Μέσα στὴ φρικτὴ ἀποστασία τῆς ἐποχῆς μας καὶ τὶς ἀπανωτὲς δοκιμασίες ποὺ μαστίζουν τὸ ἔθνος μας, σὰν οὐράνιος γλυκασμὸς ἦλθε μιὰ νέα ἁγιοκατάταξη.
Ἔτσι, μὲ ἀγαλλίαση ψυχῆς πληροφορηθήκαμε γιὰ τὸν νέο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας μακαριστὸ Μητροπολίτη Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κυρὸ Καλλίνικο (1919-1984), τὸν ὁποῖο κατέταξε στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὶς 23 Ἰουνίου 2020.
Ὅσοι γνώρισαν ἐν ζωῇ τὸν νέο ἅγιο, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ λησμονήσουν τὸ πράο καὶ ἡσύχιο τοῦ χαρακτῆρος του, τὸ σεμνὸ καὶ ἀσκητικό του φρόνημα, τὴν εὐγένεια καὶ γλυκύτητα τῶν τρόπων του, καὶ συνάμα τὸν ἱεραποστολικό του ζῆλο καὶ τὴν ὅλη του ἔγνοια καὶ φροντίδα γιὰ τὴ διαποίμανση τοῦ ποιμνίου του. «Ἄφησε μνήμη πράου, ἡσύχου, προσηνοῦς, σώφρονος, σεμνοῦ, ἀγαθοῦ καὶ ἁγίου ἐπισκόπου», μαρτυρεῖ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος ἔζησε μαζί του ἐπὶ δεκαπέντε ἔτη. Καὶ συμπληρώνει: «Ὡς αὐτήκοος καὶ αὐτόπτης μάρτυς παρακολούθησα ἀπὸ κοντὰ ὅλη τὴν ἐπισκοπική του διακονία, τὴν προσωπική του ζωή, τὴ σεμνότητά του, τὴν ἀφιλαργυρία του, τὸν πόνο τῆς καρδιᾶς του ἀπὸ ὅσα ἐπληροφορεῖτο, τὸ σύννουν καὶ εὐχάριστο τοῦ χαρακτήρα του, τὴν προσευχή του, τὴν καθαρότητα τοῦ βίου του, τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημά του».
Ἡ ἁγία του προσωπικότητα ἀκόμη περισσότερο ἐξαγνίσθηκε, ὅταν δέχθηκε ἄδικες καὶ συκοφαντικὲς ἐπιθέσεις ἀπὸ ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους καὶ τὶς ἀντιμετώπισε μέ μεγάλη πραότητα, συγχωρητικότητα καὶ ἀγάπη. Ἐπίσης ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετώπισε τὴ δύσκολη ἀσθένεια κατὰ τὴν τελευταία περίοδο τῆς ζωῆς του (ὄγκος στὸ κεφάλι) ἦταν ὑποδειγματικός. «Ζητοῦσε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν συνοδεύει μετὰ τὴν ἐκδημία τῆς ψυχῆς του, προσευχόταν ἀδιάλειπτα μὲ τὴν εὐχὴ “γενηθήτω τὸ θέλημά σου” (…) ἔφθασε σέ μεγάλο βάθος αὐτομεμψίας καὶ ταπεινώσεως, πρόσεχε νὰ μὴ δεχθεῖ κανέναν ἀπολύτως λογισμό, ὥστε νὰ παρουσιασθεῖ καθαρὸς στὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ, εἶδε τὴν Παναγία τὴν Προυσιώτισσα μέσα στὸ Φῶς καὶ πολλὰ ἄλλα», σημειώνει πάλι ὁ σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος.
Μαρτυροῦνται θαύματα καὶ ὅσο ἀκόμα ζοῦσε, μὲ ἐκδιώξεις δαιμονίων ἀπὸ ἀνθρώπους, καὶ μετὰ θάνατον μὲ ἰάσεις πασχόντων.
Ἀπὸ παλαιότερα ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶχε ἐκφρασθεῖ γιὰ τὸν Μητροπολίτη Καλλίνικο μὲ τὰ λόγια: «Ἦταν μία ὁσιακὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος»· «ἐδόξασε δι᾿ ὅλης αὐτοῦ τῆς ζωῆς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐτίμησεν ὅσον ὀλίγοι τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν». Καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος τὸν ὀνόμαζε «ἅγιο Ἐπίσκοπο», λέγοντας ὅτι «δὲν εἶχε ξαναδεῖ ἄλλον μητροπολίτη σὰν τὸν Καλλίνικο».
Οἱ πρεσβεῖες τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Καλλινίκου Μητροπολίτου Ἐδέσσης ἂς μᾶς συνοδεύουν στὸν δύσκολο ἀγώνα μας μέσα στὴν ἀποστατημένη κοινωνία τῆς ἐποχῆς μας.α
