Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Φεβρουαρίου 2019, ΙΖ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιε΄ 21-28)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐξῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
1. Ἀληθινὴ μάνα
Ὁ Κύριος μὲ τοὺς μαθητές Του πορεύθηκε πρὸς τὰ «μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος», στὰ βόρεια σύνορα τῆς Γαλιλαίας. Ἐκεῖ ἔτρεξε καὶ Τὸν συνάντησε μιὰ εἰδωλολάτρισσα Χαναναία. «Ἐκραύγασεν αὐτῷ», γράφει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ἔβγαλε φωνή, Τὸν παρακάλεσε δυνατὰ καὶ Τοῦ εἶπε: «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Ἐλέησέ με, Κύριε, ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ. Ἡ κόρη μου κατέχεται ἀπὸ δαιμόνιο καὶ ὑποφέρει φρικτά.
Ἡ Χαναναία δὲν εἶπε «ἐλέησον τὴν θυγατέρα μου», ἀλλὰ «ἐλέησόν με». Ἐμένα ἐλέησε. Ὁ πόνος τοῦ παιδιοῦ μου εἶναι δικός μου πόνος. Ἐγὼ ὑποφέρω ποὺ τὸ βλέπω δέσμιο τοῦ σατανᾶ. Καὶ Σοῦ ζητῶ νὰ τὸ ἐλευθερώσεις.
Ἡ θαυμαστὴ αὐτὴ γυναίκα εἶναι μητέρα ἀφοσιωμένη στὸ παιδί της, θαυμαστὸ πρότυπο μητέρας ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ τῆς φιλαυτίας καὶ τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ. Σήμερα, δυστυχῶς, ἔχουν πληθύνει τά παραδείγματα γονέων ποὺ ταλαιπωροῦν ψυχικὰ τὰ παιδιά τους εἴτε διαλύοντας τὴν οἰκογένειά τους εἴτε μὲ τὴν παθολογικὴ ἀφοσίωσή τους σὲ αὐτά. Ἡ ζεστὴ φωλιὰ τῆς οἰκογένειας χτίζεται μόνο μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὑπάρχει ζωντανὴ πίστη καὶ ὑγιὴς διάθεση αὐτοθυσίας καὶ προσφορᾶς στὰ παιδιὰ καὶ στὸ ἕτερο μέλος τῆς συζυγίας.
2. Προσευχὴ γιὰ τὰ παιδιά μας
Ἡ Χαναναία ὄχι μόνο νοιαζόταν καὶ ἔπασχε γιὰ τὴ δαιμονισμένη κόρη της, ἀλλὰ καὶ κατέφυγε στὸν Κύριο καὶ Τὸν παρακάλεσε μὲ ἐπιμονή, μέχρις ὅτου ὁ Κύριος ἱκανοποίησε τὸ αἴτημά της. Εἶναι λοιπὸν γνώρισμα τῶν εὐσεβῶν γονέων ὄχι μόνο νὰ προσπαθοῦν νὰ λύσουν τὰ προβλήματα τῶν παιδιῶν τους, ἀλλὰ νὰ ζητοῦν καὶ τὴν ἄνωθεν βοήθεια· νὰ τὴ ζητοῦν μὲ θέρμη καὶ ἐπιμονή.
Πόσο προσευχόμαστε γιὰ τὰ παιδιά μας; Μὲ πόση φλόγα καὶ ἐπιμονὴ ζητοῦμε τὸ ἔλεος καὶ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ μᾶς ἔδωσε Ἐκεῖνος; Δὲν εἶναι βέβαια δαιμονισμένα, ὅπως ἡ κόρη τῆς Χαναναίας· εἶναι ὅμως ἰδιαίτερα ἐκτεθειμένα στὴ δαιμονικὴ ἐπήρεια σήμερα· ζοῦν σὲ ἀποστατημένη κοινωνία καὶ εἶναι ἀναπόφευκτο νὰ ἔλθουν ἀντιμέτωπα μὲ τὴν ἁμαρτία πολὺ νωρίς· καὶ συνήθως αὐτὲς τὶς ὧρες δὲν εἴμαστε κοντά τους. Προσευχὴ λοιπόν, πολλὴ προσευχὴ γιὰ τὰ βλαστάρια μας, γιὰ νὰ τὰ προστατεύσει ὁ Θεὸς ἔτσι ὅπως δὲν μποροῦμε νὰ τὰ προστατεύσουμε ἐμεῖς. Προσευχὴ καθημερινή, μὲ πόνο καὶ ἀγάπη. Καὶ ἡ θεία Χάρις θὰ τὰ σκεπάζει καὶ θὰ τὰ ἁγιάζει.
3. Πίστη καὶ ταπείνωση
Ἀλλὰ ὁ Κύριος τί ἀπάντησε στὴν πονεμένη γυναίκα; Ἀρχικὰ τήρησε σιωπή. Κατόπιν, δοκιμάζοντας τὴν πίστη της, εἶπε: «Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ». Δὲν μὲ ἀπέστειλε ὁ Πατέρας μου παρὰ γιὰ τὰ χαμένα πρόβατα τοῦ ἰσραηλιτικοῦ γένους…
Ἡ εἰδωλολάτρισσα δὲν ἀπελπίστηκε οὔτε θίχθηκε ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ Τὸν πλησίασε καὶ Τὸν προσκύνησε ταπεινὰ λέγοντας: «Κύριε, βοήθει μοι». Ὁ Κύριος ὅμως τῆς ἀπάντησε: «Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις». Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ πάρει κανεὶς τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν καὶ νὰ τὸ ρίξει στὰ σκυλάκια.
Σὰν κεραυνὸς ἔπεσε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου! Ποιὸς θ᾿ ἄντεχε νὰ τὸν ἀκούσει; Ποιὸς δὲν θὰ ἔφευγε πικραμένος καὶ ἀπογοητευμένος; Ἡ Χαναναία ὅμως ὄχι· ἀπάντησε ἀκόμη πιὸ ταπεινά:
–Ναί, Κύριε, δέχομαι ὅτι εἶμαι σκυλάκι. Ἀλλά καὶ τὰ σκυλάκια τρῶνε ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὸ τραπέζι τῶν κυρίων τους.
–«Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!». Γυναίκα, μεγάλη εἶναι ἡ πίστη σου! ἀναφώνησε ὁ Κύριος. Νὰ γίνει ὅπως θέλεις.
Καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα θεραπεύθηκε ἡ κόρη της.
Γι᾿ αὐτὸ ἀνέβαλε ὁ Κύριος νὰ εἰσακούσει τὸ αἴτημά της, γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, γιὰ νὰ φανερώσει τὸν κρυμμένο θησαυρό, τὴν πίστη καὶ τὴν ταπείνωση τῆς γυναίκας, γιὰ νὰ τὴ στεφανώσει1. Τὸ μυστικὸ λοιπὸν τῆς ἐπιμονῆς της ἦταν ἡ ἀκλόνητη πίστη της στὴν εὐσπλαχνία τοῦ Κυρίου καὶ ἡ βαθιὰ ταπείνωσή της. Ἔτσι, «τὰ τῶν τέκνων ἔλαβε τὸ κυνάριον», σημειώνει ἐπιτυχημένα ὁ ἅγιος Πατήρ· τὸ σκυλάκι ἔλαβε ὄχι ψίχουλα ἀλλὰ τὴ μερίδα τῶν παιδιῶν2. Πίστη λοιπὸν καὶ ταπείνωση, τὰ δυὸ φτερὰ τῆς θεάρεστης προσευχῆς, οἱ δύο πόλοι ποὺ ἑλκύουν τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ!
1. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία NB´ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, PG 58, 520-521.
2. Τοῦ ἰδίου, Ὁμιλία ΚΒ´ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον, PG 57, 306.
