ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (13/2)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Πέτρ. δ΄ 1-11)

Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας, 2 εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον. 3 ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρε­ληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι, πεπορευμέ­νους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυ­μίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλο­λατρίαις. 4 ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν, βλα­σφη­μοῦντες· 5 οἳ ἀποδώσουσι λόγον τῷ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. 6 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι. 7 Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγ­γικε. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς· 8 πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν· 9 φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν· 10 ἕκαστος καθὼς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκο­νόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ· 11 εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια Θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος, ἧς χορηγεῖ ὁ Θεός· ἵνα ἐν πᾶσι δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Χριστός ὑπέμεινε Πάθος ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση του γιά τή σωτηρία μας, ὁ­­­πλι­σθεῖ­τε κι ἐσεῖς μέ τήν ἴδια ἀπόφαση νά ὑπομένετε παθή­μα­τα μέ καρτερία. Διότι ἐκεῖνος πού ὑποφέρει γιά τή δι­και­οσύνη καί τήν ἀρετή του παθήματα στή ­σάρκα καί τά ὑπομένει μέ πραότητα, γίνεται τόσο ἰσχυ­ρός πνευ­­ματικά, ὥστε οἱ πειρασμοί καί τά πάθη τῆς ἁμαρτίας δέν ἔχουν πλέον δύναμη ἐπάνω του. Αὐτός σταυ­ρώθηκε μα­­­­ζί μέ τόν Χριστό καί ἔχει παύσει νά ἁμαρ­τάνει, 2 γιά νά μή ζήσει πλέον τά ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ἐπί­γειας ζωῆς του σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τῆς διεφθαρμέ­νης ἀνθρώπινης φύσεως, ἀλλά σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. 3 Ἔτσι κι ἐσεῖς πρέπει νά ζήσετε στό ἑξῆς. Διότι σᾶς εἶναι ἀρκετά τά προηγούμενα χρόνια τῆς ζωῆς σας, κατά τά ὁποῖα εἴχατε διαπράξει σέ μεγάλο βαθμό τό ἁμαρτωλό θέλημα τῶν εἰδωλολατρῶν. Συμπεριφερθή­κατε τότε καί ζήσατε μέ κάθε λογῆς αἰσχρότητες, μέ ἁμαρτωλές ἐπι­­­θυμίες, μέ μεθύσια, ἄσεμνα γλέντια καί φαγοπότια, μέ οἰνοποσίες καί εἰδωλολατρικές τελετές. Στά ὄργια μά­­λιστα τῶν τελετῶν αὐτῶν περιφρο­νοῦ­νταν ὁ ἠθικός νό­μος καί ἐξευτελιζόταν ἡ στοιχειώδης ἀν­­θρώ­πινη ἀξιο­­πρέ­πεια. 4 Οἱ εἰδωλολάτρες βέβαια, ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς διαγωγῆς πού ἐξακολουθοῦν νά δείχνουν, παραξενεύονται πού ἐσεῖς δέν τούς ἀκολουθεῖτε τρέχοντας μαζί τους στό ἴδιο ρεῦμα καί ξεχείλισμα τῆς ἀσωτίας. Καί ἐκδηλώνουν τήν ἔκπληξή τους αὐτή βλασφημώντας τή χριστιανική ἀλήθεια καί τόν Θεό. 5 Ἀλλά αὐτοί θά περάσουν ἀπό δίκη καί θά δώσουν λόγο σ’ ἐκεῖνον πού εἶναι ἕτοιμος νά κρίνει ὅλους τούς ἀν­θρώπους, τούς ζωντανούς καί τούς νεκρούς, στή μέλ­λουσα Κρίση. 6 Θά κρίνει ὁ Θεός καί τούς ζωντανούς καί τούς νε­κρούς. Διότι γι’ αὐτό ἀκριβῶς κηρύχθηκε τό Εὐ­αγ­­­γέλιο στόν Ἅδη καί σ’ ἐκείνους πού εἶχαν πεθάνει πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ· κηρύχθηκε ὥστε αὐτοί, ἀφοῦ κατα­κρί­θηκαν καί τιμωρήθηκαν μέ τό θάνατο, ὁ ὁποῖος ἐπῆλθε στή θνη­τή τους σάρ­κα ὡς συνέπεια τῶν ἁμαρτιῶν τους – ἔτσι ἐ­ξ­άλ­­λου συμ­βαίνει στούς ἀνθρώπους – νά ζοῦν τή ζωή τοῦ Θεοῦ ὡς πρός τήν ψυχή. Διό­τι ἐφόσον αὐτοί πίστεψαν στό Εὐαγγέλιο πού τούς κήρυ­ξε ἐκεῖ ὁ Χριστός, ἡ ψυχή τους ζωοποιήθηκε ἀπό τήν ὑπερφυσική ζωή τοῦ Θεοῦ. 7 Μιλῶ γιά νεκρούς σέ σᾶς πού εἶστε ἀκόμη ζωντανοί. Ἀλλά μήν ξεχνᾶτε ὅτι τό τέλος ὅλων τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου πλησιάζει. Ἄρα καί τό δικό σας τέλος δέν εἶναι μακριά. Φροντίστε λοιπόν νά εἶστε ἐγκρατεῖς καί προσεκτικοί, καί ἀγρυπνῆστε στίς προσευχές. 8 Καί πάνω ἀπ’ ὅλα νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον θερ­μά καί ἀδιάκοπα. Διότι ἡ ἀγάπη θά σκεπάσει καί θά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγαπᾶτε, ὅσο πολλές κι ἄν εἶναι· καί θά ἑλκύσει τό θεῖο ἔλεος καί σέ σᾶς πού δείχνετε ἀγάπη. 9 Νά φιλοξενεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, χωρίς νά γογγύζε­τε γιά τό βάρος πού σηκώνετε ὅταν ὑποδέχεστε ξένους. 10 Ὁ καθένας σύμφωνα μέ τό χάρισμα πού πῆρε ἄς τό χρησιμοποιεῖ γιά νά διακονεῖ τούς ἄλλους· κι ἔτσι νά εἶστε καλοί διαχειριστές τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία διανέμει ποικίλα καί διάφορα χαρίσματα. 11 Ἐάν κανείς ἔχει τό χάρισμα νά διδάσκει τό θεῖο λόγο, ἄς μιλᾶ μέ ἱεροπρέπεια καί εὐλάβεια, μέ τή συναίσθηση ὅτι λέει λόγια Θεοῦ. Ὅποιος διακονεῖ, ἄς ἔχει τή συναίσθηση ὅτι ἡ δύναμη αὐτή νά ὑπηρετεῖ δέν εἶναι δική του, ἀλλά τοῦ τή δίνει ἄφθονα ὁ Θεός. Ὥστε μέ ὅλα, δη­­λαδή καί μέ τά λόγια μας καί μέ τά ἔργα μας, νά δοξά­ζε­­ται ὁ Θεός διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ’ αὐτόν ἀνή­­­κει ἡ δόξα καί ἡ κραταιά κυριαρχία στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.