Εὐαγγέλιον: προεόρτιον, Τρ. ς΄ ἑβδ. Ἰωάννου (Ἰω. ιβ΄ 19-36)
19 οἱ οὖν Φαρισαῖοι εἶπον πρὸς ἑαυτούς· θεωρεῖτε ὅτι οὐκ ὠφελεῖτε οὐδέν; ἴδε ὁ κόσμος ὀπίσω αὐτοῦ ἀπῆλθεν. 20 Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· 23 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. 24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. 25 ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. 26 ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ. 27 Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω; πάτερ, σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης. ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην. 28 πάτερ, δόξασόν σου τὸ ὄνομα. ἦλθεν οὖν φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἐδόξασα καὶ πάλιν δοξάσω. 29 ὁ οὖν ὄχλος ὁ ἑστὼς καὶ ἀκούσας ἔλεγε βροντὴν γεγονέναι· ἄλλοι ἔλεγον· ἄγγελος αὐτῷ λελάληκεν. 30 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· οὐ δι’ ἐμὲ αὕτη ἡ φωνὴ γέγονεν, ἀλλὰ δι’ ὑμᾶς. 31 νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου, νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω· 32 κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν. 33 τοῦτο δὲ ἔλεγε σημαίνων ποίῳ θανάτῳ ἤμελλεν ἀποθνήσκειν. 34 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ὄχλος· ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ Χριστὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; τίς ἐστιν οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου; 35 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ’ ὑμῶν ἐστι· περιπατεῖτε ἕως τὸ φῶς ἔχετε, ἵνα μὴ σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ· καὶ ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει. 36 ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, ἵνα υἱοὶ φωτὸς γένησθε. Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἀπελθὼν ἐκρύβη ἀπ’ αὐτῶν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
19 Μετά λοιπόν ἀπό τόν ἐνθουσιασμό αὐτό τοῦ λαοῦ εἶπαν οἱ Φαρισαῖοι μεταξύ τους: Βλέπετε ὅτι δέν κερδίζετε τίποτε μέ τό νά περιμένετε καί νά ἀναβάλλετε τή σύλληψή του; Νά τώρα, ὅλος ὁ λαός ἐγκατέλειψε ἐμᾶς καί ἀκολούθησε αὐτόν. 20 Ἀνάμεσα σ΄ ἐκείνους πού συνήθως ἀνέβαιναν στά Ἱεροσόλυμα γιά νά προσκυνήσουν κατά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα ἦταν τότε καί μερικοί Ἕλληνες προσήλυτοι. 21 Αὐτοί λοιπόν ἦλθαν στόν Φίλιππο πού ἦταν ἀπό τή Βηθσαϊδά τῆς Γαλιλαίας καί τόν παρακαλοῦσαν λέγοντας: Κύριε, θέλουμε νά δοῦμε ἰδιαιτέρως τόν Ἰησοῦ καί νά μιλήσουμε μαζί του. 22 Κι ἐπειδή ὁ Φίλιππος δίσταζε νά τό ἀναγγείλει αὐτό στό Διδάσκαλο, ἦλθε καί τό ἀνακοίνωσε στόν Ἀνδρέα, πού ἦταν συμπολίτης του καί μαθητής τοῦ Κυρίου. Καί ὁ Ἀνδρέας πάλι μαζί μέ τόν Φίλιππο λένε στόν Ἰησοῦ ὅτι κάποιοι Ἕλληνες προσήλυτοι θέλουν νά τόν δοῦν. 23 Ὁ Ἰησοῦς τότε τούς ἀποκρίθηκε: Ἦλθε ἡ ὥρα πού ὅρισε ὁ Θεός, σύμφωνα μέ τό προκαθορισμένο σχέδιό του, γιά νά δοξασθεῖ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου μέ τό θάνατό του καί τήν Ἀνάληψή του, ὁπότε καί θά ἀναγνωρισθεῖ ὡς Μεσσίας καί ἀπό τούς ἐθνικούς. 24 Ἀληθινά σᾶς λέω, ἐάν τό μικρό σπυρί τοῦ σιταριοῦ δέν πέσει στή γῆ καί δέν σαπίσει μέσα στό χῶμα, μένει ἁπλῶς ἕνας μόνο σπόρος καί δέν πολλαπλασιάζεται. Ἐάν ὅμως μέ τή σπορά του στή γῆ πεθάνει καί ταφεῖ, βγάζει πολύ καρπό. Ἔτσι κι ἐγώ, ἐάν πεθάνω, ὅπως ὁ Πατέρας μου ὅρισε, θά καρποφορήσω τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. 25 Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τή ζωή του καί ἀποφεύγει τό θάνατο πού τοῦ ἐπιβάλλει ἡ ὑπακοή του στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, θά τήν χάσει στήν αἰώνια βασιλεία. Κι ἐκεῖνος πού γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ περιφρονεῖ καί μισεῖ τή ζωή του στόν κόσμο αὐτό, θά τήν διατηρήσει καί θά τήν φυλάξει, γιά νά ἀπολαύσει τήν αἰώνια ζωή τοῦ μέλλοντος. 26 Ἐάν κανείς μέ ὑπηρετεῖ καί εἶναι μαθητής μου, ἄς μιμεῖται τό παράδειγμά μου κι ἄς μέ ἀκολουθεῖ στήν ὁδό τῆς αὐταπαρνήσεως. Καί ὅπου εἶμαι ἐγώ, τώρα βέβαια κακοπαθώντας καί θυσιαζόμενος, στό μέλλον ὅμως δοξαζόμενος στούς οὐρανούς, ἐκεῖ θά εἶναι καί ὁ δικός μου διάκονος. Πρέπει λοιπόν κι αὐτός νά εἶναι πρόθυμος σέ θυσίες ἐδῶ, γιά νά δοξάζεται μαζί μου στή βασιλεία μου. Κι ἄν κανείς μέ ὑπηρετεῖ, θά τόν τιμήσει καί θά τόν δοξάσει ὁ Πατήρ στήν αἰωνιότητα. 27 Τώρα πού ἡ ὥρα τοῦ θανάτου μου πλησίασε, ἡ ψυχή μου ἔχει ταραχθεῖ ἀπό τήν ἀγωνία πού φυσικῶς αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος ὅταν ἀντιμετωπίζει τό θάνατο. Τί νά πῶ λοιπόν; Πατέρα μου, σῶσε με καί ἀπάλλαξέ με ἀπό τή σκληρή αὐτή ὥρα τοῦ μαρτυρικοῦ μου θανάτου. Ἀλλά ἀκριβῶς γι’ αὐτό ἔφτασα μέ ἐγκαρτέρηση καί αὐταπάρνηση μέχρι τήν ὥρα αὐτή, γιά νά ὑποστῶ δηλαδή τόν θάνατο αὐτόν, καί αὐτό ὑπῆρξε ὁ ὅλος σκοπός τῆς ζωῆς μου. Θά πῶ λοιπόν αὐτό: 28 Πάτερ, ὁτιδήποτε κι ἄν πρόκειται νά πάθω, φέρε ἐσύ σέ αἴσιο τέλος τό ἔργο τῆς σωτηρίας καί ἀπολυτρώσεως τῶν ἀνθρώπων καί δόξασε ἔτσι τό ὄνομά σου. Τότε ἦλθε ὡς ἀπάντηση στήν ἐπίκληση αὐτή τοῦ Ἰησοῦ μιά φωνή ἀπό τόν οὐρανό πού ἔλεγε: Τό ὄνομά μου τό δόξασα μέ τή δράση σου μέχρι τώρα ἀνάμεσα στόν Ἰσραήλ, καί θά τό δοξάσω καί πάλι μέ τό ἔνδοξο Πάθος σου καί τήν Ἀνάστασή σου καί μέ τήν ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου στά ἔθνη. 29 Μετά λοιπόν ἀπό τή φωνή αὐτή, ὁ πολύς λαός πού στεκόταν ἐκεῖ καί ἄκουσαν τόν ἦχο της χωρίς ὅμως νά ξεχωρίσουν καί τά λόγια, ἔλεγαν ὅτι ἔγινε βροντή. Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι ἕνας ἄγγελος τοῦ μίλησε. 30 Ὁ Ἰησοῦς τότε τούς ἀποκρίθηκε: Δέν ἔγινε ἡ φωνή αὐτή γιά μένα, πού γνωρίζω πόσο πολύ μέ ἀγαπᾶ ὁ Πατέρας μου, ἀλλά γιά σᾶς· γιά νά πληροφορηθεῖτε ὅτι αὐτός μέ ἔχει ἀποστείλει στόν κόσμο. 31 Τώρα πού θά μέ δοῦν οἱ ἄνθρωποι περιφρονημένο καί σταυρωμένο, θά κριθεῖ ὁ κόσμος αὐτός καί θά χωρισθοῦν οἱ πιστοί ἀπό τούς ἀπίστους. Τώρα ὁ ἄρχοντας τοῦ κόσμου αὐτοῦ, ὁ σατανάς, θά πεταχθεῖ ἔξω ἀπό τό κράτος του καί θά χάσει τήν ἐξουσία του. 32 Ἀντίθετα ὅμως ἐγώ, ὅταν ὑψωθῶ μέ τό σταυρό ἀπό τή γῆ καί ἀναληφθῶ στούς οὐρανούς, θά ἀποσπάσω ἀπό τή δουλεία τοῦ διαβόλου καί θά ἑλκύσω κοντά μου ὅλους τούς ἀνθρώπους· ὄχι μόνο τούς Ἰουδαίους, ἀλλά καί τούς Ἕλληνες πού θά πιστέψουν σέ μένα. 33 Καί ἔλεγε τά λόγια αὐτά γιά τήν ὕψωσή του ἀπό τή γῆ, ὑποδεικνύοντας ἔτσι συνεσκιασμένα μέ ποιό εἶδος θανάτου θά πέθαινε. 34 Τότε τό πλῆθος τοῦ λαοῦ τοῦ ἀποκρίθηκε: Ἐμεῖς ἔχουμε ἀκούσει ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ νόμου πού γίνεται στίς συναγωγές ὅτι ὁ Χριστός θά ζήσει αἰώνια καί δέν θά πεθάνει ποτέ. Καί πῶς ἐσύ λές ὅτι πρέπει νά ὑψωθεῖ πάνω στό σταυρό καί νά πεθάνει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου; Ποιός εἶναι αὐτός ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου γιά τόν ὁποῖο μιλᾶς; 35 Μετά ἀπό τήν ἐρώτησή τους αὐτή τούς εἶπε ὁ Ἰησοῦς: Λίγο καιρό ἀκόμη θά μ’ ἔχετε μαζί σας, ἐμένα πού εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου. Γιά ὅσο λοιπόν διάστημα ἔχετε τό φῶς ἀνάμεσά σας, περπατᾶτε κάτω ἀπό τήν ὁδηγία του καί τό φωτισμό του, γιά νά μή σᾶς κατακυριεύσει τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πλάνης. Διότι ἐκεῖνος πού περπατάει στό σκοτάδι, δέν ξέρει ποῦ πηγαίνει. 36 Ὅσο ἀκόμη ἔχετε ἀνάμεσά σας ἐμένα, πού εἶμαι τό φῶς, πιστεύετε στό φῶς καί ἀναγνωρίστε ὅτι ἐγώ εἶμαι τό φῶς, γιά νά γίνετε παιδιά τοῦ φωτός, ὁλόκληροι φωτισμένοι ἀπό τό φῶς τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἁγιότητος. Αὐτά εἶπε ὁ Ἰησοῦς, καί ἀφοῦ ἀναχώρησε ἀπό τό ἱερό καί τά Ἱεροσόλυμα, κρύφτηκε ἀπ’ αὐτούς, γιά νά μήν ἐρεθίζονται περισσότερο ἀπό τήν παρουσία του.
