Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 1 Μαρτίου 2020, Κυριακῆς Τυροφάγου (Ρωμ. ιγ΄ 11 – ιδ΄ 4)
Aδελφοί, νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.
Ἔφθασε ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Μὲ τὸν σημερινὸ Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ θὰ περάσουμε τὸ κατώφλι τῆς πνευματικότατης αὐτῆς περιόδου, ποὺ θὰ μᾶς ἑτοιμάσει ὥστε νὰ ζήσουμε τὸ Ἄχραντο Πάθος καὶ τὴν Ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ σὰν ἰαχὴ πολέμου ἀκούγονται ὅσα μᾶς ἀπευθύνει τὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας: «Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν». Ἔχει προχωρήσει ἡ νύχτα· πλησίασε πιὰ τὸ ξημέρωμα. Εἶναι ὥρα νὰ ξυπνήσουμε!
1. Ἡ νύχτα τῆς ἐπίγειας ζωῆς
«Ἡ νὺξ προέκοψεν». Γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει νύχτα τὴν ἐπίγεια ζωή μας; Διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ γεννηθοῦμε μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ πεθάνουμε, μᾶς περικυκλώνει πνευματικὸ σκοτάδι: ἡ ἀπιστία ποὺ ἐπικρατεῖ, οἱ ποικίλες ἰδέες ποὺ κυκλοφοροῦν καὶ δημιουργοῦν σύγχυση στοὺς ἀνθρώπους, οἱ ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη ποὺ βυθίζουν τὴ γῆ στὸ σκοτάδι. Ζήλειες, μίση, φόνοι, κλοπές, ἐκμετάλλευση, ἀδικία, πλεονεξία καὶ ἀνηθικότητα σὰν πυκνὴ ὁμίχλη μαυρίζουν τὸν ὁρίζοντα.
Ὀνομάζεται νύχτα ἡ ἐπίγεια ζωή μας καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο· διότι μοιάζει μὲ ὄνειρο. Ὅπως σὲ ἕνα ὄνειρο μπορεῖ ὁ πτωχὸς ζητιάνος νὰ δεῖ τὸν ἑαυτό του βασιλιὰ ποὺ ἀπολαμβάνει ψεύτικα πλούτη καὶ τιμές, τὸ ἴδιο ἀπατηλὰ εἶναι καὶ ὅλα ὅσα μᾶς ὑπόσχεται ἡ παροῦσα ζωή. Εἶναι πιὸ ἀδύναμα ἀπὸ μιὰ σκιά, ποὺ χάνεται ξαφνικά, καὶ πιὸ ἀπατηλὰ ἀκόμη κι ἀπὸ τὰ ὄνειρα, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας στὴ νεκρώσιμη Ἀκολουθία: «Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ροπὴ καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται».
Ἂς μὴ μᾶς ξεγελοῦν, λοιπόν, οἱ ψεύτικες καὶ ἐφήμερες ἀπολαύσεις, διότι ἔρχεται ἡ στιγμὴ τοῦ θανάτου γιὰ νὰ βάλει τέλος στὸ ὄνειρο τῆς ἀπατηλῆς αὐτῆς ζωῆς.
2. Ἡ ἡμέρα τῆς οὐράνιας Βασιλείας
Ἡ νύχτα ὅμως προχώρησε καὶ πλησιάζει τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, τὸ ξημέρωμα. «Ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν», συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος. Ποιὰ εἶναι ἡ ἡμέρα γιὰ τὴν ὁποία κάνει λόγο; Εἶναι ἡ αἰώνια ζωή· ἡ ζωὴ μετὰ τὸν θάνατο καὶ μετὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας. Ἡ Παγκόσμια Κρίση θὰ ξεσκεπάσει καὶ θὰ φανερώσει τὸ ἔργο ποὺ ἔπραξε ὁ καθένας μας στὴν ἐπίγεια ζωή του, ὅπως ὑπογραμμίζει ἀλλοῦ ὁ θεῖος Ἀπόστολος: «Ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει» (Α΄ Κορ. γ΄ 13).
Στὴν αἰωνιότητα λοιπόν, τίποτα δὲν θὰ εἶναι κρυφὸ καὶ σκοτεινό. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες, οἱ ρυπαρὲς πράξεις, οἱ ἄσχημες σκέψεις καὶ οἱ ἐπιθυμίες μας, αὐτὲς ποὺ τώρα εἶναι ἄγνωστες στοὺς ἀνθρώπους, τότε θὰ ἀποκαλυφθοῦν. Τὸ φῶς τῆς ἡμέρας αὐτῆς θὰ ἐξαφανίσει ἐπιπλέον καὶ κάθε πλάνη ποὺ σκοτίζει τὸν νοῦ τῶν ἄθεων καὶ ἄπιστων ἀνθρώπων. Ὅλα τότε θὰ τὰ πλημμυρίζει τὸ ὑπέρλαμπρο φῶς τοῦ νοητοῦ Ἡλίου, τοῦ Κυρίου μας.
Ὀνομάζεται ὅμως ἡμέρα ἡ αἰώνια ζωὴ καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο· διότι αὐτὰ ποὺ θὰ συμβαίνουν κατὰ τὴ διάρκειά της δὲν θὰ εἶναι ψεύτικα καὶ παροδικά, ὅπως αὐτὰ ποὺ βλέπουμε στὰ ὄνειρα τὴ νύχτα. Θὰ εἶναι ἀληθινά, καθὼς τότε θὰ λάμψει ἡ μόνη Ἀλήθεια, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Θὰ εἶναι ὅμως καὶ αἰώνια, διότι μαζί Του θὰ ἔχουν αἰώνια δόξα, ἀπερίγραπτη χαρὰ καὶ ἀτέλειωτη εὐτυχία ὅσοι Τὸν πίστεψαν καὶ Τὸν ἀκολούθησαν μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα τους.
3. Ἔχουμε πόλεμο
Ἐπειδή, λοιπόν, ἡ νύχτα τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας παρέρχεται, ὁ Ἀπόστολος, στὴ συνέχεια τῆς Περικοπῆς, μᾶς καλεῖ νὰ ἑτοιμαστοῦμε γιὰ τὴν ἡμέρα τῆς αἰωνίου ζωῆς ποὺ πλησιάζει. «Ἀποθώμεθα τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός», μᾶς φωνάζει. Ξυπνῆστε· πιάστε τὰ ὅπλα· ἔχουμε πόλεμο! Ἂς ἀποθέσουμε σὰν νυκτερινὰ ἐνδύματα τὰ σκοτεινὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας καὶ ἂς φορέσουμε τὴ θεϊκὴ πανοπλία τοῦ φωτός!
Ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος σὲ ἕνα ὡραιότατο Τροπάριο τοῦ Ὄρθρου τῆς ἡμέρας μᾶς περιγράφει τὴ θεϊκὴ αὐτὴ πανοπλία καὶ μᾶς προτρέπει νὰ πολεμήσουμε «ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην· ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν”. Πίστη, προσευχή, ἐλεημοσύνη καὶ νηστεία. Αὐτὰ εἶναι τὰ πνευματικά μας ὅπλα, προκειμένου νὰ ἀντισταθοῦμε στὰ πονηρὰ τεχνάσματα τοῦ ἐχθροῦ.
Στὰ ὅπλα λοιπόν! Ἂς φορέσουμε τὴν πανοπλία τοῦ φωτὸς καὶ ἂς ριχθοῦμε στὴν πνευματικὴ μάχη ἐναντίον τῶν παθῶν μας, ἰδιαίτερα μάλιστα αὐτὴ τὴν ἁγία περίοδο, ὥστε νὰ ἀπολαύσουμε τὴν ἀνέκφραστη χαρὰ στὴν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς οὐρανίου Βασιλείας τοῦ Κυρίου μας.
