Ἡ μεγαλοσύνη ἑνὸς ἀνθρώπου φαίνεται κυρίως ἀπὸ τὴ στάση του ἀπέναντι στὸν θάνατο. Γιὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Τιράνων καὶ πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιο πολλὰ μέχρι τώρα εἶναι γνωστὰ ἀπὸ τὴν ἐν γένει ζωὴ καὶ δράση του, μάλιστα τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν Ἀλβανία, ὅπου ἐκ βάθρων ἀναστήλωσε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Τὰ τελευταῖα ὅμως λόγια του, μὲ τὰ ὁποῖα ἀντιμετώπισε τὴ θετική του διάγνωση στὸν κορωνοϊὸ καὶ τή μεταφορά του στὴ Μ.Ε.Θ. τοῦ νοσοκομείου «Εὐαγγελισμὸς» στὴν Ἑλλάδα, δεδομένης μάλιστα τῆς ἐπιβαρημένης ὑγείας του καὶ τοῦ προχωρημένου τῆς ἡλικίας του, ἔδειξαν γιὰ ἀκόμη μιὰ φορὰ τὸ στιβαρὸ τῆς πίστεώς του καὶ τὴν ὁλοκληρωτική του παράδοση στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Μὲ λόγο – ὅπως πάντοτε – παρακλητικό, καρδιακό, δήλωσε μεταξὺ ἄλλων: «Τὸ νὰ συμμετέχει κανεὶς στὸν κοινὸ πόνο εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Μὴ στενοχωριέστε. Μὴ στενοχωριέστε. Θὰ περάσουμε. “Εἴτε ζῶμεν εἴτε ἀποθνήσκομεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν”. Εἶναι μεγάλη παρηγοριὰ αὐτὰ τὰ πράγματα γιὰ ἐμᾶς».
Παρομοίως καὶ στὸ γραπτὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε μετὰ τὴν πρώτη ἡμέρα νοσηλείας του, πέρα ἀπὸ τὶς θερμὲς εὐχαριστίες του πρὸς τὸ ἰατρικὸ καὶ νοσηλευτικὸ προσωπικό, καθὼς καὶ πρὸς τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ αὐθόρμητα ἐκδήλωσαν τὴ συμπαράστασή τους, παράλληλα ἐξέφραζε καὶ τὴν ὁλόψυχη ἐμπιστοσύνη του στὴν ἀγαθὴ πρόνοια τοῦ Θεοῦ: «Σὲ ὅλη μας τὴ ζωὴ ἀναφερόμαστε στὸν Θεὸ τῶν ἐκπλήξεων ἀλλὰ καὶ στὸν Θεὸ τῶν θαυμάτων. Ἡ πορεία μας στὴν Ἀλβανία ξεκίνησε μὲ τὴν ἀναφώνηση “ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας” καὶ τὴν ἐν χορῷ ἀπάντηση “καὶ ἐμεῖς μαζί Του”, ποὺ μᾶς στήριξαν στὴ βεβαιότητα ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει ὁ Θεός. (…) Δύο λέξεις ἀπὸ τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς καθορίζουν τὴν ἐνδεδειγμένη στάση: “Μὴ φοβοῦ, μόνον πίστευε”».
Βαρυσήμαντα λόγια ποὺ σκορποῦν παρηγοριὰ στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν πιστῶν, καὶ μάλιστα τῶν Χριστιανῶν τοῦ ἰδιαιτέρου ποιμνίου του, ποὺ τὸν ἀποκαλοῦν: «Ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῆς καρδιᾶς μας». Εἶναι πράγματι. Ἑνώνουμε λοιπὸν καὶ τὶς δικές μας προσευχὲς γιὰ ὑγεία καὶ μακροημέρευση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας.
