Ἀπόστολος: τῆς ἑορτῆς, 15 Αὐγ. (Φιλιπ. β΄ 5-11)
5 τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
5 Ἐφόσον δηλαδή εἶστε μαθητές καί δοῦλοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά μιμηθεῖτε τήν ταπείνωση καί τήν αὐταπάρνησή του. Ἄς ὑπάρχει λοιπόν μέσα σας αὐτό τό φρόνημα τῆς ταπεινώσεως καί αὐταπαρνήσεως πού εἶχε κι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 6 Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δηλαδή, ἄν καί εἶχε τήν ἴδια οὐσία καί φύση μέ τόν Θεό Πατέρα καί ὡς ἀπαράλλακτη καί ζωντανή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶχε τή μορφή καί τή φύση τοῦ Θεοῦ, δέν θεώρησε τήν ἰσότητά του μέ τόν Θεό Πατέρα ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς. Διότι ἐάν ἦταν ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς, δέν θά τολμοῦσε νά τό ἀποθέσει, ἀπό φόβο μήπως τό χάσει. 7 Ἀλλά κένωσε τόν ἑαυτό του συγκαλύπτοντας καί κρύβοντας γιά κάποιο διάστημα τή δόξα καί τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός του. Πῆρε μορφή δούλου καί ἔγινε ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους. 8 Κι ἐνῶ παρουσιάστηκε μέ τήν ἐξωτερική ὄψη τοῦ ἀνθρώπου, δέν ἦταν μόνον ἄνθρωπος, ὅπως φαινόταν, ἀλλά ἦταν συγχρόνως καί Θεός. Καί ταπείνωσε τόν ἑαυτό του δείχνοντας τέλεια ὑπακοή μέχρι θανάτου, καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ, πού εἶναι ὁ πλέον ὀδυνηρός καί ἀτιμωτικός θάνατος. 9 Γιά τήν ταπείνωση λοιπόν καί τήν ὑπακοή του αὐτή ὁ Θεός τόν ὑπερύψωσε καί ὡς ἄνθρωπο καί τοῦ χάρισε ὄνομα, τό ὄνομα Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πού εἶναι πάνω ἀπό κάθε ἄλλο ὄνομα. 10 Τόν ὑπερύψωσε, ὥστε στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νά γονατίσουν ταπεινά καί νά τόν προσκυνήσουν λατρευτικά καί οἱ ἄγγελοι στόν οὐρανό καί οἱ ἄνθρωποι στή γῆ καί οἱ ψυχές τῶν νεκρῶν στά καταχθόνια· ἀλλά κι αὐτά τά δαιμονικά ὄντα πού εἶναι στά καταχθόνια μέ τρόμο νά ὑποκλιθοῦν μπροστά στό μεγαλεῖο του. 11 Κι ἔτσι κάθε γλώσσα νά ὁμολογήσει φανερά, δυνατά καί ξεκάθαρα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Κύριος. Καί μέ τήν ὁμολογία αὐτή καί τήν ἀναγνώριση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Κυρίου θά δοξάζεται ὁ Θεός Πατήρ.
