Στὶς 9 Φεβρουαρίου γιορτάσθηκε «γιὰ μόλις δεύτερη φορὰ ἡ “Παγκόσμια Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας”, ἡ ὁποία καθιερώθηκε τὸ 2017 μὲ κοινὴ ἀπόφαση τῶν ὑπουργῶν Ἐσωτερικῶν, Ἐξωτερικῶν καὶ Παιδείας, Ἔρευνας καὶ Θρησκευμάτων.
Τὰ Ἑλληνικὰ εἶναι ἡ ἐπίσημη γλώσσα τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Κύπρου, καθὼς καὶ μία ἀπὸ τὶς 23 ἐπίσημες γλῶσσες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Παράλληλα, εἶναι ἐπίσημα ἀναγνωρισμένη μειονοτικὴ γλώσσα στὴν Ἀλβανία, τὴν Ἀρμενία, τὴν Ἰταλία, τὴν Οὑγγαρία, τὴ Ρουμανία, τὴν Οὐκρανία καὶ τὴν Τουρκία» («in.gr» 9-2-2019).
Ὅπως γράφει ὁ κ. Ἰωάννης Καζάζης, πρόεδρος Δ.Σ. τοῦ «Κέντρου Ἑλληνικῆς Γλώσσας» καὶ καθηγητὴς τοῦ ΑΠΘ, «τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα ἀξίζει κανεὶς καὶ νὰ τὴ μάθει καὶ νὰ τὴν ἀγαπήσει. Γιὰ τὶς ἀρετές της, ἀλλὰ κυρίως διότι ἔχει ἐκφράσει ἕναν μεγάλο πολιτισμό, ὁ ὁποῖος στὴν ἀρχὴ τῆς μακρᾶς διάρκειάς του διαμόρφωσε καὶ κωδικοποίησε τὴν πρώτη καὶ καταστατικὴ στρώση τοῦ ἀνώτερου λεξιλογίου καὶ τοῦ ἐννοιολογίου τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ καὶ ποὺ δὲν ἔπαψε ἔκτοτε, σὲ ὅλη τὴν ἱστορικὴ συνέχειά του, νὰ ζυμώνεται μὲ τὶς μεγάλες ἱστορικὲς στιγμὲς τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσης. Ἀξίζει ὄντως νὰ τιμᾶται μιὰ γλώσσα πολύτιμη ὡς παρακαταθήκη γιὰ τὴ Δύση καὶ ἀναντικατάστατη ὡς θεμέλιο γιὰ τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ» («Καθημερινὴ» 9-2-2019).
Πάνω στὸ ἴδιο θέμα εἶχε γράψει πρὸ καιροῦ ἡ ἐφημερίδα «Ἑστία» ὅτι πολλὰ στελέχη τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως «ἔχουν κατ᾿ ἐπανάληψη ἀπαξιώσει τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, συντασσόμενα μὲ τὴν ἄποψη ὅτι πρόκειται γιὰ “νεκρὴ” γλώσσα.
Τὴν ἴδια ὥρα τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ διδάσκονται σὲ σχεδὸν 30 εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ἀπὸ τὴν Πορτογαλία ἕως τὴν Ρωσσικὴ Ὁμοσπονδία καὶ ἀπὸ τὴν Ἀγγλία ἕως τὴν Ἰταλία. Τὰ πρωτεῖα κατέχει ἡ Ἰταλία, μὲ τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ νὰ διδάσκονται σὲ 783 κλασσικὰ λύκεια κατανεμημένα σὲ ὅλη τὴν χώρα, στὰ ὁποῖα φοιτοῦν περισσότεροι ἀπὸ 320 χιλιάδες μαθητές. Τὰ Ἀρχαῖα διδάσκονται καὶ στὶς πέντε τάξεις τῶν κλασσικῶν λυκείων, περίπου πέντε ὧρες ἀνὰ ἑβδομάδα. (…)
Πέραν τῆς χρηστικῆς ἀξίας τῆς γλώσσας, ἀδιαμφισβήτητο γεγονὸς ἀποτελεῖ ὅτι ἡ ἑλληνικὴ γραμματεία, ἀρχαία καὶ νέα, ἔχει νὰ ἐπιδείξει ἀριστουργήματα, ποὺ ἡ διδασκαλία τους βελτιώνει τὸν ἄνθρωπο κάθε χώρας ὡς πολίτη τοῦ κόσμου».
Πάμπολλα ἐπιχειρήματα ἐπιστημόνων διεθνοῦς κύρους εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαριθμήσει κάθε σοβαρὸς μελετητὴς τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας γιὰ τὴν ὠφελιμότητα τῆς σπουδῆς της. Καὶ ἐνῶ σὲ παγκόσμια κλίμακα ἐπεκτείνεται συνεχῶς ἡ ἀναγνώριση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ὡς κορυφαίου παράγοντα τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ, ἐδῶ στὴν κοιτίδα της ἀπὸ πολλοὺς περιφρονεῖται καὶ ἀπό μερικοὺς κακοποιεῖται. Ἐπιτέλους πότε θὰ ξυπνήσουμε ὡς λαὸς καὶ θὰ ἀπαιτήσουμε ἀπὸ τοὺς ἄρχοντές μας τόν σεβασμὸ καὶ τὴν καλλιέργεια τῆς πανάρχαιας αὐτῆς ἐθνικῆς κληρονομιᾶς; Ἡ εὐθύνη ὅλων μας ἀπέναντι στὶς ἐρχόμενες γενιὲς εἶναι τεράστια!
