Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ια΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. κ΄ 9-18)
9 Ἤρξατο δὲ πρὸς τὸν λαὸν λέγειν τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησε χρόνους ἱκανούς. 10 καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον ἵνα ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος δώσωσιν αὐτῷ· οἱ δὲ γεωργοὶ δείραντες αὐτὸν ἐξαπέστειλαν κενόν. 11 καὶ προσέθετο αὐτοῖς πέμψαι ἕτερον δοῦλον. οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντες καὶ ἀτιμάσαντες ἐξαπέστειλαν κενόν. 12 καὶ προσέθετο πέμψαι τρίτον. οἱ δὲ καὶ τοῦτον τραυματίσαντες ἐξέβαλον. 13 εἶπε δὲ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος· τί ποιήσω; πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν· ἴσως τοῦτον ἰδόντες ἐντραπήσονται. 14 ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ διελογίζοντο πρὸς ἑαυτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν, ἵνα ἡμῶν γένηται ἡ κληρονομία. 15 καὶ ἐκβαλόντες αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος ἀπέκτειναν. τί οὖν ποιήσει αὐτοῖς ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος; 16 ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους, καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις. ἀκούσαντες δὲ εἶπον· μὴ γένοιτο. 17 ὁ δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς εἶπε· τί οὖν ἐστι τὸ γεγραμμένον τοῦτο, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας; 18 πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ᾿ ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
9 Ἄρχισε λοιπόν νά διηγεῖται στό λαό τήν ἀκόλουθη παραβολή: Κάποιος ἄνθρωπος φύτεψε ἕνα ἀμπέλι. Ὁ Θεός δηλαδή δημιούργησε καί ἐπιμελήθηκε ὡς λαό δικό του τόν ἰουδαϊκό λαό. Καί νοίκιασε τό ἀμπέλι του αὐτό σέ γεωργούς καί ἔφυγε γιά ἀρκετά χρόνια σέ ξένη χώρα. Ἐμπιστεύθηκε δηλαδή ὁ Θεός τό λαό του στούς ἀρχιερεῖς καί στούς ἄρχοντες γιά νά τόν καλλιεργήσουν, ὥστε νά ἀποδώσει ἔργα πίστεως καί ἀρετῆς. 10 Καί στόν κατάλληλο χρόνο, δηλαδή τόν καιρό τῆς σοδειᾶς, ἔστειλε στούς γεωργούς ἕνα δοῦλο γιά νά τοῦ δώσουν τό μερίδιο ἀπό τόν καρπό τοῦ ἀμπελιοῦ. Οἱ γεωργοί ὅμως, ἀφοῦ τόν ἔδειραν, τόν ἔδιωξαν μέ ἄδεια χέρια. Ἔστειλε δηλαδή ὁ Θεός τήν πρώτη σειρά τῶν προφητῶν γιά νά διαπιστώσουν τά ἔργα τῆς ἀρετῆς πού ὁ λαός αὐτός ὄφειλε νά καρποφορήσει ὡς καλλιεργημένο ἀμπέλι πού τόσο πολύ εὐνοήθηκε ἀπό τόν Θεό. Ἀλλά ἡ πρώτη αὐτή σειρά τῶν προφητῶν στάλθηκε μάταια καί χωρίς κανένα θετικό ἀποτέλεσμα. 11 Ἐπιπροσθέτως ὁ ἰδιοκτήτης ἀποφάσισε νά τούς στείλει κι ἄλλο δοῦλο. Αὐτοί ὅμως κι ἐκεῖνον τόν ἔδειραν, τόν κακοποίησαν καί τόν ἔδιωξαν μέ ἄδεια χέρια. Δηλαδή ὁ Θεός ἔστειλε καί δεύτερη σειρά προφητῶν. Ἀλλά οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ, ἀντί νά συνέλθουν ἀπό τή διδασκαλία τῶν προφητῶν αὐτῶν καί νά στηριχθοῦν στήν ὑπακοή πρός τόν Θεό καί στήν ἐργασία τῆς ἀρετῆς, κακομεταχειρίστηκαν καί αὐτή τή σειρά τῶν προφητῶν περισσότερο ἀπό τήν πρώτη. 12 Καί πρόσθεσε καί τρίτη ἀποστολή. Ἔστειλε λοιπόν πάλι τρίτο δοῦλο. Κι αὐτόν ὅμως τόν τραυμάτισαν καί τόν ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό ἀμπέλι. Ἡ τρίτη δηλαδή σειρά τῶν προφητῶν ἀντιμετώπισε πολύ χειρότερη κακομεταχείριση. 13 Εἶπε τότε ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ: Τί νά κάνω; Ἐάν στείλω κι ἄλλον δοῦλο, δέν ὑπάρχει ἐλπίδα νά τόν μεταχειριστοῦν κι αὐτόν καλύτερα. Θά στείλω τόν υἱό μου τόν ἀγαπητό. Ἴσως ὅταν τόν δοῦν, θά ντραποῦν. Κι ἔστειλε τόν ἐνανθρωπήσαντα υἱό του, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. 14 Μόλις ὅμως τόν εἶδαν οἱ γεωργοί, ἄρχισαν νά συσκέπτονται καί νά λένε μεταξύ τους: Αὐτός εἶναι ὁ κληρονόμος τοῦ ἀμπελιοῦ. Ἐλᾶτε νά τόν σκοτώσουμε, γιά νά γίνει τό ἀμπέλι δική μας κληρονομιά· κι ἔτσι ἀνενόχλητοι πλέον νά ἐξουσιάζουμε τή συναγωγή καί νά τήν ἐκμεταλλευόμαστε. 15 Καί ἀφοῦ τόν ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό ἀμπέλι, τόν σκότωσαν. Τί θά τούς κάνει λοιπόν ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ; 16 Θά ἔλθει αὐτοπροσώπως πλέον καί θά ἐξολοθρεύσει τούς γεωργούς αὐτούς καί θά δώσει τό ἀμπέλι του σέ ἄλλους. Μερικοί ὅμως ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ, ὅταν ἄκουσαν τήν παραβολή, εἶπαν: Ὁ Θεός νά φυλάξει, μή μᾶς γίνει ποτέ ἕνας τέτοιος ἐξολοθρεμός. 17 Ὁ Κύριος τότε τούς κοίταξε προσεκτικά, μέ ζωηρό βλέμμα γιά νά τούς προσελκύσει τό ἐνδιαφέρον καί τήν προσοχή, καί τούς εἶπε: Ἐάν σύμφωνα μέ τήν εὐχή σας δέν ἐπέλθει ἡ καταστροφή πού σᾶς προανήγγειλα, τότε ποιά ἔννοια καί σημασία ἔχει αὐτό πού εἶναι γραμμένο ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα; Ὁ λίθος πού τόν πέταξαν ὡς ἀκατάλληλο οἱ κτίστες, αὐτός ἔγινε ἡ κεφαλή καί τό ἀγκωνάρι ὅλης τῆς οἰκοδομῆς. Δηλαδή, ἐνῶ ἐσεῖς οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς, πού ἔχετε καθῆκον καί ἔργο νά οἰκοδομεῖτε τό λαό τοῦ Κυρίου, μέ ἀπορρίψατε σάν ἀκατάλληλο λίθο γιά τό οἰκοδόμημα τοῦ Θεοῦ, ἐγώ ἔγινα θεμέλιο καί ἀγκωνάρι πού βαστᾶ καί συνδέει ὁλόκληρη τήν οἰκοδομή καί συνενώνει σ’ ἕνα λαό τούς Ἰσραηλίτες καί τούς ἐθνικούς, ὅπως τό ἀγκωνάρι συνδέει δύο τοίχους. 18 Καί ὅποιος πέσει μέ ἐχθρικές διαθέσεις ἐπάνω στό λίθο ἐκεῖνο, θά τσακιστεῖ. Καί πάνω σ’ ὅποιον πέσει βαρύς ὁ λίθος αὐτός, θά τόν κάνει κομμάτια καί θά τόν σκορπίσει σάν σκόνη. Ὅποιος δηλαδή πολεμήσει τόν Χριστό θά ὁδηγηθεῖ στόν ὄλεθρο καί στόν ἀφανισμό.
