ἀπό τούς δώδεκα ἀπο­στό­λους. 4 Αὐτός πῆγε τότε καί συνομίλησε μέ τούς ἀρ­χιερεῖς καί μέ τούς γραμματεῖς καί μέ τόν Λευΐτη ἀρ­χιφύλακα καί τούς ἀξιωματικούς τῆς λευϊτικῆς φρου­ρᾶς τοῦ ἱεροῦ πού βρίσκονταν κάτω ἀπό τήν ἐξουσία του. Συζήτησε μαζί τους γιά τόν ἀσφαλέστερο τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά τούς παρέδιδε τόν Ἰησοῦ. 5 Κι ἐκεῖνοι χάρηκαν γιά τήν ἀνέλπιστη αὐτή λύση, καί συμφώνησαν νά τοῦ δώσουν χρήματα. 6 Ἐκεῖνος δέχθηκε καί ὁλοκάρδια τούς διαβεβαίωσε καί τούς ὑποσχέθηκε νά τούς βοηθήσει. Καί ζητοῦσε πλέον τήν κατάλ­λη­λη περίσταση νά τούς τόν παραδώσει χωρίς νά προ­κλη­θεῖ συρροή ὄχλου καί θόρυβος. 7 Ἔφθασε λοιπόν ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, κατά τήν ὁ­ποί­α ἔπρεπε σύμφωνα μέ τό νόμο νά θυσιάζεται ὁ πασχάλιος ἀμνός. (Ἡ ἡμέρα αὐτή ἄρχιζε ἀπό τή δύση τῆς 13ης τοῦ μηνός Νισάν καί ἔληγε στή δύση τῆς 14ης. Λί­­γο μάλιστα πρίν ἀπό τή δύση τῆς 14ης σφαζόταν ὁ ἀμνός, ὥστε μετά τή δύση, ὅταν ἄρχιζε ἡ 15η Νισάν καί τελοῦνταν τό Πάσχα, νά εἶναι ὁ ἀμνός ἑτοιμασμένος καί ψημένος). 8 Κι ὅταν πλησίαζε ἡ δύση τῆς 13ης τοῦ Νισάν, ἔστειλε ὁ Κύριος τόν Πέ­τρο καί τόν Ἰωάννη καί τούς εἶπε: Πηγαίνετε καί ἑτοι­μάστε μας τό πασχάλιο δεῖπνο γιά νά φᾶμε.