Ὁ λοιμωξιολόγος κ. Σωτήριος Τσιόδρας δάκρυσε, ὅταν μίλησε γιὰ τίς ἀπώλειες τῶν συμπολιτῶν μας, τῶν γιαγιάδων καὶ τῶν παππούδων, ὅπως εἶπε, τονίζοντας ὅτι ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ εἶναι πολύτιμη.
Ἀναφερόμενος σὲ ἐπιστολὴ ποὺ ἔλαβε ἀπὸ συνάδελφό του, ποὺ τοῦ ἔγραφε ὅτι «γίνεται πολλὴ φασαρία γιά μερικοὺς ὑπερήλικες», ὁ κ. Τσιόδρας δὲν ἄντεξε, καὶ μὲ συγκίνηση, ἀπευθυνόμενος στοὺς Ἕλληνες πολίτες, εἶπε: «Μοῦ ἔγραψε κάποιος γνωστός μου, πολὺ σοβαρὸς ἐπιστήμονας, ἀπὸ τοὺς παγκόσμια καταξιωμένους ἀνθρώπους, πὼς κάνουμε πολλὴ φασαρία γιὰ λίγους ἡλικιωμένους καὶ ἀνίκανους ἀπὸ τὰ χρόνια νοσήματα συμπολίτες μας. Ἡ ἀπάντηση ποὺ δίνω ἐσωτερικὰ μέσα μου εἶναι πὼς τὸ θαῦμα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης τοῦ 2020 εἶναι ἡ παράταση τῆς ποιοτικῆς ἐπιβίωσης αὐτῶν τῶν ἀτόμων, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι μανάδες καὶ πατεράδες μας, εἶναι γιαγιάδες καὶ παπποῦδες. Ἡ ἀπάντηση εἶναι πὼς τιμοῦμε ὅλους, σεβόμαστε ὅλους, προστατεύουμε ὅλους ἀλλὰ κατ’ ἐξοχὴν αὐτούς. Δὲν μποροῦμε νὰ ὑπάρχουμε, οὔτε νὰ ἔχουμε ταυτότητα χωρὶς αὐτούς» («iefimerida» 21-3-2020).
Τελικὰ αὐτὴ ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ δὲν θὰ ὁδηγήσει μόνο χιλιάδες ἀνθρώπων στὸν θάνατο. Ἀλλὰ θὰ ἀποκαλύψει ἀπὸ τὴ μία τὴ σκληρότητα, τὸν ἀτομισμὸ καὶ τὴν ἀπανθρωπιὰ τῆς ἐποχῆς μας, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν εὐαισθησία καὶ τὸ θυσιαστικὸ πνεῦμα ἀνθρώπων σὰν τὸν κορυφαῖο ἐπιστήμονα καὶ ἐξαίρετο ἄνθρωπο καθηγητὴ κ. Σωτήριο Τσιόδρα.
Τί ἀξία ἔχουν ἄραγε οἱ γέροντες ποὺ ἀνήκουν στὶς ὁμάδες ὑψηλοῦ κινδύνου; Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ κάποιοι ἀπαντοῦν: Καμία! Οἱ ἀπώλειες τέτοιων ἀνθρώπων θὰ ἀνακουφίσουν τὰ νοσοκομεῖα καὶ τὰ ἱδρύματα. Θὰ μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὸ βάρος τῆς φροντίδας τους! Ἄλλοι ἀπαντοῦν: Ἀμύθητη ἀξία! Διότι δὲν μποροῦμε νὰ ὑπάρχουμε, οὔτε νὰ ἔχουμε ταυτότητα χωρὶς αὐτούς!
Τί πάθαμε οἱ ἄνθρωποι; Πόσο ἀτομιστὲς γίναμε; Δὲν σκεφτόμαστε ὅτι κάποτε κι ἐμεῖς θὰ γεράσουμε; Δὲν ἐκτιμοῦμε τὴν πολύτιμη ἀξία ποὺ ἔχουν μέσα στοὺς λαοὺς καὶ τοὺς πολιτισμοὺς οἱ ὑπερήλικες; Αὐτοὶ μᾶς ἔφεραν στὴ ζωή, μᾶς ἀνέθρεψαν μὲ τόσους κόπους. Αὐτοὶ κληροδοτοῦν τὴν πολιτισμικὴ παράδοση κάθε λαοῦ, αὐτοὶ εἶναι οἱ συνεκτικοὶ κρίκοι τῆς οἰκογένειας· καὶ μεταδίδουν στὶς νεότερες γενιὲς τὴν πολύτιμη πείρα τῆς ζωῆς τους. Ἡ στάση μας ἀπέναντί τους ἀποδεικνύει τὴν ποιότητα τοῦ πολιτισμοῦ μας. Πόσο ἄνθρωποι λοιπὸν εἴμαστε, ὅταν ἀντιμετωπίζουμε ὡς πρόβλημα τοὺς γεννήτορές μας, αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη στηριγμοῦ καὶ βοήθειας ἀπὸ μᾶς; Τὸ φάρμακο τοῦ κορωνοϊοῦ ἴσως βρεθεῖ κάποτε. Τῆς ἀπανθρωπιᾶς μας τὸ φάρμακο θὰ βρεθεῖ ποτέ;
