Τὸ γεγονὸς συνέβη περὶ τὰ μέσα τοῦ προηγουμένου ἔτους. Ὡστόσο τὸ πληροφορηθήκαμε πρόσφατα ἀπὸ τὸν ἡμερήσιο Τύπο («Δημοκρατία» 12-2-2019). Πρόκειται γιὰ τὴν παραίτηση στὶς 24-5-2018 τοῦ Προέδρου τῆς «Ἕνωσης τέως Βουλευτῶν καί Εὐρωβουλευτῶν Ἑλλάδος», ἡ ὁποία συνεδριάζει κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα στὴ μεγάλη αἴθουσα συνεδριάσεων τῆς Παλαιᾶς Βουλῆς.
Κατὰ τὴ συνεδρίαση ἐκείνης τῆς ἡμέρας παρουσιάσθηκαν ἀπὸ μέλη τοῦ Δ.Σ. τῆς Ἑνώσεως καὶ ἄλλους εἰσηγητὲς τὰ θέματα ποὺ ἀφοροῦσαν στὴ χώρα καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, καὶ μάλιστα οἱ ἐξελίξεις στὸ θέμα τῆς Μακεδονίας. Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς διαδικασίας καὶ τὴν ὁμόφωνη ἔγκριση ἀπὸ τὰ μέλη καταδικαστικοῦ ψηφίσματος γιὰ τὴ διαχείριση τοῦ Μακεδονικοῦ ζητήματος ὁ πρόεδρος κ. Κωνσταντῖνος Πυλαρινὸς προέβη στὴν ἀκόλουθη δήλωση:
«Σεβόμενος τὴν αἱματοβαμμένη ἀπὸ θυσίες ἱστορία τῆς Μακεδονίας μας, τὴν τιμὴ καὶ τοὺς πενηντάχρονους ἀγῶνες τῶν συναδέλφων μου, ἀρνοῦμαι νὰ παρακολουθῶ ἀπὸ τὴ θέση τοῦ Προέδρου τῆς Ἕνωσης τὴν διαδικασία ἐκχώρησης τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας σὲ σφετεριστὲς καὶ πλαστογράφους τῆς ἱστορίας, οἱ ὁποῖοι μὲ μεθοδεύσεις ἐπαίσχυντες καὶ δόλιες, καὶ τὴ στήριξη ἀνεύθυνων παραγόντων τῆς διεθνοῦς σκηνῆς, συντηροῦν ἕναν μακροχρόνιο, εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος, ἐπεκτατικὸ ἀλυτρωτισμό. Ἡ παραίτησή μου εἶναι μήνυμα ὀργῆς ἑνὸς Ἕλληνα πολίτη καὶ αὐτονόητη πράξη καθήκοντος».
Ἡ Γενικὴ Συνέλευση τότε ζήτησε μὲ ἐπιμονὴ τὴν ἀνάκληση τῆς παραιτήσεώς του, ἀλλὰ ὁ κ. Πρόεδρος ἐπέμεινε στὴν ἀπόφασή του, δηλώνοντας ὅτι αὐτὴ εἶναι ἀμετάκλητη. Πρὶν ἀπὸ λίγο μόλις καιρὸ ἐξελέγη νέος Πρόεδρος, καὶ ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ πρόσφατη δημοσίευση τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Τύπο.
Πέρα ἀπὸ τὰ συγχαρητήρια στὸν κ. Πυλαρινὸ γιὰ τὴν πράξη του αὐτὴ μὲ τόσο σημαντικὸ ἠθικὸ βάρος, δὲν μποροῦμε νὰ μὴν κάνουμε μία σύγκριση, ποὺ αὐθόρμητα ἔρχεται στὸ νοῦ κάθε σκεπτόμενου καὶ μὲ ἐθνικὲς ἀξίες Ἕλληνα: Ἂν παρόμοια τακτικὴ τηροῦσαν καὶ κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἡγέτες τῆς πολιτικῆς ζωῆς τοῦ τόπου, δὲν θὰ εἶχε ἄραγε ἀποτραπεῖ τὸ ἔγκλημα ποὺ διεπράχθη πρόσφατα εἰς βάρος αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς πατρίδας μας; Βέβαια τὸ νὰ παραιτηθεῖ κανεὶς ἀπὸ μιὰ μεγάλη θέση ἔχει κόστος. Ὅμως τελικὰ ποιοὶ μένουν στὴν Ἱστορία ὡς ἥρωες, μεγάλοι ἄνδρες; Ὄχι αὐτοὶ ποὺ θέτουν τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα ὑπεράνω τοῦ προσωπικοῦ τους ὀφέλους; Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο ἡ Ἱστορία ποὺ τελικὰ κρίνει τὰ ἱστορικὰ γεγονότα ἀλάνθαστα. Ὑπάρχει καὶ τὸ γενικὸ αἴσθημα τοῦ λαοῦ. Ἄραγε τολμοῦν πλέον ὅσοι μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο συνήργησαν στὴν ἐθνικὴ αὐτὴ μειοδοσία, νὰ παρουσιασθοῦν σὲ πόλεις τῆς Μακεδονίας;