Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. ς΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. β΄ 9-γ΄ 8)
9 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. 10 ἡμῖν δὲ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ· τὸ γὰρ Πνεῦμα πάντα ἐρευνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ. 11 τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ; οὕτω καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. 12 ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν. 13 ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνοις σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος Ἁγίου, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες. 14 ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται. 15 ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται. 16 τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν.
γ΄ 1 Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, οὐκ ἠδυνήθην ὑμῖν λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς, ἀλλ᾿ ὡς σαρκικοῖς, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ. 2 γάλα ὑμᾶς ἐπότισα καὶ οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἠδύνασθε. ἀλλ᾿ οὔτε ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε. 3 ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ διχοστασίαι, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε; 4 ὅταν γὰρ λέγῃ τις, ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἕτερος δὲ ἐγὼ Ἀπολλώ, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε; 5 Τίς οὖν ἐστι Παῦλος, τίς δὲ Ἀπολλὼς ἀλλ᾿ ἢ διάκονοι δι᾿ ὧν ἐπιστεύσατε, καὶ ἑκάστῳ ὡς ὁ Κύριος ἔδωκεν; 6 ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξανεν· 7 ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστί τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ᾿ ὁ αὐξάνων Θεός. 8 ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν· ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
9 Ἀλλά συνέβη ἔτσι ὅπως ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Ἡσαΐα: Αὐτά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν, μάτι δέν τά εἶδε καί αὐτί δέν τά ἄκουσε καί ἀνθρώπινος νοῦς δέν τά φαντάστηκε. Αὐτά ἦταν τά μυστηριώδη καί κρυμμένα. 10 Σέ μᾶς ὅμως ὁ Θεός τά φανέρωσε αὐτά μέ τό Πνεῦμα του. Καί μόνο ἀπό τό Πνεῦμα ἦταν δυνατόν νά γίνει ἡ φανέρωση αὐτή. Διότι τό Πνεῦμα ἐρευνᾶ καί γνωρίζει τά πάντα, κι αὐτά ἀκόμη τά βαθύτατα καί μυστηριώδη ἰδιώματα καί σχέδια τοῦ Θεοῦ. 11 Καί τό ὅτι τό Πνεῦμα ἐρευνᾶ καί τά βάθη τοῦ Θεοῦ, τό κατανοοῦμε κι ἀπ’ τήν πείρα μας. Διότι ποιός ἄλλος ἀπό τούς ἀνθρώπους γνωρίζει τά ἰδιαίτερα μυστικά τοῦ ἀνθρώπου, παρά μόνο ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι μέσα του; Ἔτσι καί τά μυστικά τοῦ Θεοῦ κανείς ἄλλος δέν τά γνωρίζει παρά μόνο τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. 12 Κι ἐμεῖς δέν λάβαμε τό πνεῦμα ἀπό τό ὁποῖο ἐμπνέεται ὁ κόσμος πού ἔχει ἀποξενωθεῖ ἀπό τόν Θεό· ἀλλά λάβαμε τό χάρισμα τοῦ Πνεύματος, τό ὁποῖο προέρχεται ἀπό τόν Θεό καί δόθηκε καί σέ μᾶς, γιά νά γνωρίσουμε ἐκεῖνα πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός. 13 Αὐτά καί διδάσκουμε ὄχι μέ λόγους σάν κι αὐτούς πού μεταχειρίζεται ἡ ἀνθρώπινη σοφία στή διδασκαλία, ἀλλά μέ λόγους πού διδάσκονται ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. Καί ἐξηγοῦμε καί κατανοοῦμε τίς διδασκαλίες αὐτές κάνοντας σύγκριση τῶν πνευματικῶν μέ τά πνευματικά. 14 Ὁ φυσικός ὅμως καί μή ἀναγεννημένος ἄνθρωπος δέν δέχεται ἐκεῖνα πού διδάσκει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, διότι αὐτά τοῦ φαίνονται κουταμάρες καί δέν ἔχει τήν πνευματική δύναμη καί ἀντίληψη νά τά γνωρίσει· διότι αὐτά ἐξετάζονται καί διακρίνονται πνευματικῶς καί μέ τό φωτισμό τοῦ Πνεύματος. 15 Ὁ ἄνθρωπος ὅμως πού εἶναι ἀναγεννημένος ἀπό τό Πνεῦμα, τά διακρίνει καί τά κατανοεῖ ὅλα, κάθε περίσταση καί κάθε πρόσωπο· ἐνῶ αὐτόν δέν μπορεῖ νά τόν καταλάβει κανείς ἄνθρωπος πού δέν εἶναι ἀναγεννημένος. 16 Καί δέν μπορεῖ νά καταλάβει ὁ φυσικός καί μή ἀναγεννημένος ἄνθρωπος τόν ἀναγεννημένο, διότι ποιός ἀπό ἐκείνους πού δέν φωτίστηκαν ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ γνώρισε τή σκέψη καί τίς βουλές τοῦ Θεοῦ; Ποιός ἀπό αὐτούς θά διδάξει καί θά διορθώσει τόν Κύριο; Κανείς. Κανείς λοιπόν ἀπό τούς μή ἀναγεννημένους δέν μπορεῖ νά κατανοήσει καί μᾶς. Διότι κι ἐμεῖς ἔχουμε τό νοῦ καί τή σκέψη τοῦ Χριστοῦ.
γ΄ 1 Κι ἐγώ, ἀδελφοί, ἀφοῦ τά πνευματικά μόνο πνευματικοί τά καταλαβαίνουν, δέν μπόρεσα νά σᾶς μιλήσω ὅπως θά μιλοῦσα σέ πνευματικούς καί προοδευμένους Χριστιανούς, ἀλλά σᾶς μίλησα ὅπως σέ ἀνθρώπους πού βρίσκονται ἀκόμη στή φυσική τους κατάσταση καί δέν ἄφησαν τελείως τά σαρκικά φρονήματα. Μίλησα σέ σᾶς ὅπως σέ νήπια καί ἀρχαρίους στή σχέση μέ τόν Χριστό. 2 Σᾶς πότισα μέ γάλα. Σᾶς δίδαξα δηλαδή τίς στοιχειώδεις χριστιανικές ἀλήθειες. Καί δέν σᾶς ἔθρεψα μέ στερεή τροφή· διότι δέν εἴχατε τότε ἀρκετή πνευματική δύναμη. Ἀλλά οὔτε καί τώρα ἔχετε ἀρκετή δύναμη· διότι ἔχετε ἀκόμη σαρκικά φρονήματα. 3 Διότι σᾶς ρωτῶ: Ἐφόσον μεταξύ σας ὑπάρχει φθόνος καί φιλονικία καί διαιρέσεις, δέν εἶστε ἄνθρωποι κυριευμένοι ἀπό σαρκικά ἐλατήρια καί πάθη καί δέν συμπεριφέρεστε μέ διαγωγή κοινοῦ ἀνθρώπου καί μή ἀναγεννημένου; 4 Ὅταν δηλαδή ὁ ἕνας λέει, ἐγώ εἶμαι τοῦ Παύλου, ὁ ἄλλος πάλι, ἐγώ εἶμαι τοῦ Ἀπολλώ, δέν εἶστε ἄνθρωποι σαρκικοί; 5 Τί εἶναι λοιπόν ὁ Παῦλος καί τί ἄλλο εἶναι ὁ Ἀπολλώς παρά ὑπηρέτες καί ὄργανα τοῦ Θεοῦ, μέσῳ τῶν ὁποίων ὁδηγηθήκατε στήν πίστη, κι ὁ καθένας ὑπηρετεῖ ἀνάλογα μέ τά χαρίσματα πού τοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος; 6 Ἐγώ ὁ Παῦλος φύτεψα σέ σᾶς τήν πίστη μέ τό κήρυγμά μου, ὁ Ἀπολλώς πότισε τή νεοφυτεμένη πίστη σας, ἀλλά ὁ Θεός τήν αὔξανε. Χωρίς ὅμως τήν αὔξηση αὐτή, ἡ σπορά οὔτε θά φύτρωνε, οὔτε θά ριζοβολοῦσε, οὔτε θά καρποφοροῦσε. 7 Συνεπῶς οὔτε ἐκεῖνος πού φυτεύει ἀξίζει τίποτε, οὔτε ἐκεῖνος πού ποτίζει, ἀλλά ὁ Θεός πού δίνει τήν αὔξηση. Αὐτός καί μόνο εἶναι τό πᾶν. 8 Ἐκεῖνος πάλι πού φυτεύει κι ἐκεῖνος πού ποτίζει εἶναι ἕνα καί τό αὐτό· δηλαδή ὑπηρέτες τοῦ ἴδιου Κυρίου, πού ἐργάζονται στό ἴδιο ἔργο. Θά πάρει ὅμως ὁ καθένας τους τόν μισθό πού τοῦ ἀνήκει ἀνάλογα μέ τόν κόπο του.
