Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ε΄ ἑβδ. Ματθαίου (Ματθ. ιβ΄ 14-16, 22-30)
14 ἐξελθόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ᾿ αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν. 15 Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας, 16 καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτόν.
22 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν· 23 καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς Δαυΐδ; 24 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰμὴ ἐν τῷ Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. 25 εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται. 26 καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ᾿ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; 27 καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. 28 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 29 ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. 30 ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
14 Κι ἀφοῦ βγῆκαν ἀπό τή συναγωγή οἱ Φαρισαῖοι, ἔκαναν σύσκεψη ἐναντίον του γιά νά ἀποφασίσουν μέ ποιόν τρόπο θά τόν θανατώσουν. 15 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἔμαθε τά σχέδιά τους καί ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ. Καί τόν ἀκολούθησαν πολλά πλήθη λαοῦ, κι αὐτός θεράπευσε ὅλους ὅσους ἦταν ἀσθενεῖς. 16 Καί τούς ἔδωσε ἔντονη προσταγή νά μήν τόν διαφημίσουν ὅτι κάνει τόσα καί τέτοια θαύματα.
22 Τότε τοῦ ἔφεραν ἕνα δαιμονισμένο, πού ἦταν συγχρόνως τυφλός καί κουφός. Καί τόν θεράπευσε, ὥστε ὁ τυφλός καί κουφός νά μιλάει καί νά βλέπει. 23 Κι ὅλα τά πλήθη τοῦ λαοῦ ἐκπλήσσονταν κι ἔλεγαν: Μήπως εἶναι αὐτός ὁ ἀναμενόμενος ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, ὁ Μεσσίας; 24 Ὅμως οἱ Φαρισαῖοι, ὅταν ἄκουσαν τί ἔλεγε ὁ λαός, φθόνησαν τή δόξα τοῦ Χριστοῦ, καί γιά νά ἐξουδετερώσουν τήν ἐντύπωση πού προκαλοῦσαν τά θαύματά του, εἶπαν: Αὐτός δέν βγάζει τά δαιμόνια παρά μόνο μέ τή βοήθεια καί τή δύναμη τοῦ Βεελζεβούλ, πού εἶναι ὁ ἄρχοντας τῶν δαιμονίων. 25 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, ἐπειδή κατάλαβε τίς ἀπόκρυφες σκέψεις τους, τούς εἶπε: Κάθε βασίλειο πού χωρίστηκε σέ ἀντιμαχόμενες παρατάξεις, ὥστε μέ ἐμφύλιο πόλεμο νά στραφεῖ ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του, καταλήγει σέ τέλεια ἐρήμωση. Καί κάθε πόλη ἤ οἰκία πού διαιρέθηκε ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ της δέν θά σταθεῖ, ἀλλά θά πέσει καί θά ἐξαφανισθεῖ. 26 Κι ἄν ὁ σατανάς, ὁ ἄρχοντας τῶν δαιμονίων, βγάζει μέ τή βία τόν σατανά, διαιρέθηκε ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του. Πῶς λοιπόν θά σταθεῖ καί δέν θά πέσει ἡ βασιλεία του; 27 Κι ἄν ἐγώ μέ τή σύμπραξη τοῦ Βεελζεβούλ βγάζω τά δαιμόνια, οἱ μαθητές καί τά πνευματικά σας τέκνα πού ἐξορκίζουν δαιμόνια, μέ ποιανοῦ τή δύναμη τά βγάζουν; Γι’ αὐτό ἐκεῖνοι τούς ὁποίους δέν κατηγορεῖτε, ἀλλά ἀφήνετε ἐλεύθερα νά ἐξορκίζουν, θά εἶναι δικαστές, οἱ ὁποῖοι θά καταδικάσουν τήν ὑποκρισία καί τό φθόνο σας. 28 Ἐάν ὅμως ἐγώ βγάζω τά δαιμόνια μέ τή δύναμη τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, τότε ἀποδεικνύεται ἀπό τό ὑπερφυσικό αὐτό γεγονός ὅτι κατέφθασε ἐπάνω σας ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 29 Ἤ – ἄν δέν σᾶς πείθει ἡ ἀπόδειξη αὐτή – σᾶς ρωτῶ: Πῶς μπορεῖ κάποιος νά μπεῖ στό σπίτι τοῦ δυνατοῦ διαβόλου καί νά ἁρπάξει τούς δαιμονισμένους, πού τούς κατέχει σάν ἄψυχα σκεύη, ἐάν δέν κατανικήσει καί δέν δέσει πρωτύτερα τόν ἰσχυρό; Καί τότε θά διαρπάσει τό σπίτι του. Ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου λοιπόν ὄχι μόνο δέν ἔχει καμία σχέση μ’ ἐμένα, ἀλλά ἀντίθετα κατανικήθηκε καί ἐκμηδενίστηκε ἀπό τή δύναμή μου. 30 Συμβιβασμούς μέ τήν παράταξη τοῦ διαβόλου δέν δέχομαι. Ἐκεῖνος πού δέν εἶναι μαζί μου εἶναι ἐναντίον μου. Κι ἐκεῖνος πού δέν μαζεύει μαζί μ’ ἐμένα τά πνευματικά πρόβατά μου, αὐτός σάν λύκος τά σκορπίζει.
