Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. ιθ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Φιλιπ. α΄ 20-27)
20 κατὰ τὴν ἀποκαραδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι ἐν οὐδενὶ αἰσχυνθήσομαι, ἀλλ’ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ, ὡς πάντοτε, καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου. 21 Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος. 22 εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί, τοῦτό μοι καρπὸς ἔργου, καὶ τί αἱρήσομαι οὐ γνωρίζω. 23 συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι· πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον· 24 τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον δι’ ὑμᾶς. 25 καὶ τοῦτο πεποιθὼς οἶδα ὅτι μενῶ καὶ συμπαραμενῶ πᾶσιν ὑμῖν εἰς τὴν ὑμῶν προκοπὴν καὶ χαρὰν τῆς πίστεως, 26 ἵνα τὸ καύχημα ὑμῶν περισσεύῃ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐν ἐμοὶ διὰ τῆς ἐμῆς παρουσίας πάλιν πρὸς ὑμᾶς. 27 Μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε, ἵνα εἴτε ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ὑμᾶς εἴτε ἀπὼν ἀκούσω τὰ περὶ ὑμῶν, ὅτι στήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι, μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
20 Καί ἡ σωτηρία μου αὐτή θά εἶναι σύμφωνη μέ τή σφοδρή καί σταθερή προσδοκία καί ἐλπίδα πού ἔχω, ὅτι δέν θά ντροπιασθῶ σέ τίποτε καί δέν θά ἀποδειχθῶ φαντασιόπληκτος μέ τή διάψευση τῶν ἐλπίδων μου. Ἀλλά ὅπως πάντοτε, ἔτσι καί τώρα, ἔχοντας κάθε παρρησία καί θάρρος, θά μεγαλυνθεῖ καί θά δοξασθεῖ ὁ Χριστός μέ τήν ταλαιπωρία τοῦ σώματός μου, εἴτε μείνω στή ζωή, εἴτε θανατωθῶ. 21 Διότι γιά μένα ἡ ζωή εἶναι ὁ Χριστός, ἀφοῦ ζῶ τή νέα ζωή τοῦ Χριστοῦ καί ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός. Ἀλλά καί τό νά πεθάνω εἶναι κέρδος, διότι μέ τό θάνατο θά ἑνωθῶ πλήρως μέ τόν Χριστό. 22 Ἀφοῦ ὅμως τό νά ζῶ καί νά ἐργάζομαι στόν κόσμο αὐτόν μέ τό σῶμα μου μοῦ ἀποφέρει πνευματική ὠφέλεια καί καρπό μέ τήν ἄσκηση τοῦ ἀποστολικοῦ μου ἔργου, δέν ξέρω τί νά προτιμήσω. 23 Καί τά δύο μέ συνεπαίρνουν καί μέ συνέχουν, καί ἡ ἐπιθυμία τῆς ζωῆς καί ἡ ἐπιθυμία τοῦ θανάτου. Καί ὑπερισχύει ἡ ἐπιθυμία νά φύγω ἀπ’ τή ζωή αὐτή καί νά εἶμαι μαζί μέ τόν Χριστό. Διότι αὐτό εἶναι ἀσυγκρίτως καλύτερο γιά μένα. 24 Τό νά παραμείνω ὅμως μέ τό σῶμα μου στή ζωή αὐτή εἶναι ἀναγκαιότερο γιά τήν πνευματική σας ὠφέλεια. 25 Καί μέ ἀκράδαντη πεποίθηση γνωρίζω αὐτό, ὅτι θά μείνω στή ζωή αὐτή καί θά παραμείνω μαζί μέ ὅλους σας, γιά νά προοδεύετε στήν πίστη σας καί νά νιώθετε τή χαρά πού δίνει ἡ πίστη αὐτή. 26 Καί θά μείνω στή ζωή αὐτή, γιά νά περισσεύει ἐξαιτίας μου τό καύχημά σας. Καί τό καύχημά σας αὐτό δέν θά εἶναι καύχημα ἀνθρώπινης ματαιοδοξίας καί ἀλαζονείας, ἀλλά καύχημα πού θά στηρίζεται στήν ἕνωσή σας μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί στήν πλήρη καί βαθιά ἀναγνώριση ὅτι κάθε καλό πού ἔχετε, ἀπ’ αὐτόν τό ἔχετε, καί σ’ αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα. Καί θά περισσεύει τό καύχημα αὐτό καί μέ τή δική μου παρουσία, ὅταν θά ἔλθω πάλι σέ σᾶς καί θά συντελῶ κι ἐγώ στήν πρόοδό σας. 27 Μόνο φροντίζετε στό μεταξύ νά συμπεριφέρεστε καί νά ζεῖτε μέ τρόπο ἄξιο τοῦ Εὐαγγελίου πού κηρύττει τόν Χριστό. Νά ζεῖτε ὡς πολίτες τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ὥστε, εἴτε ὅταν ἔλθω καί σᾶς δῶ, εἴτε ὅταν ἀπουσιάζω κι ἀκούσω εἰδήσεις γιά σᾶς, νά δῶ καί νά ἀκούσω ὅτι μένετε σταθεροί στήν παράταξη τῶν στρατιωτῶν τοῦ Κυρίου μ’ ἕνα φρόνημα, μέ μιά ψυχή, καί συναγωνίζεσθε γιά τήν πίστη τοῦ Εὐαγγελίου.
