Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Θεσ. δ΄ 18-ε΄ 10)
18 Ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις.
ε΄ 1 Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· 2 αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται. 3 ὅταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν. 4 ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· 5 πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους. 6 Ἄρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν. 7 οἱ γὰρ καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσι, καὶ οἱ μεθυσκόμενοι νυκτὸς μεθύουσιν· 8 ἡμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας· 9 ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ Θεὸς εἰς ὀργήν, ἀλλ’ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 10 τοῦ ἀποθανόντος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα εἴτε γρηγορῶμεν εἴτε καθεύδωμεν ἅμα σὺν αὐτῷ ζήσωμεν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Ἀφοῦ λοιπόν τά πιστεύετε καί τά ξέρετε αὐτά γιά τούς πεθαμένους, νά παρηγορεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο μέ τούς λόγους αὐτούς τῆς ἐλπίδας πού σᾶς γράφω.
ε΄ 1 Σχετικά τώρα μέ τούς χρόνους καί τούς καιρούς τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀδελφοί, δέν ἔχετε ἀνάγκη νά σᾶς γράψουμε. 2 Διότι ἐσεῖς θυμάστε μέ ἀκρίβεια ἀπό τήν προφορική μου διδασκαλία καί ξέρετε ὅτι ἡ ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου πρόκειται νά ἔλθει ξαφνικά, ὅπως ἔρχεται ὁ κλέφτης τή νύχτα. Τόσο ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, ὅταν θά ἔλθει ὁ Κύριος ὡς Κριτής, ὅσο καί ἡ ἡμέρα τοῦ θανάτου κάθε ἀνθρώπου, ὅταν ὁ Κύριος ἔρχεται γιά τόν καθένα μας, θά ἔλθουν αἰφνιδιαστικά. 3 Διότι ὅταν λένε οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου «τώρα ἔχουμε εἰρήνη καί ἀσφάλεια», τότε ἔρχεται ξαφνικά πάνω τους ἡ καταστροφή· ὅπως ἄλλωστε ξαφνικά ἔρχεται καί ὁ πόνος τοῦ τοκετοῦ στήν ἔγκυο γυναίκα. Ἀπό τήν καταστροφή αὐτή δέν θά γλυτώσουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι. 4 Ἐσεῖς ὅμως, ἀδελφοί, δέν βρίσκεστε στό σκοτάδι τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας, γιά νά σᾶς αἰφνιδιάσει πάνω στά ἔργα τοῦ σκότους σάν τόν κλέφτη ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. 5 Ὅλοι ἐσεῖς εἶστε παιδιά τοῦ φωτός καί παιδιά τῆς ἡμέρας, καί συνεπῶς, ὅποτε κι ἄν ἔλθει ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, θά σᾶς βρεῖ νά ἐπιτελεῖτε ἔργα ἀρετῆς φωτεινά. Δέν εἴμαστε παιδιά τῆς νύχτας οὔτε τοῦ σκότους. 6 Σύμφωνα μ’ αὐτά λοιπόν, ἄς μήν κοιμόμαστε τόν ὕπνο τῆς ἀδιαφορίας καί τῆς ἀπροσεξίας, ὅπως κάνουν καί οἱ ὑπόλοιποι πού ἀγνοοῦν τόν Χριστό, ἀλλά ἄς εἴμαστε ἄγρυπνοι καί ἐγκρατεῖς. 7 Ἄς μήν κοιμόμαστε, διότι ἐκεῖνοι πού κοιμοῦνται, κοιμοῦνται τή νύχτα, κι ἐκεῖνοι πού μεθοῦν, μεθοῦν τή νύχτα. Αὐτοί βρίσκονται στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, καί στό σκοτάδι θά τούς βρεῖ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ὅταν θά ἔλθει ξαφνικά. 8 Ἀλλά ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἐφόσον εἴμαστε παιδιά τῆς ἡμέρας, ἄς ἐγκρατευόμαστε ἀπό κάθε κακία καί ἄς ὁπλισθοῦμε μέ τά κατάλληλα πνευματικά ὅπλα. Ἄς ντυθοῦμε δηλαδή ὡς πνευματικό θώρακα, πού θά ἀσφαλίζει ὁλόκληρο τόν ἐσωτερικό μας ἄνθρωπο, τήν πίστη καί τήν ἀγάπη· καί ὡς περικεφαλαία, πού θά προφυλάσσει τό νοῦ μας ἀπό τόν κίνδυνο τῆς ἀποθαρρύνσεως καί τῆς ἀπογνώσεως, ἄς ἔχουμε τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἀπολαύσουμε τή σωτηρία. 9 Ποτέ δέν πρέπει νά σβήσει ἀπό μέσα μας ἡ ἐλπίδα ὅτι θά σωθοῦμε. Διότι ὁ Θεός δέν μᾶς προόρισε νά ὑποστοῦμε ὀργή καί καταδίκη, ἀλλά νά ἀποκτήσουμε ὡς κτῆμα ἀσφαλές τή σωτηρία μας διαμέσου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. 10 Αὐτός πέθανε γιά μᾶς, γιά νά ζήσουμε ὅλοι μαζί του, εἴτε μᾶς βρεῖ ζωντανούς καί ἄγρυπνους κατά τή δευτέρα του παρουσία, εἴτε μᾶς βρεῖ πεθαμένους.
