Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Ἰανουαρίου 2021, μετά τά Φῶτα (Ἐφεσ. δ΄ 7-13)
Ἀδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. Διὸ λέγει· «Ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις». Τὸ δὲ «ἀνέβη» τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; ῾Ο καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.
1. ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΧΑΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Κυριακή μετά τά Θεοφάνεια καί ὅλη ἡ κτίσις εἶναι λουσμένη στό φῶς καί τήν χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καταυγάζει ὅλους τούς πιστούς. Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ἀναφέρεται σ΄αὐτήν τήν δωρεά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Λέει λοιπόν ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι στόν καθένα μας ξεχωριστά ὁ Θεός ἔδωσε τήν χάρη του. Δέν τήν ἔδωσε ὅμως σέ ὅλους τό ἴδιο. Ἀλλά στόν καθένα μας, σύμφωνα μέ τό μέτρο τῆς σοφίας καί τῆς δικαιοσύνης του. Γι’ αὐτό κάποιος ψαλμός λέει προφητικά: Ὅταν ὁ Χριστός μέ τήν ἀνάληψή του ἀνέβηκε ψηλά στόν οὐρανό, ἔδεσε αἰχμάλωτους τούς ἐχθρούς του, δηλαδή τόν σατανά καί τό θάνατο κι ἔδωσε χαρίσματα στούς ἀνθρώπους. Τό ὅτι ὅμως ὁ Χριστός ἀνέβηκε στούς οὐρανούς, ὑποδηλώνει ὅτι πιό πρίν κατέβηκε στή γῆ μας καί ἔγινε ἄνθρωπος καί θυσιάστηκε γιά μᾶς. Ὁ ἴδιος Χριστός πού κατέβηκε στή γῆ, ὁ ἴδιος ἀνέβηκε πάνω ἀπ’ τούς οὐρανούς, γιά νά γεμίσει μέ τήν παρουσία του καί τίς δωρεές του τά πάντα.
Διότι ὁ Κύριός μας, ἀπό τόν ἔνδοξο θεϊκό του θρόνο εἶναι ὁ δωρεοδότης βασιλεύς καί χορηγός κάθε ἀγαθοῦ. Ἐδῶ ὅμως γεννιέται ἕνα ἐρώτημα. Πρίν ἀπό τήν ἀνάληψή του, ὁ Θεός δέν χορηγοῦσε τά ἀγαθά του στούς ἀνθρώπους; Ὁ Θεός πάντοτε δώριζε στούς ἀνθρώπους ἀπό τόν ἀνεξάντλητο πλοῦτο τῶν ἀγαθῶν του. Ὅμως πρίν ἀπό τήν σταύρωση, τήν ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή τοῦ Κυρίου, ὁ ἄνθρωπος δέν ἦταν δεκτικός τῶν θείων δωρεῶν. Δέν μποροῦσε οὔτε καί ἀντεχε ὁ ἄνθρωπος νά πλουτίσει μέ τά θεῖα δῶρα. Διότι ἦταν ὑπόδουλος στήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο. Μετά τήν Πεντηκοστή ὅμως κάθε πιστός μπορεῖ νά δεχθεῖ ἀσύγκρίτως μεγαλύτερες δωρεές. Τώρα πλέον ὁ Θεός δέν χαρίζει μόνο κάποια ἀπό τά ἀγαθά του, ἀλλά πληρώνει τόν ἄνθρωπο μέ κάθε θεϊκό ἀγαθό. Μέσα στήν ἄπειρη ἀγάπη του δέν κρατᾶ γιά τόν ἑαυτό του τά ἄπειρα πλούτη του ἀλλά μᾶς τά μᾶς δωρίζει. Μᾶς χαρίζει ὅ,τι ὑψηλό μποροῦμε νά ποθήσουμε ἤ νά σκεφθοῦμε. Ἀναζητοῦμε τήν χαρά, τήν εὐτυχία; Ὁ Χριστός εἶναι ἡ χαρά μας καί τήν προσφέρει μέσα μας ὁλοκληρωμένη. Ἀπουσιάζει ἡ εἰρήνη στήν καρδιά μας; Ὁ Χριστός εἶναι ἡ εἰρήνη μας ἡ ὁποία ξεπερνᾶ κάθε ἀνθρώπινη κατανόηση. Μᾶς λείπει ἡ ἀγάπη; ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀγάπη. Μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπό τή δική του κανείς δέν μπορεῖ νά ἔχει. Καί μᾶς τήν προσφέρει. Διψοῦμε γιά γνώση; Στόν Χριστό ὑπάρχουν ὅλοι οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καί μ’ αὐτούς μᾶς πλουτίζει. Τρέμουμε τόν θάνατο; Διψοῦμε γιά ζωή; Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ζωή μας· Ζώντας μέ τόν Χριστό, ἔχουμε ζωή, καί ξεχείλισμα ζωῆς. Ἡ ἁμαρτία καί ὁ θάνατος δέν ἔχουν πλέον τή δύναμη πού εἶχαν. Κι ἐμεῖς ζοῦμε πλέον μέ τήν προσδοκία τῆς αἰωνιότητος. Ἀκόμη κι ἄν ἔλθουν στή ζωή μας στενοχώριες καί πίκρες, ἀρρώστειες καί θάνατοι, δέν χάνουμε τήν εἰρήνη μας, τήν ἐλπίδα μας, τή χαρά μας. Διότι ἔχουμε μέσα μας τόν ἴδιο τόν Χριστό. Αὐτός μᾶς πλουτίζει μέ ὅλες τίς δωρεές καί τά χάριτές του.
2. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΕΛΕΙΟΙ
Στή συνέχεια τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ὅτι ὁ θεάνθρωπος Κύριος ἔδωσε διαφορετική ἀποστολή καί χαρίσματα σέ κάθε διάκονο τῆς Ἐκκλησίας του. Ἄλλους τούς ἔθεσε ἀποστόλους, ἄλλους προφῆτες, ἄλλους εὐαγγελιστές, ἄλλους ποιμένες καί διδασκάλους. Κι ὅλες αὐτές τίς διαφορετικές κλήσεις τίς ἔδωσε μ’ ἕνα μεγάλο καί ἅγιο σκοπό. Γιά νά καταρτιζόμαστε οἱ πιστοί καί νά οἰκοδομούμαστε. Ἔτσι ὥστε νά φθάσουμε κάποτε νά ἔχουμε ὅλοι τήν ἴδια ἀληθινή πίστη καί τήν τέλεια γνώση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ· Νά ἔχουμε τέτοια πρόοδο καί ὡριμότητα ὥστε νά γίνουμε πνευματικά τέλειοι ἔχοντας τίς δωρεές καί τήν πνευματική τελειότητα τοῦ Χριστοῦ.
Στό δεύτερο αὐτό μέρος τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει μεγάλα καί ὑψηλά πράγματα. Μᾶς περιγράφει ποῦ μπορεῖ νά φθάσει ὁ ἄνθρωπος ὅταν ζεῖ μέσα στήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Καί ἀναφέρει τρία ἐπίπεδα πνευματικῆς προόδου. Πρῶτο ἐπίπεδο ἡ τέλεια πίστη, δεύτερο ἡ τέλεια γνώση, καί τρίτο ἡ τέλεια μετοχή στίς δωρεές καί τήν ἁγιότητα τοῦ Χριστοῦ. Καθώς ὅμως ἐμεῖς τά ἀκοῦμε ὅλα αὐτά γεμίζουμε μέ δέος καί ἀπορία. Ποιός ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά φθάσει σ’ αὐτά τά μεγάλα καί δυσθεώρητα ὕψη τῶν ἁγίων; Κανείς μέ τίς δικές του δυνάμεις. Ὅλα αὐτά τά μεγάλα καί ὑψηλά τά χαρίζει ὁ Θεός μέ τήν χάρη του. Καί τότε τί ζητᾶ ἀπό μᾶς; Ζητᾶ νά γινόμαστε δεκτικά δοχεῖα τῆς χάριτός του. Νά ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία του μέ πίστη καί ὑπακοή. Νά δεχόμαστε καθημερινά τήν πνευματική καλλιέργεια τῶν ποιμένων καί διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας του. Ἀκολουθώντας τά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτόν νά πιστεύουμε, αὐτόν νά ἀγαποῦμε, αὐτόν νά λατρεύουμε, αὐτόν νά ζοῦμε. Νά ἀφήνουμε τήν χάρη του νά γεμίζει τήν ψυχή μας, νά μεταμορφώνει τήν ζωή μας. Κί ὅσο περισσότερο θά ἐπιθυμοῦμε τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τόσο περισσότερο μέσα μας θά εἰσέρχεται ἡ ζωή τοῦ Θεοῦ. Κι ὅλα μεσα μας θά γίνονται φῶς, ἁγιασμός, οὐρανός. Αὐτός εἶναι ὁ προορισμός μας, αὐτός νά εἶναι καί ὁ καθημερινός μας ἀγώνας.