Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ε΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λουκᾶ θ΄ 49-56)
49 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶπεν· ἐπιστάτα, εἴδομέν τινα ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, καὶ ἐκωλύσαμεν αὐτόν, ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθ᾿ ἡμῶν. 50 καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· μὴ κωλύετε· οὐ γάρ ἐστι καθ᾿ ὑμῶν· ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ᾿ ὑμῶν, ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν. 51 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐστήριξε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ, 52 καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαρειτῶν, ὥστε ἑτοιμάσαι αὐτῷ· 53 καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ. 54 ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπον· Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς, ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησε; 55 στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν· οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς· 56 ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι. καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
49 Τότε πῆρε τό λόγο ὁ Ἰωάννης καί εἶπε: Διδάσκαλε, τόσο πολύ ἐκτιμᾶς ἐκεῖνον πού θά δεχθεῖ τό παιδί στό ὄνομά σου. Ἐμεῖς ὅμως εἴδαμε κάποιον πού μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός σου ἔβγαζε δαιμόνια, κι ἀντί νά τόν ἐκτιμήσουμε πού ἐπικαλοῦνταν τό ὄνομά σου, τόν ἐμποδίσαμε, ἐπειδή δέν σέ ἀκολουθεῖ μαζί μέ μᾶς καί δέν πῆρε τήν ἐξουσία αὐτή ἀπό σένα, ὅπως τήν πήραμε ἐμεῖς. 50 Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Μήν τόν ἐμποδίζετε. Διότι δέν εἶναι ἐναντίον σας. Καί ὅποιος δέν εἶναι ἐναντίον σας καί δέν εἶναι προκατειλημμένος ἀπέναντι στή διδασκαλία σας οὔτε τήν πολεμᾶ, εἶναι μέ τό μέρος σας, καί εἶναι ἑπόμενο αὐτός νά γίνει κάποτε κι ὁλοκληρωτικά δικός σας. 51 Κι ἐνῶ πλησίαζε νά συμπληρωθεῖ ὁ ὁρισμένος ἀριθμός τῶν ἡμερῶν μετά ἀπ’ τίς ὁποῖες ὁ Ἰησοῦς θά ἄφηνε τόν κόσμο αὐτό καί θά ἀνέβαινε στούς οὐρανούς, αὐτός στήριξε τό πρόσωπό του καί κάρφωσε τά μάτια του μέ ἀπόφαση στερεή καί ἀκλόνητη νά πάει στήν Ἱερουσαλήμ, ὅπου θά τόν σταύρωναν. 52 Προτοῦ ὅμως πάει ἐκεῖ ὁ ἴδιος αὐτοπροσώπως, ἔστειλε ἀγγελιοφόρους στά διάφορα χωριά καί τίς πόλεις, ἀπ’ ὅπου θά περνοῦσε. Κι αὐτοί πῆγαν καί μπῆκαν σέ κάποιο χωριό τῶν Σαμαρειτῶν γιά νά ἑτοιμάσουν σ’ αὐτόν καί στούς μαθητές τόν τόπο πού θά ἔμεναν. 53 Ἀλλά οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἐκείνου δέν τόν δέχθηκαν, διότι αὐτός πήγαινε γιά νά ἑορτάσει τό Πάσχα στά Ἱεροσόλυμα, τήν πρωτεύουσα τῶν ἐχθρῶν τους, καί ὄχι στό Γαρειζίν, ὅπου οἱ Σαμαρεῖτες ἐπέμεναν ὅτι ἔπρεπε νά λατρεύεται ὁ Θεός. 54 Ὅταν λοιπόν οἱ μαθητές του Ἰάκωβος καί Ἰωάννης εἶδαν τούς ἀπεσταλμένους νά γυρίζουν περιφρονημένοι, εἶπαν: Κύριε, ἔχουμε τήν ἄδειά σου καί τή σύμφωνη γνώμη σου νά ποῦμε νά κατεβεῖ φωτιά ἀπ’ τόν οὐρανό καί νά τούς κατακάψει, ὅπως τό ἔκανε παλιότερα καί ὁ Ἠλίας στούς ἀνθρώπους τοῦ Ὀχοζία; 55 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως στράφηκε πίσω πρός τό μέρος τους καί τούς ἐπέπληξε λέγοντας: Δέν ξέρετε ἀκόμη τί διαθέσεων καί φρονημάτων ἀνθρώπους σᾶς κάνει ἡ νέα πνευματική δύναμη καί ζωή πού μεταδίδει ἡ διδασκαλία μου καί ἡ χάρη τοῦ Πνεύματός μου. Δέν εἶστε ἄνθρωποι καί διδάσκαλοι τοῦ πνεύματος τῆς ὀργῆς καί τιμωρίας πού ἐπικρατοῦσε στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά τοῦ πνεύματος τῆς πραότητος, τῆς μακροθυμίας καί τῆς ἀγάπης, πού δέν καταστρέφει, ἀλλά σώζει. 56 Διότι καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου δέν ἦλθε γιά νά ρίξει στήν αἰώνια ἀπώλεια τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἦλθε νά τίς σώσει. Ὕστερα ἀπ’ αὐτό ἔφυγαν γι’ ἄλλο χωριό τῆς Σαμάρειας.
