Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. ιγ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. θ΄ 12-ι΄ 7)
12 ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶ προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων, ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν τῷ Θεῷ· – 13 διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν Θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας, 14 καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν, ἐπιποθούντων ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφ᾿ ὑμῖν. 15 χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ.
ι΄ 1 Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πρᾳότητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ, ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν, ἀπὼν δὲ θαρρῶ εἰς ὑμᾶς· 2 δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας. 3 Ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα· 4 τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· – 5 λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ, 6 καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή. 7 Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε! εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ, οὕτω καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
12 Διότι ἡ διακονία τῆς φιλάνθρωπης, εὐεργετικῆς καί ἱερῆς αὐτῆς ὑπηρεσίας ὄχι μόνο φθάνει μέ τό παραπάνω γιά τίς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά καί δημιουργεῖ πληθώρα εὐχαριστιῶν πρός τόν Θεό. 13 Κι αὐτό συμβαίνει, ἐπειδή αὐτοί πού εὐεργετοῦνται ἀπό σᾶς, μέ τή διακονία αὐτή τῆς ἐλεημοσύνης σας ἀποκτοῦν πείρα γιά τό ποιοί εἶστε, καί δοξάζουν τόν Θεό γιά τήν ὑποταγή σας στήν ὁμολογία τῆς πίστεως στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί γιά τή γενναιοδωρία πού δείχνετε μέ τή συμμετοχή σας στίς ἀνάγκες τόσο τίς δικές τους ὅσο καί γενικότερα ὅλων τῶν Χριστιανῶν. 14 Κι αὐτοί προσεύχονται καί δέονται γιά σᾶς στό Θεό, καθώς ποθοῦν πολύ νά σᾶς δοῦν, ἐξαιτίας τῆς ὑπέρμετρης χάρης πού σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός. 15 Ἄς εὐχαριστοῦμε λοιπόν τόν Θεό γιά τή δωρεά του, τό μέγεθος τῆς ὁποίας δέν μπορεῖ νά ἐκφρασθεῖ μέ λόγια.
ι΄ 1 Σᾶς προβάλλω λοιπόν τήν πραότητα καί τήν ἐπιείκεια τοῦ Χριστοῦ καί σᾶς προτρέπω ἐγώ ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὅταν εἶμαι μπροστά σας καί σᾶς βλέπω στό πρόσωπο εἶμαι ἀσθενικός καί τιποτένιος, ὅπως μέ κατηγοροῦν οἱ συκοφάντες μου, ὅταν ὅμως ἀπουσιάζω, παίρνω θάρρος ἀπέναντί σας καί φαίνομαι ἀγέρωχος. 2 Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν νά μή μέ ἀναγκάσετε, ὅταν ἔλθω στήν Κόρινθο καί θά εἶμαι κοντά σας, νά δείξω θάρρος μέ τήν πνευματική καί τιμωρητική ἐξουσία καί δύναμη πού σκέφτομαι νά μεταχειρισθῶ μέ τόλμη ἐναντίον μερικῶν πού μᾶς περνοῦν γιά ἀνθρώπους πού συμπεριφέρονται καί κινοῦνται ἀπό σαρκικά ἐλατήρια. 3 Ἀλλά ὅσα λένε ἐναντίον μας δέν εἶναι ἀληθινά. Διότι ἐμεῖς, ἐνῶ ἔχουμε σῶμα καί περιβαλλόμαστε ἀπό σάρκα, δέν διεξάγουμε τόν πνευματικό πόλεμο καί ἀγώνα μας μέ σαρκικά ἐλατήρια καί ὅπλα. 4 Διότι τά ὅπλα τῆς ἐκστρατείας μας δέν εἶναι ἀδύναμα ἀνθρώπινα ὅπλα, ἀλλά εἶναι δυνατά ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, θεόσδοτα, γιά νά γκρεμίζουν ὀχυρώματα. 5 Κι ὅταν λέω ὀχυρώματα, δέν ἐννοῶ πύργους ἤ φρούρια ὑλικά ἀλλά πνευματικά. Δηλαδή ἀνατρέπουμε συλλογισμούς πονηρούς καί κάθε ὑψηλοφροσύνη πού ὑψώνεται σάν πύργος καί ἐμποδίζει τούς ἀνθρώπους νά γνωρίσουν τόν ἀληθινό Θεό. Ἀκόμη μέ τά ὅπλα μας κατανικοῦμε σάν ἄοπλο καί παραδομένο αἰχμάλωτο κάθε ἀνθρώπινη ἐπινόηση καί σοφιστεία, καί ὁδηγοῦμε ὅσους παραπλανῶνται ἀπ’ αὐτές στό νά ὑπακούσουν στό Χριστό. 6 Καί εἴμαστε ἕτοιμοι νά τιμωρήσουμε μέ δικαιοσύνη κάθε παρακοή, ὅταν τελειοποιηθεῖ ἡ ὑπακοή σας, ὁπότε νά μήν περιληφθεῖτε κι ἐσεῖς στά τιμωρητικά αὐτά μέτρα πού θά πάρουμε. 7 Ναί. Δέν εἶναι ἀκόμη τέλεια ἡ ὑπακοή σας. Δίνετε προσοχή στήν ἐξωτερική ὄψη τῶν πραγμάτων, καί γι’ αὐτό σᾶς ἐξαπατοῦν εὔκολα. Ἐάν κανείς ἀπ’ αὐτούς πού σᾶς πλησιάζουν ἔχει τήν πεποίθηση γιά τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι δοῦλος καί διάκονος τοῦ Χριστοῦ, ἄς συλλογίζεται πάλι μόνος του αὐτό, ὅτι ὅπως αὐτός εἶναι διάκονος τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι κι ἐμεῖς εἴμαστε διάκονοι τοῦ Χριστοῦ.
