Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ιδ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Μρ. ι΄ 17-28)
17 Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν προσδραμὼν εἷς καὶ γονυπετήσας αὐτὸν ἐπηρώτα αὐτόν· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 18 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰμὴ εἷς ὁ Θεός. 19 τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, μὴ ἀποστερήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα. 20 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε, ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. 21 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἕν σε ὑστερεῖ· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε, ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι, ἄρας τὸν σταυρόν σου. 22 ὁ δὲ στυγνάσας ἐπὶ τῷ λόγῳ ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. 23 καὶ περιβλεψάμενος ὁ Ἰησοῦς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελεύσονται! 24 οἱ δὲ μαθηταὶ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοῖς· τέκνα, πῶς δύσκολόν ἐστι τοὺς πεποιθότας ἐπὶ χρήμασιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν· 25 εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. 26 οἱ δὲ περισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες πρὸς ἑαυτούς· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; 27 ἐμβλέψας αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει· παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, ἀλλ᾿ οὐ παρὰ Θεῷ· πάντα γὰρ δυνατά ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
17 Κι ἐνῶ ἔβγαινε ὁ Ἰησοῦς ἀπ’ τό σπίτι στό δρόμο, ἔτρεξε κοντά του ἕνας ἄνθρωπος, κι ἀφοῦ γονάτισε μπροστά του, τόν ρωτοῦσε: Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή; 18 Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ εἶπε: Ἀφοῦ ἀπευθύνεσαι σ’ ἐμένα θεωρώντας ὅτι εἶμαι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, γιατί μέ ὀνομάζεις ἀγαθό; Κανείς δέν εἶναι πραγματικά ἀγαθός ἀπό τή φύση του καί ἀπό τόν ἑαυτό του, παρά μόνον ἕνας, ὁ Θεός. 19 Τίς ἐντολές τίς γνωρίζεις: Νά μή μοιχεύσεις, νά μή σκοτώσεις, νά μήν κλέψεις, νά μήν ψευδομαρτυρήσεις, νά μή στερήσεις ἀπό τόν ἄλλον ἐκεῖνο πού τοῦ ἀνήκει, νά τιμᾶς τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου. 20 Κι ἐκεῖνος τοῦ ἀποκρίθηκε: Διδάσκαλε, ὅλα αὐτά τά τήρησα ἀπό τά παιδικά μου χρόνια. 21 Ὁ Ἰησοῦς τότε τόν κοίταξε μέ πολλή ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον, τόν συμπάθησε καί τοῦ εἶπε: Ἕνα σοῦ λείπει. Ἄν θέλεις νά εἶσαι τέλειος, πήγαινε καί πούλησε ὅσα ἔχεις καί δῶσ’ τα στούς φτωχούς· κι ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό καί πλούτη στόν οὐρανό· κι ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις, ἀφοῦ πάρεις τήν ἀπόφαση νά ὑποστεῖς γιά μένα ἀκόμη καί σταυρικό θάνατο μένοντας σταθερός στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. 22 Αὐτός ὅμως σκυθρώπιασε ἀπ’ τά λόγια αὐτά πού ἄκουσε κι ἔφυγε λυπημένος· διότι εἶχε πολλά κτήματα, καί ἡ καρδιά του ἦταν δεμένη σ’ αὐτά. Καί γι’ αὐτό τοῦ φάνηκε βαρύ καί ἀδύνατο τό πράγμα. 23 Τότε ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ κοίταξε τριγύρω του γιά νά διεγείρει τήν προσοχή ἐκείνων πού βρίσκονταν ἐκεῖ, λέει στούς μαθητές του: Πόσο δύσκολα θά μποῦν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοί πού ἔχουν τά χρήματα! 24 Καί οἱ μαθητές ἔμεναν κατάπληκτοι ἀπό τά λόγια αὐτά. Ἀλλά ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε ἀκόμη: Παιδιά μου, πόσο δύσκολο εἶναι νά μπεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐκεῖνος πού ἔχει στηρίξει τήν πεποίθησή του στά χρήματα καί ἐξαρτᾶ τή συντήρησή του καί τήν εὐτυχία του μόνο ἀπό αὐτά! 25 Εἶναι εὐκολότερο μιά καμήλα νά περάσει ἀπό τή μικρή τρύπα πού ἀνοίγει ἡ βελόνα, παρά ἕνας πλούσιος νά μπεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 26 Οἱ μαθητές ὅμως ἀποροῦσαν ἀκόμη περισσότερο κι ἔνιωθαν ἀκόμη μεγαλύτερη ἔκπληξη κι ἔλεγαν μεταξύ τους: Καί ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ, ἀφοῦ εἶναι τόσο δύσκολο, σχεδόν ἀδύνατο, νά σωθοῦν οἱ πλούσιοι; 27 Τότε ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ τούς κοίταξε ἐκφραστικά, τούς εἶπε: Στούς ἀνθρώπους αὐτό εἶναι ἀδύνατο, ἀλλά ὄχι καί στό Θεό. Διότι στό Θεό εἶναι ὅλα δυνατά. Ὁ Θεός μέ τή χάρη του ἐνισχύει τούς καλοδιάθετους πλουσίους, κι ἔτσι καθιστᾶ δυνατή καί σ’ αὐτούς τή σωτηρία.
