Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Δεκεμβρίου 2020, τοῦ Ἁγίου Νικολάου (Ἑβρ. ιγ΄ 17-21)
Ἀδελφοί, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν, καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.
1. Ὁ ἅγιος Νικόλαος
«Κανόνα πίστεως», «εἰκόνα πραότητος» καὶ «ἐγκρατείας διδάσκαλον» τὸν ὀνομάζει ἡ Ἐκκλησία μας. Ὁ λόγος γιὰ τὸν μεγάλο καὶ θαυματουργὸ Ἅγιο ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, τὸν ἅγιο Νικόλαο, τὸν ὑπερασπιστὴ τῶν πτωχῶν καὶ προστάτη τῶν θαλασσοδαρμένων.
Γεννήθηκε στὰ Πάταρα τῆς Λυκίας στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τοῦ μετέδωσαν τὴ φλόγα τῆς πίστεως. Ὅταν ἐκοιμήθη ὁ πατέρας του, ὁ Νικόλαος ἀπὸ τὴ μεγάλη περιουσία ποὺ κληρονόμησε ἐνίσχυε τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναγκεμένους. Ὅταν ἀργότερα κλήθηκε στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα στὰ Μύρα τῆς Λυκίας, ἀναδείχθηκε ὑποδειγματικὸς ποιμένας τῶν πιστῶν. Στὸν Ἅγιο ἔβρισκαν στήριγμα οἱ ἀδικημένοι, οἱ ἀπελπισμένοι, οἱ ἀσθενεῖς. Συμμετεῖχε καὶ στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ 325 μ.Χ. καὶ συνέβαλε στὴν καταπολέμηση τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ὁ Ἅγιος ἔλαβε ἰδιαίτερη Χάρι θαυματουργίας ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὅσο ἦταν στὴ ζωὴ καὶ μετὰ τὸν θάνατό του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶναι τόσο λαοφιλής· ἀναρίθμητοι Χριστιανοὶ τὸν τιμοῦν καὶ ζητοῦν τὶς πρεσβεῖες του στὶς δοκιμασίες τους καὶ ἰδιαιτέρως οἱ ναυτικοί, ὅταν ἀντιμετωπίζουν κινδύνους στὴ θάλασσα.
2. Ἄγρυπνοι ποιμένες
Πρὸς τιμὴν τοῦ μεγάλου Ἱεράρχη ἀναγινώσκεται σήμερα ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ποὺ κάνει λόγο γιὰ τοὺς ποιμένες καὶ προβάλλει τὴν ἄγρυπνη φροντίδα τους γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας: «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες». Νὰ ὑπακοῦτε, δηλαδή, στοὺς πνευματικοὺς προϊσταμένους σας καὶ νὰ ὑποτάσσεσθε τελείως σ᾿ αὐτούς. Διότι αὐτοὶ ἀγρυπνοῦν γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν σας, καθὼς θὰ δώσουν λόγο στὸν Χριστὸ γιὰ τὶς ψυχές σας.
Ἀγρυπνοῦν λοιπὸν οἱ καλοὶ ποιμένες γιὰ τὰ λογικὰ πρόβατα ποὺ τοὺς ἀνέθεσε ὁ Κύριος. Ἀγρυπνοῦν γιὰ νὰ προσευχηθοῦν γιὰ μᾶς· γιὰ νὰ μᾶς προστατέψουν ἀπὸ τοὺς πειρασμούς, ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν· γιὰ νὰ μᾶς στερεώσουν στὴν πίστη καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν μὲ διάκριση στὴν κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ζωή. Ἀγωνιοῦν, κοπιάζουν, ἀνύστακτα φροντίζουν γιὰ τὸν καθένα μας. Ἀγρυπνοῦν, διότι ἔχουν εὐθύνη γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας. Ἔτσι κοπίαζε καὶ ἀγρυπνοῦσε γιὰ τὴ φροντίδα τῶν πιστῶν καὶ ὁ ἅγιος Νικόλαος. Μέρα – νύχτα ἔτρεχε σὲ ἔργα ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας καὶ διασφάλιζε μὲ τὴν προσευχή του τὸ λογικὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας.
Μᾶς προτρέπει λοιπὸν νὰ ὑπακοῦμε μὲ προθυμία στοὺς πνευματικούς μας ὁδηγοὺς ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Ἔχουμε χρέος ὑπακοῆς ἀπέναντί τους, ὥστε νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἱερὸ ἔργο τους μὲ χαρὰ κι ὄχι μὲ στεναγμούς. Δὲν εἶναι συμφέρον γιὰ τὴν ψυχή μας νὰ στενάζουν ἐξαιτίας μας, καθὼς κάτι τέτοιο δυσαρεστεῖ τὸν Θεὸ καὶ στερούμαστε τὴν εὐλογία του.
3. Προσευχὴ γιὰ τοὺς ποιμένες
Ἔχουμε ὅμως καὶ χρέος προσευχῆς γιὰ τοὺς ποιμένες μας. Αὐτὸ φαίνεται στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς. Ὁ θεῖος Ἀπόστολος ζητεῖ τὴ θερμὴ προσευχὴ τῶν πιστῶν. «Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν», ἱκετεύει. Νὰ προσεύχεσθε, δηλαδή, γιὰ ἐμᾶς. Ζητεῖ τὴν προσευχή τους ὄχι ὡς ἀνταπόδοση στοὺς κόπους του, ἀλλὰ γιὰ νὰ λάβει δύναμη στὸν προσωπικό του ἀγώνα καὶ στὸ ἱερὸ καὶ κοπιῶδες ἔργο ποὺ τοῦ ἔχει ἀναθέσει ὁ Κύριος. Ζητεῖ ἐπιπλέον νὰ προσευχηθοῦν μὲ ἕνα συγκεκριμένο αἴτημα: νὰ μπορέσει νὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ τὸ συντομότερο.
Στηρίζεται ὁ Ἀπόστολος στὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν καὶ μᾶς διδάσκει ὅτι καὶ οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν ἀνάγκη τὶς προσευχές μας. Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι βρίσκονται στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς μάχης καὶ ὅτι ὁ διάβολος τοὺς ἐπιτίθεται μὲ μανία, σὰν λύκος, γιὰ νὰ βάλει ἐμπόδια στὴν ἱερὴ ἀποστολή τους καὶ νὰ παρασύρει ἔτσι τὰ λογικὰ πρόβατα ἀπὸ τὴ μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν λοιπὸν εὐθύνη γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας καὶ θὰ ἀποδώσουν λόγο στὸν Θεό.
Ἰδιαίτερα στὴν ἐποχή μας, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιτελεῖ τὸ ἔργο της κάτω ἀπὸ πολὺ δύσκολες συνθῆκες καὶ περιορισμούς, εἶναι ἀκόμη πιὸ ἐπιτακτικὴ ἡ ἀνάγκη νὰ προσευχόμαστε καθημερινὰ γιὰ τοὺς πνευματικοὺς ὁδηγούς μας, ὥστε νὰ τοὺς χαρίζει ὁ Κύριος σύνεση, διάκριση καὶ θεῖο φωτισμὸ στὶς κρίσιμες καὶ δύσκολες ἀποφάσεις ποὺ καλοῦνται νὰ πάρουν.
Ἂς προσευχόμαστε ὅμως νὰ ἀναδείξει ὁ Κύριος καὶ νέους Ἁγίους, στύλους καὶ ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ σήμερα ἑορταζόμενος ἅγιος Νικόλαος, ποὺ μὲ τὸν ἀγώνα καὶ τὴν ἀρετή τους θὰ ἀποτελοῦν «κανόνα πίστεως», ὁδηγὸ δηλαδὴ καὶ ἐμπνευστὴ τῆς ὀρθῆς πίστεως γιὰ κάθε Χριστιανό, καὶ θὰ κατευθύνουν μὲ ἀσφάλεια τὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας.
