Ἀπόστολος: μεθέορτος, Θ.Λειτουργίας Μ. Σαββάτου (Ῥωμ. ς΄ 3-11)
3 ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; 4 συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. 5 εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, 6 τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ· 7 ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας. 8 εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, 9 εἰδότες ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. 10 ὃ γὰρ ἀπέθανε, τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ, ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ Θεῷ. 11 οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
3 Ἤ δέν ξέρετε ὅτι ὅσοι βαπτισθήκαμε μέ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό συνταυτίζοντας τήν ὕπαρξή μας μ’ αὐτόν, γίναμε μέ τό βάπτισμα μέτοχοι τοῦ σταυρικοῦ του θανάτου, καί ὁ παλαιός μας ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας σταυρώθηκε καί πέθανε, ὅπως καί ὁ Χριστός πάνω στό σταυρό; 4 Θαφτήκαμε λοιπόν μαζί μ’ αὐτόν μέ τό ἅγιο βάπτισμα, τό ὁποῖο μᾶς ἔκανε συγκοινωνούς τοῦ θανάτου του, μέ ἀποτέλεσμα, ὅπως ἀκριβῶς ἀναστήθηκε ὁ Χριστός ἀπό τούς νεκρούς μέ τήν ἔνδοξη δύναμη τοῦ Πατρός, ἔτσι κι ἐμεῖς νά ἀναστηθοῦμε σέ νέα ἐνάρετη καί ἁγία ζωή καί νά συμμορφώσουμε τή διαγωγή μας σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς αὐτῆς. 5 Ναί. Ἀναστηθήκαμε κι ἐμεῖς σέ νέα ἅγια ζωή. Διότι ἐάν, σάν τά δέντρα πού εἶναι μαζί φυτεμένα καί θρεμμένα, ἔχουμε γίνει ἕνα μέ τόν Χριστό στό βάπτισμα, τό ὁποῖο εἶναι σύμβολο τοῦ θανάτου του, κατά φυσική συνέπεια θά γίνουμε ἕνα καί στήν Ἀνάστασή του. 6 Καί θά γίνουμε ἕνα μέ τόν Χριστό καί στήν Ἀνάστασή του μ’ ἕναν ὅρο: ἐάν δηλαδή γνωρίζουμε ὅτι ἡ διεφθαρμένη ἀπό τήν ἁμαρτία φύση πού κληρονομήσαμε ἀπό τόν Ἀδάμ σταυρώθηκε μαζί μέ τόν Χριστό μυστηριακῶς μέ τό βάπτισμα, γιά νά γίνει ἀδρανές καί πεθαμένο τό δουλωμένο στήν ἁμαρτία σῶμα μας, ὥστε νά μή γίνεται ὄργανό της καί νά μήν εἴμαστε πλέον δοῦλοι καί σκλάβοι στήν ἁμαρτία. 7 Καί δέν πρέπει γιά κανένα λόγο νά εἴμαστε πλέον δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ἀφοῦ μέ τό βάπτισμα πεθάναμε μαζί μέ τόν Χριστό. Διότι ὅποιος πέθανε, ἔχει σταματήσει νά ἁμαρτάνει, ὅπως ὁ νεκρός οὔτε ἀπό τήν ἁμαρτία πειράζεται πλέον, οὔτε μπορεῖ νά κάνει ὁποιαδήποτε ἁμαρτία ἤ πράξη. 8 Δέν εἴμαστε ὅμως καί ὁλοκληρωτικά νεκροί. Ἐάν πεθάναμε μέσῳ τοῦ βαπτίσματος μαζί μέ τόν Χριστό ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ζώντας ἤδη μαζί μ’ αὐτόν τή ζωή τῆς χάριτος ἔχουμε πεποίθηση ὅτι θά ζήσουμε μαζί του καί τήν εὐτυχισμένη ζωή τῆς αἰωνιότητος. 9 Κι ἔχουμε τήν πεποίθηση αὐτή, διότι γνωρίζουμε ὅτι ἀφοῦ ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, δέν πεθαίνει πλέον· ὁ θάνατος δέν ἔχει πιά ἐξουσία ἐπάνω του καί δέν μπορεῖ νά τόν κυριεύσει. 10 Καί δέν τόν κυριεύει πλέον ὁ θάνατος, διότι καί τότε πού πέθανε, πέθανε μιά φορά γιά πάντα, γιά νά καταλύσει τήν ἁμαρτία. Καί τή ζωή πού ζεῖ ἀφοῦ ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, τή ζεῖ γιά νά δοξάζει τόν Θεό μεταδίδοντας στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τήν ἁγία καί πανευτυχή καί ἀθάνατη ζωή τοῦ Θεοῦ. 11 Κι ὅπως ὁ Χριστός ζεῖ γιά τόν Θεό, ἔτσι κι ἐσεῖς νά θεωρεῖτε τούς ἑαυτούς σας νεκρούς ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ἀλλά καί ζωντανούς γιά τόν Θεό, ἑνωμένους μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριός μας.
