Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 4 Αὐγούστου 2019, ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. θ΄ 27-35)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ. ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.
«Καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραὴλ»
Μιὰ σειρὰ ἀπὸ ἀλλεπάλληλα θαύματα τοῦ Κυρίου μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Ἡ θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν, τοῦ δαιμονισμένου κωφοῦ ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἀκόμη ἀσθενῶν προκαλοῦσαν αὐθόρμητα τὸν θαυμασμὸ τοῦ λαοῦ, ποὺ ὁμολογοῦσε «ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ», δηλαδή, ποτὲ στὴν ἱστορία τοῦ Ἰσραὴλ δὲν ξανάγιναν τέτοια θαύματα.
Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν αὐτὴ τὴν ἐντυπωσιακὴ διαπίστωση τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ ἂς δοῦμε γιατί τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου προκαλοῦσαν τόσο μεγάλο θαυμασμὸ καὶ κατὰ πόσο εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπαναληφθοῦν παρόμοια θαύματα καὶ στὴ δική μας ζωή.
1. ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος ἀπολάμβανε τὴν ἰδιαίτερη εὔνοια καὶ προστασία τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς μακραίωνης ἱστορίας του εἶχε ζήσει πολλὰ καὶ ἐκπληκτικὰ θαύματα. Ὅμως τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἦταν κάτι τὸ ἐντελῶς διαφορετικὸ καὶ πρωτόγνωρο.
Πρῶτον, διότι τὰ ἐπιτελοῦσε αὐτεξουσίως. Μὲ τὴ θεϊκή του δύναμη. Ἕνα ἁπλὸ ἄγγιγμα ἢ καὶ μόνο ὁ θεϊκός του λόγος ἀρκοῦσε γιὰ νὰ γίνει τὸ θαῦμα. Ἀντιθέτως τὰ θαύματα ποὺ πραγματοποιοῦσαν οἱ δίκαιοι ἢ οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δὲν μποροῦσαν νὰ γίνουν, ἂν οἱ ἴδιοι δὲν ἐπικαλοῦνταν μὲ θερμὴ προσευχὴ τὴν ἐπέμβαση τῆς θείας δυνάμεως.
Ἔπειτα, τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου εἶναι ποικίλα καὶ μοναδικὰ ὡς πρὸς τὴ φύση τους. Οἱ θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις στὴ φύση, οἱ θεραπεῖες κάθε εἴδους ἀσθένειας, οἱ ἀναστάσεις νεκρῶν καὶ γενικὰ ὅλα τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου ἀποτελοῦν πρωτόγνωρα καὶ μοναδικὰ φαινόμενα. Ποιὸς ἄλλος θεράπευσε ἐκ γενετῆς τυφλὸ ἢ ἀνέστησε τετραήμερο νεκρό, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Λάζαρο;
Εἶναι ἀναρίθμητα τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου. Διότι ἐκτὸς ἀπὸ αὐτά, τὰ ὁποῖα μᾶς περιγράφουν μὲ λεπτομέρειες οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστές, ὑπάρχουν καὶ πολλὰ ἄλλα τὰ ὁποῖα ἀναφέρουν μὲ γενικὲς ἐκφράσεις: «Καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας… καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς» (Ματθ. δ΄ 24).
2. ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
Πολλὲς φορὲς ὅμως δημιουργεῖται μέσα μας τὸ ἐρώτημα: Ἄραγε σήμερα γίνονται θαύματα ὅπως καὶ τότε; Μπορεῖ ὁ Θεὸς νὰ κάνει θαῦμα καὶ στὴ δική μας ζωή;
Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος ὄχι μόνο δὲν περιόρισε τὰ θαύματα στὸν καιρὸ τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας του, ἀλλὰ ὑποσχέθηκε πολὺ περισσότερα στοὺς πιστοὺς μαθητές του κάθε ἐποχῆς. Εἶπε: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ἰω. ιδ΄ 12). Δηλαδή, ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα θὰ μπορεῖ νὰ ἐπιτελεῖ θαύματα σὰν τὰ δικά μου ἀλλὰ καὶ μεγαλύτερα ἀκόμη!
Αὐτὴ τὴν πραγματικότητα ζοῦμε στὴν Ἐκκλησία 2.000 χρόνια τώρα. Αὐτὸ ἀποδεικνύουν τὰ ἀναρίθμητα θαύματα ποὺ ἀναφέρονται στὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων. Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνει καὶ ἡ προσωπικὴ πείρα τοῦ κάθε πιστοῦ. Χάρη στὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου, ὁ πανάγαθος Θεὸς συνεχίζει νὰ μᾶς εὐεργετεῖ μὲ θαύματα ποι-
κιλοτρόπως. Πόσες φορὲς ἀλήθεια στεκόμαστε ἐκστατικοὶ μπροστὰ στὶς θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τῆς θείας Προνοίας στὴ ζωή μας!
Καὶ σήμερα λοιπὸν ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ κάνει θαύματα. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ μὴν Τὸν «ἐμποδίζουμε»… Διότι ἐκεῖνο ποὺ στέκεται ἐμπόδιο στὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἀπιστία μας. Ὁ ἅγιος εὐαγγελιστὴς Μάρκος ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὅτι ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ἀπιστία τῶν συμπατριωτῶν τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τῶν Ναζαρηνῶν, ὥστε ὁ Κύριος «οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι» (Μάρκ. ς΄ 5). Τὸν ἐμπόδιζε ἡ ἀπιστία τους, καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἐλάχιστα ἦταν τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε στὴ Ναζαρέτ. Συνεπῶς γιὰ νὰ γίνει τὸ θαῦμα χρειάζεται πίστη. Πίστη στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Τὸν παντοδύναμο Θεό.
❁ ❁ ❁
Ὁ Κύριος δὲν ἐπιτελοῦσε τὰ θαύματα γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ πιστέψουν. Τὰ θαύματα τὰ ἔκανε ἐφόσον αὐτοὶ πίστευαν. Καὶ ὁ λόγος ἦταν ὅτι δὲν ἤθελε μιὰ πίστη ἐπιβεβλημένη ἀπὸ τὸ θαῦμα. Ἤθελε νὰ Τὸν ἀποδέχονται, νὰ Τὸν πιστεύουν, νὰ Τὸν ἀγαποῦν ἐλεύθερα. Αὐτὸ ζητᾶ καὶ ἀπὸ τὸν καθένα μας. Νὰ Τὸν πιστεύουμε, νὰ Τὸν ἀγαποῦμε καὶ νὰ ζοῦμε ὅπως ὁρίζει Ἐκεῖνος. Μὲ συνειδητὴ συμμετοχὴ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὰ ἱερὰ Μυστήρια. Τότε θὰ ἑλκύουμε πλούσια τὴ Χάρη του. Τότε δὲν θὰ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ θαύματα γιὰ νὰ πιστέψουμε. Διότι ἡ ζωή μας ἑνωμένη μαζί του θὰ εἶναι ἕνα θαῦμα!
