Εὐαγγέλιον: μεθέορτον, 7 Αὐγ. (Μαρκ. θ΄ 2-9)
2 Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν μόνους· καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, 3 καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο στίλβοντα, λευκὰ λίαν ὡς χιών, οἷα γναφεὺς ἐπὶ τῆς γῆς οὐ δύναται οὕτω λευκᾶναι. 4 καὶ ὤφθη αὐτοῖς Ἠλίας σὺν Μωϋσεῖ, καὶ ἦσαν συλλαλοῦντες τῷ Ἰησοῦ. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος λέγει τῷ Ἰησοῦ· 5 ραββί, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· καὶ ποιήσωμεν σκηνὰς τρεῖς, σοὶ μίαν καὶ Μωϋσεῖ μίαν καὶ Ἠλίᾳ μίαν. 6 οὐ γὰρ ᾔδει τί λαλήσῃ· ἦσαν γὰρ ἔκφοβοι. 7 καὶ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσα αὐτοῖς, καὶ ἦλθε φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε. 8 καὶ ἐξάπινα περιβλεψάμενοι οὐκέτι οὐδένα εἶδον, ἀλλὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν. 9 Καταβαινόντων δὲ αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους διεστείλατο αὐτοῖς ἵνα μηδενὶ διηγήσωνται ἃ εἶδον, εἰ μὴ ὅταν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
2 Καί ὕστερα ἀπό ἕξι ἡμέρες παίρνει μαζί του ὁ Ἰησοῦς τόν Πέτρο καί τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη καί τούς ἀνεβάζει σ’ ἕνα ψηλό βουνό ἰδιαιτέρως μόνον αὐτούς. Καί μεταμορφώθηκε μπροστά τους. 3 Καί τά ἐνδύματά του ἔγιναν ἀστραφτερά, λευκά πολύ σάν τό χιόνι, τέτοια πού ἕνας τεχνίτης ἔμπειρος στίς βαφές τῶν ὑφασμάτων ἐδῶ στή γῆ δέν μπορεῖ νά τά λευκάνει ἔτσι. 4 Τότε ἐμφανίσθηκαν μπροστά τους οἱ δύο μεγάλοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Νόμου καί τῶν Προφητῶν, ὁ Ἠλίας μαζί μέ τόν Μωυσῆ, καί συνομιλοῦσαν ἀρκετή ὥρα μέ τόν Ἰησοῦ. Καί τότε ὁ Πέτρος στράφηκε καί εἶπε στόν Ἰησοῦ: 5 Διδάσκαλε, εἶναι ὡραῖα νά μένουμε ἐδῶ. Ἄς κάνουμε τρεῖς σκηνές, μία γιά σένα καί μία γιά τόν Μωυσῆ καί μία γιά τόν Ἠλία. 6 Καί τά εἶπε αὐτά ὁ Πέτρος χωρίς νά σκεφτεῖ ὅτι οὔτε ἦταν δυνατόν οἱ δύο οὐράνιοι ἐπισκέπτες νά παραμείνουν μόνιμα στή γῆ, οὔτε χρειάζονταν σκηνές αὐτοί πού εἶχαν ὡς κατοικία τους τόν οὐρανό. Ἀλλά ὁ Πέτρος τά εἶπε αὐτά διότι δέν ἤξερε τί νά πεῖ. Διότι αὐτός καί οἱ δύο ἄλλοι μαθητές εἶχαν κυριευθεῖ ἀπό φόβο πού παρέλυε τή σκέψη τους. 7 Ἦλθε τότε ἕνα σύννεφο καί τούς σκέπασε. Κι ἀπ’ τό σύννεφο βγῆκε μιά φωνή πού ἔλεγε: Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός· σ’ αὐτόν νά ὑπακοῦτε. 8 Καί ξαφνικά, ὅταν οἱ μαθητές κοίταξαν γύρω τους, δέν εἶδαν πλέον κανέναν παρά μόνο τόν Ἰησοῦ μαζί τους, χωρίς τούς ἄλλους δύο προφῆτες. 9 Κι ἐνῶ κατέβαιναν ἀπό τό βουνό, τούς πρόσταξε ὁ Ἰησοῦς νά μή διηγηθοῦν σέ κανέναν αὐτά πού εἶδαν, παρά μόνο τότε, ὅταν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ἀναστηθεῖ ἐκ νεκρῶν. Διότι τότε δέν θά ὑπῆρχε κίνδυνος ἄκαιρων ἐνθουσιασμῶν τοῦ πλήθους, ἀλλά καί τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως θά γινόταν περισσότερο κατανοητό καί πιστευτό.
