Χριστούγεννα! Ἡ κατὰ σάρκα Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἑορτὴ χαρμόσυνη καὶ κοσμοσωτήρια. Ἑορτὴ ποὺ συνεγείρει ὅλο τὸν χριστιανικὸ κόσμο. Ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε τὴ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο»· ἔγινε μέσα στὸν χρόνο ἄνθρωπος. Καὶ ἔχοντας ὡς σκηνὴ καὶ ὡς ναὸ ἅγιο τὴν ἀνθρώπινη φύση παρέμεινε μὲ πολλὴ οἰκειότητα μεταξύ μας σὰν ἕνας ἀπὸ μᾶς (Ἰω. α´ 14). Μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο γεγονὸς ἡ θεία ἐνανθρώπηση. Ἐκπληρώνεται πλέον ὁ πανανθρώπινος πόθος τοῦ λυτρωμοῦ.
Ὁ Χριστός, ὁ μοναδικὸς ἀληθινὸς Σωτήρας καὶ Λυτρωτής μας, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴ θεία ἐνανθρώπησή Του μᾶς ἀναδημιούργησε καὶ μᾶς ἔδωσε τὴ δυνατότητα τώρα νὰ ζήσουμε νέα ζωή, θεοφιλὴ καὶ θεάρεστη, οὐράνια. Ὁ ἄνθρωπος, ὄντας δοῦλος τῆς ἁμαρτίας, ἐνθαρρύνεται καὶ ἐμψυχώνεται ὅταν βλέπει ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεὸς συγκαταβαίνει καὶ συναναστρέφεται μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς. Καὶ ὄχι μόνο τοὺς συναναστρέφεται, ἀλλὰ καὶ τοὺς χαρίζει ἄπειρες δωρεές.
Χάρη στὴ θεία Του ἐνανθρώπηση βρισκόμαστε μέσα στὴν Κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, τὴν Ἐκκλησία μας. Στὴν Ἐκκλησία διὰ τῆς πίστεώς μας στὸν Χριστὸ καὶ διὰ τοῦ Βαπτίσματός μας καθιστάμεθα ἀδελφοὶ ἑνωμένοι σὲ ἕνα σῶμα. Μὲ τὸ ἀπολυτρωτικὸ καὶ σωτηριῶδες ἔργο Του ὁ Κύριος μᾶς ἐξασφάλισε ὅλες τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τὸν ἁγιασμό μας: Μᾶς ἀποκάλυψε τὸν θεῖο Του λόγο, τὴ μοναδικὴ θεία ἀλήθεια, τὸν ἀλάνθαστο καὶ ἀπλανὴ ὁδηγὸ στὴ ζωή μας, μᾶς χάρισε τὸ ἅγιο καὶ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ταυτόχρονα μᾶς χαρίζει καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό του. Μὲ τὴ συμμετοχή μας στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας κυκλοφορεῖ μέσα μας τὸ πανάχραντο αἷμα Του. Μέσα στὴν Ἐκκλησία μετέχουμε στὴ θεία ζωή Του. Αὐτὸς εἶναι «Θεὸς σαρκοφόρος καὶ ἡμεῖς ἄνθρωποι πνευματοφόροι… Αὐτὸς ὁ ἀληθινὸς καὶ φύσει Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοὺς πάντας ἡμᾶς φορεῖ, ἵνα οἱ πάντες τὸν ἕνα φορέσωμεν Θεόν»· Ἐκεῖνος μᾶς φοράει ὅλους, ὥστε ὅλοι ἐμεῖς νὰ φορέσουμε Ἐκεῖνον, τὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό (Μέγας Ἀθανάσιος, ΒΕΠΕΣ 33, 226).
Χριστούγεννα. «Μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον. Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α´ Τιμ. γ´ 16). Πῶς ἐφανερώθη; Εὐδόκησε ὁ Θεὸς Πατήρ, συνήργησε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ τὰ πανάγια σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. «Ὁ Πατὴρ ηὐδόκησεν, ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο· καὶ ἡ Παρθένος ἔτεκε Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα». Καὶ πραγματοποιήθηκε ἔτσι ὁ ἀπώτατος, ὁ ὕψιστος καὶ τελικὸς σκοπὸς τῆς Δημιουργίας: νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος κατὰ Χάριν θεός. Αὐτὸ εἶναι τὸ μέγα μυστήριο. Διότι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ σ᾿ αὐτὸ ἀποσκοποῦσε, στὴ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἂς εὐγνωμονοῦμε λοιπὸν τὸν Δημιουργό μας, διότι μᾶς ἀγάπησε τόσο πολύ, ὥστε ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ χάρη μας. Μᾶς ἀγάπησε! Ἄφησε τὴ δόξα Του καὶ ἦρθε ἁπλὰ καὶ ταπεινὰ στὴ γῆ μας. Ἦρθε! «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν…».
