Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 8 Δεκεμβρίου 2019, Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιγ΄ 10-17)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.
1. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ
Ἄλλο ἕνα θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, θαῦμα θεραπείας καὶ συγχρόνως ἀπελευθερώσεως ἀπὸ δαιμόνιο, ἀκούσαμε στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ αὐτῆς τῆς Κυριακῆς: τὴ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, δηλαδὴ μιᾶς γυναίκας ποὺ εἶχε τὸ σῶμα της διαρκῶς κυρτωμένο καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει τὸ κεφάλι της.
Ὁ Κύριος κάποιο Σάββατο δίδασκε σὲ Συναγωγή. Ὅταν διέκρινε στὸ ἀκροατήριο τὴ συγκύπτουσα, διέκοψε τὴν ὁμιλία Του καὶ τῆς εἶπε:
–«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Γυναίκα, εἶσαι ἀπελευθερωμένη ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου· καὶ ἔβαλε ἐπάνω της τὰ χέρια Του. Ἐκείνη ἀμέσως θεραπεύθηκε, ἐπανέκτησε τὴν ὄρθια στάση τοῦ σώματός της καὶ δόξαζε τὸν Θεό.
Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας θαυμάζει: «Θεοπρεπεστάτη λίαν ἡ φωνή, ἐξουσίας γέμουσα τῆς ἀνωτάτω! Νεύματι γὰρ βασιλικῷ τὴν νόσον ἀπελαύνει»(*). Ὤ, τί λόγια, ποὺ ταιριάζουν μόνο στὸν Θεό, γεμάτα ἀπὸ τὴν πιὸ ὑψηλὴ ἐξουσία! Διότι μὲ νεῦμα βασιλικὸ διώχνει τὴν ἀρρώστια.
Ὁ Κύριος δὲν εὔχεται γιὰ τὴ θεραπεία της, οὔτε προσεύχεται· προστάζει, καὶ τὸ πρόσταγμά Του γίνεται πραγματικότητα: «Ἀπολέλυσαι»!
Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ! Δὲν εἶναι ἕνας Προφήτης. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Ἀρκεῖ ἕνας λόγος Του γιὰ νὰ ἀλλάξει τὰ πάντα. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια πρέπει νὰ τὴν κρατᾶμε πάντοτε ζωντανὴ μέσα μας. Μάλιστα σ᾿ αὐτοὺς τοὺς καιροὺς ποὺ τὸ κακὸ ἔχει ἀφηνιάσει καὶ σαρώνει ὅλο τὸν κόσμο. Νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Κύριος μπορεῖ μὲ ἕνα μόνο λόγο Του νὰ μεταβάλει τὴν πορεία τῶν πραγμάτων. Νὰ τὸ πιστεύουμε ἀκράδαντα αὐτό! Νὰ Τὸν πιστεύουμε καὶ νὰ Τὸν ἐμπιστευόμαστε.
2. Ἀντίδραση ἀπὸ φθόνο
Ὅλοι χάρηκαν γιὰ τὸ ἐκπληκτικὸ αὐτὸ θαῦμα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀρχισυνάγωγο, ὁ ὁποῖος εἶπε μὲ ἀγανάκτηση:
–Ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας μπορεῖ νὰ ἐργάζεται κανείς. Σ᾿ αὐτὲς νὰ ἔρχεσθε γιὰ νὰ θεραπεύεσθε καὶ ὄχι τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, ποὺ εἶναι ἀργία.
Θεώρησε δηλαδὴ ὅτι ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας ἦταν κατάλυση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου.
Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ ἀπάντησε:
–«Ὑποκριτά»! Ἐσὺ ὁ ὁποῖος μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου κρύβεις φθόνο καὶ κακία, ἄκουσε: Ὁ καθένας σας τὸ Σάββατο δὲν λύνει τὸ ζῶο του καὶ τὸ πηγαίνει γιὰ πότισμα, χωρὶς νὰ θεωρεῖται αὐτὸ κατάλυση τῆς ἀργίας; Καὶ λοιπὸν αὐτὴ ἐδῶ, ποὺ εἶναι κόρη καὶ ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, δὲν ἔπρεπε τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου νὰ λυθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ σατανᾶ μὲ τὰ ὁποῖα ἦταν δεμένη ἐπὶ 18 ὁλόκληρα χρόνια;
Ὁ καρδιογνώστης Κύριος ἀποκάλυψε τὰ πραγματικὰ ἐλατήρια τοῦ ἀρχισυναγώγου: τὸν φθόνο του. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ζήλεψε γιὰ τὴ δόξα ποὺ προσέδιδε στὸν Κύριο τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας· καὶ θέλησε μὲ δόλιο τρόπο νὰ τὸ διαβάλει, νὰ τὸ ἀμαυρώσει. Τὸ παρουσίασε τάχα ὡς κατάλυση τῆς ἀργίας, ὡς ἁμαρτία, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἦταν πράξη ἀγάπης πρὸς τὴ γυναίκα καὶ φανερώσεως τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καὶ ἑπομένως ἀφορμὴ δοξολογίας τοῦ ἁγίου Ὀνόματός Του.
Τί φοβερὸ πάθος εἶναι ὁ φθόνος! Πόσο διεστραμμένα βλέπει τὰ πράγματα ὁ φθονερός! Πόσο ἀδικεῖ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ κυρίως πόσο ταλαιπωρεῖται ὁ ἴδιος! Ἂς διερωτηθοῦμε λοιπὸν μήπως κι ἐμεῖς κάποτε ζηλεύουμε τὸν συνάνθρωπό μας γιὰ κάποια ἐπιτυχία του, γιὰ κάποιο χάρισμα ἢ ἀρετή του. Μήπως τυχόν, προκειμένου νὰ μὴν παραδεχθοῦμε ὅτι εἶναι καλύτερος ἀπὸ ἐμᾶς, ἀναζητοῦμε κάποια παράλειψη στὸ ἔργο του ἢ ἐπισημαίνουμε ἄλλα ἀδύνατα στοιχεῖα στὸν χαρακτήρα του. Ἂν ὄντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, τὸ συντομότερο νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ μιμηθοῦμε τὸν λαὸ ποὺ χαιρόταν μὲ ἁπλότητα γιὰ τὰ θαυμαστὰ ἔργα ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ Κύριος.
3. Ὅλοι οἱ ἐχθροί Του θὰ ντροπιασθοῦν
«Ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ». Ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας ἀπάντησε μὲ λογικὸ ἐπιχείρημα, στὸ ὁποῖο δὲν μπόρεσαν νὰ ἀπαντήσουν ὅσοι Τὸν ἐχθρεύονταν καὶ συνεχῶς Τὸν πολεμοῦσαν, ἐν προκειμένῳ ὁ ἀρχισυνάγωγος καὶ οἱ ὁμόφρονές του.
Ἡ ἐπισήμανση ὅμως αὐτὴ τοῦ ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ ἔχει γενικὴ καὶ διαχρονικὴ ἰσχύ. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ κατάληξη καὶ τὸ κατάντημα ὅλων τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεώς μας: ἡ καταισχύνη. Ἂς μὴν ἀθυμοῦμε λοιπὸν ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις καὶ κατηγορίες τους κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἂς μὴ φοβόμαστε. Ὁ Κύριος στὴν κατάλληλη περίσταση θὰ παρέμβει καὶ θὰ καταντροπιάσει τοὺς ἐχθρούς της, εἴτε ἀναδεικνύοντας τοὺς ἐκλεκτούς Του οἱ ὁποῖοι θὰ τοὺς ἀποστομώσουν, εἴτε μὲ ἄλλον τρόπο. Ἐμεῖς ἂς μένουμε στερεοὶ στὴν πίστη καὶ ἂς φροντίζουμε νὰ γινόμαστε ὅλο καὶ πιὸ πιστοί. Ἔτσι, θὰ μετάσχουμε στὸν τελικὸ θρίαμβό Του.
(*) Βλ. Παν. Τρεμπέλα, Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 20115, σελ. 409β.
