Ἀπόστολος: τοῦ ἁγίου, Ὀκτωβρίου 2 (Α΄ Τιμ. α΄ 12-17)
12 Καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν 13 τὸν πρότερον ὄντα βλάσφημον καὶ διώκτην καὶ ὑβριστήν· ἀλλ’ ἠλεήθην, ὅτι ἀγνοῶν ἐποίησα ἐν ἀπιστίᾳ, 14 ὑπερεπλεόνασε δὲ ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 15 Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· 16 ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν, πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων πιστεύειν ἐπ’ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον. 17 Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
12 Καί εὐχαριστῶ τόν Ἰησοῦ Χριστό τόν Κύριό μας, ὁ ὁποῖος μέ ἐνίσχυσε. Τόν εὐχαριστῶ, διότι μέ ἔκρινε ἄξιο τῆς ἐμπιστοσύνης του καί μέ ἔθεσε στή διακονία τοῦ Εὐαγγελίου, 13 ἐμένα πού ἤμουν πρωτύτερα βλάσφημος καί διώκτης καί ὑβριστής τῆς Ἐκκλησίας του. Ἀλλά μέ ἐλέησε ὁ Θεός, διότι ἀπό ἄγνοια τά ἔκανα αὐτά, ὅταν ἤμουν ἀκόμη στήν ἀπιστία. 14 Καί μέ καταπλημμύρισε ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία γέμισε τό ἐσωτερικό μου μ’ ἐκείνη τήν πίστη καί τήν ἀγάπη πού πηγάζουν ἀπό τήν κοινωνία καί σχέση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. 15 Ὁ λόγος πού θά πῶ εἶναι ἀξιόπιστος καί ἄξιος νά τόν δεχθοῦν ὅλοι μέ τήν ψυχή τους: ὅτι δηλαδή ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθε στόν κόσμο νά σώσει ἁμαρτωλούς, ἀπό τούς ὁποίους πρῶτος εἶμαι ἐγώ. 16 Ἀλλά ἀκριβῶς γι’ αὐτό ἐλεήθηκα, γιά νά δείξει ὁ Ἰησοῦς Χριστός σέ μένα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον ὅλη του τή μακροθυμία, ὥστε νά χρησιμεύσω ὡς ὑπόδειγμα σ’ ἐκείνους πού πρόκειται νά πιστέψουν σ’ αὐτόν καί νά κληρονομήσουν ἔτσι τήν αἰώνια ζωή. 17 Στό βασιλιά λοιπόν πού εἶναι κύριος τῶν αἰώνων καί ὅλων τῶν κτισμάτων πού ἔγιναν μέσα στούς αἰῶνες αὐτούς, στόν ἄφθαρτο, ἀόρατο, ἕνα καί μόνο σοφό Θεό, ἄς εἶναι τιμή καί δόξα στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
