ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (12/2)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Πέτρ. γ΄ 10-22)

10 ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσ­σαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον, 11 ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν· 12 ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά. 13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε; 14 ἀλλ’ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι.­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβη­­­­­­­­­­­­­­θῆτε μηδὲ ταραχθῆτε, 15 Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου, 16 συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλα­λοῦσιν ὑμῶν ὡς κακο­ποιῶν, καταισχυν­θῶσιν οἱ ἐπηρεά­ζοντες ὑ­μῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀνα­στροφήν. 17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθο­ποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας. 18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωο­ποιηθεὶς δὲ πνεύματι· 19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, 20 ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μα­κρο­θυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ’ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι’ ὕδατος. 21 ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ρύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι’ ἀνα­στάσεως Ἰησοῦ Χρι­στοῦ, 22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐ­ρανόν, ὑπο­ταγέντων αὐ­τῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

10 Προσέχετε πολύ αὐτές τίς παρεκτροπές τῆς γλώσσας. Διότι, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ἐκεῖνος πού θέλει νά ἀπολαμβάνει ζωή ἀκούραστη, ἄνετη καί εἰρηνική καί νά δεῖ ἡμέρες καλές κι εὐτυχισμένες, ἄς σταματήσει τή γλώσσα του ἀπό τό νά λέει τό κακό κι ἄς προσέχει νά μή βγαίνουν ἀπό τά χείλη του ψέματα κι ἀπάτες. 11 Ἄς ἀπομακρυνθεῖ ὁ ἴδιος ἀπό κάθε κακό κι ἄς κάνει τό καλό. Νά ἐπιζητήσει τήν εἰρήνη καί νά τήν ἐπι­δι­ώ­ξει. 12 Διότι τά μάτια τοῦ Κυρίου εἶναι στραμμένα γεμάτα στοργή πρός τούς δικαίους καί τά αὐτιά του εἶναι ἀνοι­χτά γιά νά ἀκούσουν τή δέησή τους. Ἀντίθετα, τό πρό­σω­πο τοῦ Κυρίου στρέφεται ἀπειλητικά πάνω σ’ ἐκεί­νους πού κάνουν τό κακό. 13 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Θεός παρακολουθεῖ στοργικά τούς δικαίους ἕτοιμος νά ἀκούσει τίς δεήσεις τους, ποιός θά μπορέσει νά σᾶς κάνει κακό καί νά σᾶς βλάψει πραγματικά, ἐάν ἔχετε ὡς πρότυπο τό καλό καί τό ἐπιδιώκετε μέ κάθε τρόπο; 14 Ἀλλά κι ἄν ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά ὑποφέρετε κάποιες δοκιμασίες γιά τήν ἀρετή καί τήν ἀλήθεια, εἶστε μακά­ριοι· διότι αὐτό μελλοντικά θά αὐξήσει περισσότερο τήν εὐτυχία σας. Καί μή φοβηθεῖτε καθόλου ἀπό τίς ἀπειλές μέ τίς ὁποῖες ζητοῦν οἱ ἄπιστοι νά σᾶς πτοήσουν, οὔτε νά ταραχθεῖτε ἀπ’ αὐτές. 15 Δοξάστε ὅμως μέ σεβασμό τόν Κύριο πού εἶ­ναι ὁ μό­νος Θεός, καί λατρεύστε τον ὡς ἅγιο μέσα στά βά­­­­­­­­­­θη τῆς καρδιᾶς σας. Νά εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι νά ἀπο­­­­­­­­­λο­γη­­­­θεῖτε καί νά ὑπερασπισθεῖτε τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγ­­­γε­­λί­­ου σέ κάθε ἄνθρωπο πού σᾶς ζητᾶ νά τοῦ ἐξηγήσετε καί νά τοῦ ἀποδείξετε ὅσα ἐλπίζετε νά ἀπο­­­­­­­­­­­­λαύσετε στό μέλλον. Γι’ αὐτά τά θέματα ἄλλωστε οἱ ἄπι­­στοι πε­­­­ρι­­­­­­­­­­­­γε­­λοῦν ἐμᾶς τούς Χριστιανούς. Νά ἀπολο­γη­­­­­­­­θεῖτε ὅ­­­­­­μως χω­­ρίς ἐξά­­ψεις ἤ φανατισμό, ἀλλά μέ πρα­ό­­­­­­­τη­τα καί φό­­βο Κυρί­ου. 16 Φροντίζετε ὅμως νά ἔχετε ἀγαθή τή μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς σας, ὅτι δηλαδή τηρήσατε ἀκριβῶς τό νόμο τοῦ Θεοῦ· ἔτσι ὥστε νά καταντροπιασθοῦν γιά ὅσα σᾶς κατηγοροῦν ὡς κακοποιούς αὐτοί πού συκοφαντοῦν τή συμπεριφορά σας, τήν ὁποία καθιστᾶ ἀγαθή καί ἐνά­ρε­τη ἡ ἕνωση καί κοινωνία σας μέ τόν Χριστό. 17 Σέ κάθε περίπτωση λοιπόν πρέπει νά ἔχετε ἀγαθή τή μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς σας. Διότι ἐάν εἶναι θέλημα Θεοῦ καί ἐπιτρέπει ὁ Κύριος νά ὑποφέρετε θλίψεις, εἶναι προτιμότερο νά ὑποφέρετε ἐπειδή κάνετε τό καλό, παρά νά ὑποφέρετε ἐπειδή κάνετε τό κακό. 18 Διότι καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μιά φορά γιά πάντα ὑπέ­μει­νε Πάθος πάνω στό σταυρό γιά τίς ἁμαρτίες μας· ὑπέμεινε ὁ δίκαιος καί ἀναμάρτητος γιά μᾶς τούς ἄδι­κους καί ἁμαρτωλούς, γιά νά μᾶς φέρει κοντά στό Θεό καί νά μᾶς συμφιλιώσει μαζί του. Καί θανατώθηκε βέβαια σωματικά, μέ τό θάνατό του ὅμως αὐτόν νίκησε τήν ἁμαρτία καί προσέλαβε νέες ζωοποιές δυνάμεις στήν ψυχή του. 19 Καί μέ τήν ψυχή του γεμάτη ἀπό ἀνεξάντλητη ζωοποιό δύναμη, πορεύθηκε ἀμέσως μετά τό θάνατό του στίς ψυχές πού ἦταν φυλακισμένες στά δεσμωτήρια τοῦ Ἅδη, καί κήρυξε σ’ αὐτές τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας. 20 Αὐτές οἱ ψυχές δέν ὑπάκουσαν κάποτε στό Θεό, ὅ­­­­­­ταν ἡ μακροθυμία του τίς περίμενε ἐπί πολλά χρόνι­α μήπως μετανοήσουν καί πιστέψουν. Αὐτό ἔγινε στίς μέ­­ρες τοῦ Νῶε, ὅταν κατασκευαζόταν ἡ κιβωτός. Στήν κιβωτό αὐτή τελικά ἀπό τό τόσο πλῆθος διασώ­θη­­­καν μό­νο λίγες, ὀκτώ ψυχές, ἀπό τό νερό τοῦ κατακλυ­­σμοῦ. 21 Ὁ παλαιός ἐκεῖνος τύπος τῆς κιβωτοῦ ἦταν προεικόνιση τοῦ ἁγί­ου βαπτίσματος. Τό νερό λοιπόν αὐτό ὡς τύπος πού ἐπα­ληθεύθηκε καί πραγματοποιήθηκε σώζει κι ἐμᾶς τώ­­ρα μέ τό ἅγιο βάπτισμα. Διότι ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώ­­πων μέσα στήν κιβωτό προεικόνιζε τή σωτηρία τῶν πι­στῶν μέσῳ τῆς κολυμβήθρας τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. Τό βάπτισμα ὅμως δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας καθαρισμός καί μιά ἀποβολή τῆς ἀκαθαρσίας τῆς σάρκας, ἀλλά εἶ­ναι ἡ θερμή αἴτηση πρός τόν Θεό νά μᾶς δώ­σει συνεί­δη­­­­ση ἀγαθή, ἐλεύθερη ἀπό κάθε τύψη. Καί τό βάπτισμα αὐτό μᾶς σώζει μέ τή δύναμη τῆς Ἀνα­στά­σε­ως τοῦ Ἰη­­­­σοῦ Χριστοῦ. 22 Αὐτός (ὁ Χριστός) κάθεται τώρα στά δεξιά τοῦ Θε­οῦ, ἀφοῦ πῆγε μέ τήν Ἀνάληψή του στόν οὐρανό καί ὑπο­τάχθηκαν σ’ αὐτόν τά διάφορα ἀγγελικά τάγματα, δηλαδή οἱ ἄγγελοι, οἱ ἐξουσίες καί οἱ δυνάμεις.