Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου, 10 Μαΐου 2020 (Πράξ. θ΄ 32-42)
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη. καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.
Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων καὶ μᾶς περιγράφει δύο συγκλονιστικὰ θαύματα ποὺ ἐπιτέλεσε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ τοῦ ἀποστόλου Πέτρου.
1. Ὁ Χριστὸς ἐνεργεῖ τὰ πάντα
Τὸ πρῶτο θαῦμα συνέβη στὴν πόλη Λύδδα, τὴν ὁποία εἶχε ἐπισκεφθεῖ ὁ Ἀπόστολος γιὰ νὰ στηρίξει στὴν πίστη τοὺς Χριστιανούς. Ἐκεῖ συνάντησε ἕναν παράλυτο ἄνθρωπο, τὸν Αἰνέα, ὁ ὁποῖος ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια ἦταν κατάκοιτος, καὶ τοῦ εἶπε: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός». Αἰνέα, σὲ θεραπεύει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Σήκω ἐπάνω καὶ στρῶσε μόνος τὸ κρεβάτι σου. Καὶ ἔγινε ἀμέσως τὸ μεγάλο θαῦμα! Ὁ Αἰνέας σηκώθηκε τελείως ὑγιής!
Μετὰ τὸ ἐντυπωσιακὸ αὐτὸ γεγονός, ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος οἱ Χριστιανοὶ τῆς Λύδδας καὶ ὅσοι ἐπιπλέον προσῆλθαν στὴν πίστη νὰ ἀποδώσουν στὸν Ἀπόστολο τὴ δύναμη τῆς θεραπείας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ὁ Ἀπόστολος δὲν εἶπε στὸν Αἰνέα «σὲ θεραπεύω», ἀλλὰ τοῦ εἶπε «σὲ θεραπεύει ὁ Ἰησοῦς Χριστός», τονίζοντας ἔτσι ὅτι ὁ Κύριος ἔκανε τὸ θαῦμα κι ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος ἦταν ἁπλῶς ἕνα ὄργανό Του.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μᾶς ἀποκαλύπτει μιὰ μεγάλη ἀλήθεια: ὅτι τὰ πάντα στὴν Ἐκκλησία τὰ ἐνεργεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας. Ἐκεῖνος τελεῖ καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήρια. Συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες μας στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως· μᾶς μεταδίδει διὰ τοῦ ἱερέως τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του ὅταν μεταλαμβάνουμε. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἁγιάζει τὶς ψυχές μας.
2. Τὸ πιὸ λαμπρὸ ἔνδυμα
Ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ στὴ συνέχεια μᾶς μεταφέρει στὴν Ἰόππη, ποὺ ἦταν γειτονικὴ πόλη τῆς Λύδδας. Ἐκεῖ ὑπῆρχε μιὰ ἀφοσιωμένη μαθήτρια τοῦ Κυρίου, ἡ Ταβιθά, ἡ ὁποία ἀσκοῦσε τὴν ἀρετὴ τῆς ἐλεημοσύνης. «Αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει», μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸ κείμενο. Ἦταν ἀμέτρητες οἱ ἀγαθοεργίες καὶ οἱ ἐλεημοσύνες της.
Τὶς ἡμέρες ὅμως ἐκεῖνες ἡ Ταβιθὰ ἀρρώστησε βαριὰ καὶ πέθανε. Ἀμέσως οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἰόππης ἔστειλαν δύο ἄνδρες στὸν Ἀπόστολο Πέτρο νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ ἔλθει κοντά τους. Μόλις ἔφθασε στὴν Ἰόππη, τὸν ἀνέβασαν στὸ ἀνώγειο κι ἐκεῖ ἀντίκρισε ἕνα θέαμα συγκινητικό: Συγκεντρωμένες ὅλες οἱ χῆρες τῆς πόλεως ποὺ εἶχαν εὐεργετηθεῖ, ἔκλαιγαν γιὰ τὴν Ταβιθά, δείχνοντας στὸν Ἀπόστολο τοὺς χιτῶνες καὶ τὰ πανωφόρια ποὺ τοὺς εἶχε φτιάξει ὅταν ἦταν ζωντανή.
Πόσα χρήματα θὰ εἶχε προσφέρει γιὰ νὰ ἀγοράσει τὰ ὑλικά! Ἀλλὰ καὶ τί προσωπικὸ κόπο καὶ πόσο χρόνο θὰ δαπανοῦσε γιὰ νὰ ἑτοιμάζει κάθε φορὰ τὰ ροῦχα ποὺ προσέφερε. Θυσίαζε ὅ,τι μποροῦσε γιὰ νὰ βοηθήσει ὅσους εἶχαν ἀνάγκη. Καὶ φοροῦσε ἔτσι ἡ ἴδια τὸ «μέγιστον τῆς ψυχῆς περιβόλαιον» καὶ τὸ «φαιδρὸν αὐτῆς ἱμάτιον» (PG 53, 184), ὅπως ὀνομάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τὴ σπουδαία ἀρετὴ τῆς ἐλεημοσύνης. Τὸ καλύτερο, δηλαδή, καὶ λαμπρότερο ἔνδυμα τῆς ψυχῆς.
Αὐτὸ τὸ πολύτιμο καὶ ὑπέρλαμπρο ἔνδυμα τῆς ἐλεημοσύνης θὰ φοροῦμε κι ἐμεῖς στὴν ψυχή μας κάθε φορὰ ποὺ ἁπλόχερα καὶ μὲ ἀγάπη ἐλεοῦμε τοὺς ἀναγκεμένους ἀδελφούς μας.
3. Ἡ αἰώνια ἀνταπόδοση
Μέσα στὸ συγκινητικὸ αὐτὸ κλίμα ποὺ ἐπικρατοῦσε, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ζήτησε ἀπὸ ὅλους νὰ ἐξέλθουν ἀπὸ τὸ δωμάτιο κι ἐκεῖνος γονάτισε καὶ ἀφοῦ προσευχήθηκε θερμά, στράφηκε ἔπειτα στὸ νεκρὸ σῶμα καὶ εἶπε: «Ταβιθά, ἀνάστηθι»! Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε! Ἡ Ταβιθὰ ἄνοιξε τὰ μάτια της, ὁ Ἀπόστολος τὴ βοήθησε νὰ σηκωθεῖ καὶ παρουσίασε στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἰόππης ζωντανὴ τὴν προστάτιδά τους.
Ἡ νεκρὴ Ταβιθὰ ἀναστήθηκε! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Νικητὴς τοῦ θανάτου ἔδωσε παράταση στὴν ἐπίγεια ζωή της, ἀμείβοντάς την ἔτσι γιὰ τὶς πολλὲς ἐλεημοσύνες της. Τὴ χάρισε καὶ πάλι στοὺς πονεμένους πιστούς. Ἡ μεγαλύτερη ἀμοιβή της ὅμως εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. Ἡ αἰώνια εὐτυχία ποὺ χάρισε στὴν πιστὴ μαθήτριά Του, ἁγία Ταβιθά.
Τόσο πλούσια ἀμείβει ὁ Κύριος ὅσους γίνονται μιμητές Του στὴν ἀγάπη. Αἰώνια καὶ ἀτίμητα ἀγαθὰ χαρίζει σὲ ὅποιον ἐλεεῖ τοὺς συνανθρώπους του. Αὐτὴ θὰ εἶναι καὶ ἡ δική μας ἀμοιβή, ὅταν πλουτίζουμε σὲ ἔργα φιλανθρωπίας καὶ ἀγάπης. Ἀμοιβὴ αἰώνια: ἡ ἔνδοξη ἀνάσταση κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἡ ἀτελεύτητη μακαριότητα τῆς οὐρανίου Βασιλείας τοῦ Κυρίου.
