ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ (5/3)

Εὐαγγέλιον Τρίτης Τυροφάγου (Λουκᾶ κβ΄ 39-42, 45-κγ΄ 1)

39 Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη κατὰ τὸ ἔθος εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν· ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐ­τοῦ. 40 γενόμενος δὲ ἐπὶ τοῦ τό­­που εἶπεν αὐτοῖς· προσ­εύ­χεσθε μὴ εἰσελθεῖν εἰς πειρασμόν. 41 καὶ αὐτὸς ἀπεσπάσθη ἀπ᾿ αὐτῶν ὡσεὶ λίθου βολήν, καὶ θεὶς τὰ γόνατα προ­ση­­ύ­χετο 42 λέγων· πάτερ, εἰ βούλει παρενεγκεῖν τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπ᾿ ἐμοῦ· πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω. 

45 καὶ ἀναστὰς ἀπὸ τῆς προσευχῆς, ἐλθὼν πρὸς τοὺς μαθητὰς εὗρεν αὐτοὺς κοιμωμένους ἀπὸ τῆς λύπης, 46 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί καθεύδετε; ἀναστάντες προσ­εύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν. 47 Ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦν­τος ἰδοὺ ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, προ­ῆγεν αὐτούς, καὶ ἤγγισε τῷ Ἰησοῦ φιλῆσαι αὐτόν· τοῦτο γὰρ σημεῖον δε­­­δώκει αὐτοῖς· ὃν ἂν φιλήσω, αὐ­τός ἐστιν. 48 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως; 49 ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τὸ ἐσόμενον εἶπον αὐτῷ· Κύριε, εἰ πατάξομεν ἐν μα­χαίρᾳ; 50 καὶ ἐπάταξεν εἷς τις ἐξ αὐτῶν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρ­χιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐ­τοῦ τὸ οὖς τὸ δεξιόν. 51 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἐᾶτε ἕως τούτου· καὶ ἁψάμενος τοῦ ὠτίου αὐτοῦ ἰάσατο αὐτόν. 52 εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς παραγενομένους ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρχιερεῖς καὶ στρα­τηγοὺς τοῦ ἱεροῦ καὶ πρε­σβυτέρους· ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξεληλύθατε μετὰ μαχαι­ρῶν καὶ ξύλων· 53 καθ᾿ ἡμέραν ὄντος μου μεθ᾿ ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ οὐκ ἐξετείνατε τὰς χεῖρας ἐπ᾿ ἐ­­­μέ. ἀλλ᾿ αὕτη ἐστὶν ὑμῶν ἡ ὥ­ρα καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ σκό­τους. 54 Συλλαβόντες δὲ αὐτὸν ἤγαγον καὶ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχι­ε­ρέως. ὁ δὲ Πέτρος ἠκολού­θει μακρόθεν. 55 ἁψάντων δὲ πυρὰν ἐν μέσῳ τῆς αὐλῆς καὶ συγκαθισάντων αὐτῶν ἐκάθητο ὁ Πέτρος ἐν μέσῳ αὐτῶν. 56 ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν παιδίσκη τις καθήμενον πρὸς τὸ φῶς καὶ ἀτενίσασα αὐτῷ εἶ­πε· καὶ οὗτος σὺν αὐτῷ ἦν. 57 ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων· γύναι, οὐκ οἶδα αὐτόν. 58 καὶ μετὰ βραχὺ ἕτερος ἰδὼν αὐτὸν ἔφη· καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ. ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν· ἄνθρωπε, οὐκ εἰμί. 59 καὶ διαστάσης ὡσεὶ ὥ­­ρας μιᾶς ἄλλος τις διισχυρίζετο λέγων· ἐπ᾿ ἀληθείας καὶ οὗτος μετ᾿ αὐτοῦ ἦν· καὶ γὰρ Γαλιλαῖός ἐστιν. 60 εἶπε δὲ ὁ Πέτρος· ἄνθρω­πε, οὐκ οἶδα ὃ λέγεις. καὶ πα­ραχρῆμα, ἔτι λαλοῦντος αὐτοῦ, ἐφώ­νησεν ἀλέ­κτωρ. 61 καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ λό­γου τοῦ Κυρίου, ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φω­νῆσαι ἀπαρνήσῃ με τρίς· 62 καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς. 63 Καὶ οἱ ἄνδρες οἱ συν­έχοντες τὸν Ἰησοῦν ἐνέπαι­ζον αὐτῷ δέροντες, 64 καὶ περικαλύψαντες αὐ­­­τὸν ἔτυπτον αὐτοῦ τὸ πρό­­­σ­ωπον καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· προφήτευσον τίς ἐστιν ὁ παίσας σε; 65 καὶ ἕτερα πολλὰ βλασ­φημοῦντες ἔλεγον εἰς αὐ­τόν. 66 Καὶ ὡς ἐγένετο ἡμέρα, συνήχθη τὸ πρεσβυτέριον τοῦ λαοῦ, ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ συνέδριον ἑ­αυ­τῶν λέγοντες· εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, εἰπὲ ἡμῖν. 67 εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐὰν ὑμῖν εἴπω, οὐ μὴ πιστεύσητε, 68 ἐὰν δὲ καὶ ἐρωτήσω, οὐ μὴ ἀποκριθῆτέ μοι ἢ ἀπολύ­σητε· 69 ἀπὸ τοῦ νῦν ἔσται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καθήμενος ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. 70 εἶπον δὲ πάντες· σὺ οὖν εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ; ὁ δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔφη· ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι. 71 οἱ δὲ εἶπον· τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτυρίας; αὐτοὶ γὰρ ἠκούσαμεν ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ.

κγ΄ 1 Καὶ ἀναστὰν ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτῶν ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

39 Ὕστερα ὁ Ἰησοῦς βγῆκε καί πῆγε, ὅπως συνήθιζε, στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Τόν ἀκολούθησαν ἐκεῖ καί οἱ μαθητές του. 40 Κι ὅταν ἔφθασε στόν τόπο πού συνήθιζε νά πηγαίνει, τούς εἶπε: Προσευχηθεῖτε καί παρακαλέστε τόν Θεό νά σᾶς προφυλάξει, γιά νά μήν πέσετε σέ ­πειρασμό. 41 Κι ἐκεῖνος ἀπομακρύνθηκε ἀπ’ αὐτούς σέ ἀπόσταση πετροβολιᾶς, κι ἐκεῖ γονάτισε καί προσευχόταν 42 μέ τά ἑξῆς λόγια: Πάτερ, ἐάν εἶναι θέλημά σου νά ἀπο­μακρύνεις τό ποτήριο αὐτό τοῦ θανάτου ἀπό μένα, ἀπο­μά­κρυνέ το. Ἄς μή γίνει ὅμως αὐτό πού θέλει ἡ ἀνθρώ­πινη φύση μου λόγῳ τῆς φυσικῆς της ἀπο­στροφῆς πρός τό θάνατο, ἀλλά αὐτό πού θέλεις ἐσύ. 

45 Ὅταν σηκώθηκε ἀπ’ τήν προσευχή, ἦλθε στούς μαθητές καί τούς βρῆκε νά κοιμοῦνται ἀπό τήν κόπωση καί τή χαλάρωση πού τούς προκάλεσε ἡ πολλή τους λύπη. 46 Καί τούς εἶπε: Γιατί κοιμάστε; Σηκωθεῖτε καί προσεύχεσθε, γιά νά μήν μπεῖτε σέ πειρασμό καί κυριευ­θεῖτε ἀπ’ αὐτόν. 47 Κι ἐνῶ μιλοῦσε ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς, ξαφνικά κατέ­φθα­σε ὄχλος. Μπροστά τους πήγαινε καί τούς ὁδη­­­­­γοῦ­­σε ἕνας ἀπό τούς δώ­δεκα, αὐτός πού ὀνομαζόταν Ἰούδας. Αὐτός λοιπόν πλησίασε τόν Ἰησοῦ γιά νά τόν φι­λήσει· διότι αὐτό τό σημάδι τούς εἶχε δώσει. Τούς εἶ­χε πεῖ δηλαδή: Ὅποιον φιλήσω, αὐτός εἶναι ὁ Ἰη­σοῦς. 48 Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ εἶπε: Ἰούδα, μέ φίλημα, πού ὥς τώρα ἦταν δεῖγμα τῆς ἀγάπης μας, προδίδεις αὐτόν πού εἶναι ὁ μοναδικός ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρώπινου γένους καί ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας σύμφωνα μέ τούς προ­φῆτες; 49 Ὅταν ὅμως ἐκεῖνοι πού ἦταν γύρω ἀπό τόν Ἰησοῦ εἶδαν αὐτό πού θά γινόταν, ὅτι δηλαδή σκόπευαν νά τόν συλλάβουν καί νά τόν πάρουν, τοῦ εἶπαν: Κύριε, μᾶς ἐπιτρέπεις νά τούς χτυπήσουμε μέ μαχαίρι; 50 Ἕνας μάλιστα ἀπ’ αὐτούς χτύπησε μέ τό μαχαίρι τόν δοῦλο τοῦ ἀρχιερέως καί τοῦ ἔκοψε τό δεξί αὐτί. 51 Τότε ὁ Ἰησοῦς στράφηκε στούς μαθητές του καί τούς εἶπε: Ἀφῆστε. Φτάνει, ἕως ἐδῶ. Μήν ἀντιστέκεστε περισσότερο. Ὕστερα ἄγγιξε τό αὐτί τοῦ δούλου καί τόν θεράπευσε. 52 Εἶπε τότε ὁ Ἰησοῦς στούς ἀρχιερεῖς καί τούς στρατηγούς τοῦ ἱεροῦ καί τούς πρεσβυτέρους πού ἦλθαν μαζί μέ τόν ὄχλο ἐναντίον του: Βγήκατε μέ σπαθιά καί μέ ρό­παλα, σάν νά ἐρχόσασταν ἐναντίον κάποιου ληστῆ! 53 Κάθε μέρα ἤμουν μαζί σας στό ἱερό, καί δέν ἁπλώ­σα­τε τά χέρια σας πάνω μου γιά νά μέ συλλάβετε. Καί ἤλθατε τώρα μέσα στή νύχτα. Ἀλλ’ αὐτή ἡ ὥρα πα­ραχωρήθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς ὥρα δική σας, γιά νά πετύχετε τό κακοῦργο σχέδιό σας. Καί αὐτή συμπίπτει μέ τήν ὥρα πού ὁ σατανάς φανερώνει τήν ἐξουσία καί τή δύναμή του. Διότι στό σκοτάδι γίνονται τά ἐγκλήματα, καί κάτω ἀπό τό σκοτάδι ζητᾶ ὁ ἄνθρωπος νά κρύβεται, γιά νά ἁμαρτάνει ἐλεύθερα. 54 Ἀφοῦ συνέλαβαν τόν Ἰησοῦ, τόν ἔφεραν στήν πό­λη καί τόν ἔβαλαν μέσα στό σπίτι τοῦ ἀρχιερέα. Ὁ Πέτρος στό μεταξύ ἀκολουθοῦσε ἀπό μακριά. 55 Ἀφοῦ λοιπόν ἄναψαν φωτιά στή μέση τῆς αὐλῆς, κά­θισαν ὅλοι μαζί γιά νά ζεσταίνονται. Ἀνάμεσά τους καθόταν καί ὁ Πέτρος. 56 Ὅταν ὅμως μία νεαρή ὑπηρέτρια τόν εἶδε νά κάθε­ται κοντά στό φῶς πού ἔριχνε ἡ φωτιά, τόν παρατή­ρησε προσεκτικά καί εἶπε: Ἦταν κι αὐτός μαζί μ’ ἐκεῖνον πού εἶναι μέσα δεμένος. 57 Ἀλλά ὁ Πέτρος ἀρνήθηκε καί εἶπε: Γυναίκα, δέν τόν ξέρω. 58 Ὕστερα ἀπό λίγο τόν εἶδε κάποιος ἄλλος καί εἶπε: Κι ἐσύ ἀπ’ αὐτούς εἶσαι. Ἀλλά ὁ Πέτρος εἶπε: Ἄνθρωπέ μου, δέν εἶμαι. 59 Ἀφοῦ πέρασε περίπου μία ὥρα, κάποιος μέ ἐπιμο­νή βεβαίωνε κι ἔλεγε: Ἀλήθεια, κι αὐτός ἦταν μαζί μ’ ἐκεῖνον πού δικάζεται μέσα· ἄλλωστε εἶναι καί Γαλιλαῖος, ὅπως φαίνεται ἀπό τήν προφορά του. 60 Ἀλλά ὁ Πέτρος εἶπε: Ἄνθρωπέ μου, δέν ξέρω τί λές. Κι ἀμέσως, ἐνῶ ἀκόμη μιλοῦσε ὁ Πέτρος κι ἔλεγε τά λόγια αὐτά, λάλησε ὁ πετεινός. 61 Τή στιγμή ἐκείνη στράφηκε ὁ Κύριος καί κοίταξε ἐκ­φρα­στικά τόν Πέτρο. Κι ὁ Πέτρος θυμήθηκε τά λόγια τοῦ Κυρίου, ὅπως τοῦ τά εἶχε πεῖ: Προτοῦ λαλήσει ὁ πε­τεινός, θά μέ ἀρνηθεῖς τρεῖς φορές. 62 Τότε βγῆκε ὁ Πέτρος ἔξω ἀπό τήν περιοχή τοῦ ἀρ­χι­ε­ρατικοῦ μεγάρου καί ἔκλαψε πικρά. 63 Στό μεταξύ οἱ ἄνδρες πού κρατοῦσαν καί φύλαγαν καλά τόν Ἰησοῦ, τόν κορόιδευαν καί τόν ἔδερναν. 64 Κι ἀφοῦ τοῦ κάλυψαν τριγύρω τό κεφάλι γιά νά μή βλέπει, τοῦ χτυποῦσαν τό πρόσωπο καί τόν ρωτοῦσαν: Προ­φήτευσε, ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού σέ χτύπησε; 65 Τοῦ ἔλεγαν κι ἄλλες πολλές βρισιές, καί ξεστόμιζαν βλαστήμιες. 66 Ὅταν ξημέρωσε, μαζεύτηκαν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ, δηλαδή οἱ ἀρχιερεῖς καί γραμματεῖς, καί τόν προσήγαγαν ἐνώπιον τοῦ συνεδρίου τους καί τοῦ εἶπαν: Πές μας ἐάν εἶσαι ἐσύ ὁ Χριστός. 67 Ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπάντησε: Ἐάν σᾶς πῶ τί εἶμαι, δέν θά πιστέψετε. 68 Ἀλλά κι ἄν σᾶς θέσω ἐρωτήματα κι ἄν σᾶς προβάλω ἐπι­χειρήματα πειστικά, δέν θά μοῦ δώσετε ἀπάντηση σ’ αὐτά, οὔτε θά μέ ἀφήσετε ἐλεύθερο. 69 Αὐτό μόνο σᾶς λέω, ὅτι ἀπό τώρα ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, θά κάθεται διαρκῶς στά δεξιά τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ. 70 Εἶπαν τότε ὅλοι: Ἐσύ λοιπόν εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ; Κι ὁ Ἰησοῦς τούς ἀποκρίθηκε: Τό λέτε κι ἐσεῖς οἱ ἴδιοι ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 71 Τότε αὐτοί εἶπαν: Τί μᾶς χρειάζεται πλέον ἄλλη μαρτυ­ρία; Εἶναι περιττή. Ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τ’ ἀκούσαμε ἀπό τό στόμα του νά λέει ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 

κγ΄ 1 Τότε ὅλα τά μέλη τοῦ συνεδρίου, δηλαδή οἱ πρεσβύτεροι, οἱ ἀρχιε­ρεῖς καί οἱ γραμματεῖς, σηκώθηκαν καί ἔφεραν τόν Ἰησοῦ στόν Πιλάτο.