Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. κθ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἑβρ. ζ΄ 1-6)
Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν, 2 ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραάμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης, 3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές. 4 Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος, ᾧ καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἔδωκεν ἐκ τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης. 5 καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευῒ τὴν ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸν κατὰ τὸν νόμον, τοῦτ’ ἔστι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος Ἀβραάμ· 6 ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραάμ, καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Εἶναι λοιπόν ὁ Ἰησοῦς ἱερεύς σάν τόν Μελχισεδέκ. Διότι αὐτός ὁ Μελχισεδέκ, βασιλιάς τῆς πόλεως Σαλήμ καί ἱερέας τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, εἶναι ἐκεῖνος πού συνάντησε τόν Ἀβραάμ ὅταν ἐπέστρεφε ἀπό τή σφαγή καί τήν ἐξολόθρευση τῶν βασιλέων, καί τόν εὐλόγησε, 2 καί ὁ Ἀβραάμ τοῦ ξεχώρισε καί τοῦ ἔδωσε τό ἕνα δέκατο ἀπ’ ὅλα τά λάφυρά του. Τό ὄνομα τοῦ Μελχισεδέκ ἑρμηνεύεται πρῶτα ὡς «βασιλεύς δικαιοσύνης», κι ἔπειτα ὡς «βασιλεύς Σαλήμ», δηλαδή «βασιλεύς εἰρήνης». Διότι τό Σαλήμ σημαίνει εἰρήνη. Σύμφωνα λοιπόν μέ τά ὀνόματα αὐτά ὁ Μελχισεδέκ ἦταν τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ πραγματικοῦ βασιλέως τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εἰρήνης. 3 Κι ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς καθιστᾶ πάντοτε γνωστή τήν καταγωγή καί τή γενεαλογία τῶν ἐπισήμων προσώπων, μνημονεύει μάλιστα καί τό θάνατό τους, ἐδῶ ἐπίτηδες ἀποσιωπᾶ καί τήν καταγωγή καί τό θάνατο τοῦ Μελχισεδέκ. Κι ἔτσι παρουσιάζεται ὁ Μελχισεδέκ χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία, σάν νά μήν ἔχει οὔτε ἀρχή ἡμερῶν, οὔτε τέλος ζωῆς, ἀλλά μένει διαρκῶς ἱερεύς, ὅμοιος ἔτσι μέ τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Ὁ Μελχισεδέκ δηλαδή εἶναι πλῆρες σύμβολο τοῦ Θεανθρώπου ἀρχιερέα μας, ὁ ὁποῖος ὡς ἄνθρωπος εἶναι ἀπάτωρ, δέν ἔχει δηλαδή πατέρα, ἐνῶ ὡς Θεός εἶναι ἀμήτωρ, χωρίς μητέρα, διότι γεννήθηκε μόνο ἀπό τόν Θεό Πατέρα· καί εἶναι ἀρχιερέας αἰώνιος, χωρίς νά τόν διαδεχθεῖ κανείς, πράγμα πού συμβολίζεται ἀπό τό ὅτι ἡ Γραφή δέν ἀναφέρει θάνατο τοῦ Μελχισεδέκ. 4 Παρατηρῆστε μάλιστα πόσο μεγάλος ἦταν αὐτός ὁ Μελχισεδέκ, ἀφοῦ σ’ αὐτόν ὁ Ἀβραάμ, ὁ περίφημος καί ἔνδοξος πατριάρχης, ἔδωσε καί τό ἕνα δέκατο ἀπό τά πιό ἐκλεκτά λάφυρά του. 5 Κι ὅσοι βέβαια ἀπό τούς ἀπογόνους τοῦ Λευΐ λαμβάνουν τήν ἱερωσύνη, ἔχουν ἐντολή ἀπό τόν Θεό νά παίρνουν σύμφωνα μέ τό νόμο τό ἕνα δέκατο ἀπό τά εἰσοδήματα τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ· δηλαδή ἀπό τούς ἀπογόνους τῶν πατριαρχῶν, πού ἦταν ἀδελφοί τοῦ Λευΐ. Παίρνουν λοιπόν οἱ ἀπόγονοι τοῦ Λευΐ τό ἕνα δέκατο ἀπό τά εἰσοδήματα τῶν ἀδελφῶν τους, παρόλο πού καί οἱ φορολογούμενοι αὐτοί ἔχουν προέλθει ἀπό τή μέση τοῦ Ἀβραάμ, κατάγονται δηλαδή ἀπ’ αὐτόν ἐξίσου ὅπως οἱ λευΐτες. 6 Ὁ Μελχισεδέκ ὅμως, ὁ ὁποῖος δέν γενεαλογεῖται καί δέν κατάγεται ἀπ’ αὐτούς, ἔχει πάρει τό ἕνα δέκατο ἀπό τόν Ἀβραάμ. Καί ἔχει εὐλογήσει αὐτός τόν Ἀβραάμ, πού εἶχε δεχθεῖ τίς θεῖες ἐπαγγελίες.
