ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (19/1)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. ιδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. δ΄ 1-5)

Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος, ὡς ὑπη­ρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονό­μους μυστηρίων Θεοῦ. 2 ὃ δὲ λοιπὸν ζητεῖται ἐν τοῖς οἰκονόμοις, ἵνα πιστός τις εὑρεθῇ. 3 ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφ᾿ ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢ ὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας· ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρί­νω· 4 οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα· ἀλλ᾿ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι· ὁ δὲ ἀνακρίνων με Κύριός ἐστιν. 5 ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Μή μᾶς θεωρεῖτε λοιπόν ἀρχηγούς. Ἀλλά ἔτσι ἄς μᾶς θεωρεῖ ὁ καθένας σας, ὄχι δηλαδή ὡς οἰκο­δε­­­­σπότες, ἀλλά ὡς ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ καί διαχειριστές τῶν οὐρανίων καί ἀγνώστων ἀληθειῶν πού μᾶς ἀπο­­­­κάλυψε ὁ Θεός. 2 Ἐκεῖνο λοιπόν πού ἀπομένει νά ζητᾶ κανείς ἀπό τούς διαχειριστές καί οἰκονόμους εἶναι αὐτό, νά βρεθεῖ ὁ κάθε οἰκονόμος πιστός καί τίμιος στή διαχείρισή του. 3 Εἶμαι λοιπόν κι ἐγώ ὑπεύθυνος καί ὑπόλογος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πού μοῦ ἀνέθεσε τή διαχείριση αὐτή. Γι’ αὐτό πολύ λίγο λογαριάζω τό νά κριθῶ ἀπό σᾶς ἤ ἀπό ἀνθρώπινο δικαστήριο, πού εἶναι πρόσκαιρο καί γιά λίγο καιρό ἰσχύουν οἱ ἀποφάσεις του. Ἀλλά οὔτε καί μένα τόν ἴδιο θεωρῶ ἁρμόδιο νά κρίνω τόν ἑαυτό μου. 4 Καί δέν θεωρῶ οὔτε τόν ἑαυτό μου ἁρμόδιο γιά νά βγάλω ἀπόφαση γιά τή διαχείρισή μου ὡς οἰκονόμου τοῦ Θεοῦ, διότι ναί μέν ἡ συνείδησή μου δέν μοῦ μαρ­τυρεῖ καμία ἐνοχή, ἀλλά κι αὐτό δέν φτάνει γιά νά εἶμαι δικαιωμένος. Διότι ὁ Κύριος εἶναι ὁ μόνος ἁρμόδιος νά κρίνει ἄν πράγματι ὑπῆρξα καλός οἰκονόμος. 5 Γι’ αὐτό μή λέτε ὁ Παῦλος ἤ ὁ Ἀπολλώς ἤ ὁ Πέτρος εἶ­­ναι ὁ καλύτερος. Μήν κάνετε δηλαδή καμία κρίση πρίν ἀπό τόν ὁρισμένο καιρό, μέχρι νά ἔλθει ὁ Κύρι­ος. Αὐ­τός θά ρίξει ἄπλετο φῶς σ’ αὐτά πού τώρα εἶναι κρυμ­μέ­να στό σκοτάδι καί θά φανερώσει τίς ἐσωτερικές σκέψεις καί ἀποφάσεις τῶν καρδιῶν. Καί τότε τόν ἔπαινο στόν καθένα θά τόν ἀποδώσει ὄχι κάποιος ἄν­θρω­πος, ἀλλά ὁ Θεός.