Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. κθ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἑβρ. ζ΄ 18-25)
18 ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές· 19 οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι’ ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ. 20 καὶ καθ’ ὅσον οὐ χωρὶς ὁρκωμοσίας· – οἱ μὲν γὰρ χωρὶς ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς γεγονότες, 21 ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ λέγοντος πρὸς αὐτόν· ὤμοσε Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ· – 22 κατὰ τοσοῦτον κρείττονος διαθήκης γέγονεν ἔγγυος Ἰησοῦς. 23 Καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσι γεγονότες ἱερεῖς διὰ τὸ θανάτῳ κωλύεσθαι παραμένειν· 24 ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν ἱερωσύνην· 25 ὅθεν καὶ σῴζειν εἰς τὸ παντελὲς δύναται τοὺς προσερχομένους δι’ αὐτοῦ τῷ Θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Καί μή σᾶς φαίνεται παράδοξο ὅτι ἀντικαταστάθηκε καί ὁ νόμος πού στηριζόταν στήν ἱερωσύνη πού καταργήθηκε. Διότι τώρα καταργεῖται καί ἀκυρώνεται ὁ παλαιότερος καί προγενέστερος νόμος, ἐπειδή αὐτός δέν εἶχε τή δύναμη νά κάνει τέλειο τόν ἄνθρωπο καί δέν μποροῦσε νά τόν ὠφελήσει, 19 καθότι ὁ νόμος δέν ἔδωσε τήν τελειότητα σέ τίποτε. Τώρα ὅμως μέ τή Νέα Διαθήκη εἰσάγεται καί προσφέρεται ἐλπίδα ἀνώτερη ἀπό ἐκείνη πού ἔδινε ὁ νόμος. Ὁ νόμος ἔδινε ἐλπίδα πρόσκαιρων καί ἐπίγειων ἀγαθῶν· ἐνῶ ἡ Νέα Διαθήκη μᾶς προσφέρει τήν ἐλπίδα τῆς κληρονομιᾶς τῶν ἐπουράνιων ἀγαθῶν. Καί μέ τήν ἐλπίδα αὐτή πλησιάζουμε τόν Θεό. 20 Καί ἡ ὑπεροχή τῆς νέας ἱερωσύνης φαίνεται ἐπιπλέον κι ἀπό τό ὅτι ὁ Χριστός δέν ἔγινε ἱερεύς χωρίς νά δοθεῖ ὅρκος. Διότι ἐνῶ οἱ ἱερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔγιναν ἱερεῖς χωρίς νά δώσει γι’ αὐτούς ὁ Θεός ὅρκο, 21 ὁ Χριστός ἔγινε ἱερεύς μέ ὅρκο. Ὁ ὅρκος αὐτός δόθηκε ἀπό τόν Θεό διαμέσου τοῦ ψαλμωδοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε πρός τόν Χριστό: Ὁρκίστηκε ὁ Κύριος καί δέν θά ἀλλάξει τήν ἀπόφασή του, καί δέν θά ἀθετήσει τόν ὅρκο του: «Ἐσύ εἶσαι ἱερεύς αἰώνιος κατά τήν τάξη τοῦ Μελχισεδέκ». 22 Κι ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς ἔγινε ἱερεύς ὕψιστος, πού ἔλαβε τήν ἱερωσύνη μέ ὅρκο, γι’ αὐτό καί πολύ περισσότερο ἔγινε καί ἐγγυητής καί μεσίτης ἀνώτερης καί αἰώνιας Διαθήκης. 23 Καί οἱ ἱερεῖς βέβαια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν πολλοί ἀριθμητικά, ἐπειδή ὁ θάνατος τούς ἐμπόδιζε νά παραμένουν αἰώνια στό ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης τους. 24 Ὁ Χριστός ὅμως, ἐπειδή μένει καί ζεῖ αἰώνια, ἔχει τήν ἱερωσύνη ἀκατάπαυστη καί ἀμεταβίβαστη σέ ἄλλους. 25 Γι’ αὐτό καί μπορεῖ νά σώζει τελείως καί γιά πάντα ἐκείνους πού πλησιάζουν τόν Θεό διαμέσου αὐτοῦ· ἐπειδή ζεῖ πάντοτε, αἰωνίως, γιά νά μεσιτεύει καί νά προσεύχεται γι’ αὐτούς.
