Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα (20/1)

Εὐαγγέλιον: τοῦ ὁσίου, Παρ. β΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ς΄ 17-23)

17 καὶ καταβὰς μετ᾿ αὐτῶν ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλί­ου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, 18 καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· 19 καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. 20 Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 21 μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μα­κάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. 22 μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι,­ καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλω­σι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονη­ρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀν­θρώπου. 23 χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς προφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

17 Ὅταν ὁ Ἰησοῦς κατέβηκε μαζί μέ τούς μαθητές του αὐτούς ἀπό τό βουνό, στάθηκε σέ κάποια πεδιάδα. Ἐκεῖ εἶχε μαζευτεῖ ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀπό μαθητές του καί πολύς λαός ἀπό ὅλη τήν Ἰουδαία καί ἀπό τήν Ἱε­ρουσαλήμ καί ἀπό τίς παραλιακές περιοχές τῆς Τύρου καί τῆς Σιδῶ­νος. Ὅλοι αὐτοί ἦλθαν γιά νά ἀκούσουν τή διδασκα­λία του καί γιά νά θερα­πευ­θοῦν ἀπό τίς ἀσθένειές τους. 18 Ἦταν μάλιστα ἐκεῖ καί πολλοί πού ὑπέφεραν ἀπό ἀκάθαρτα δαιμονικά πνεύματα. Καί θεραπεύονταν. 19 Κι ὅλος ὁ λαός ζητοῦσε νά τόν ἀγγίξει, διότι ὡς Θεάν­θρω­πος ἦταν πηγή χάριτος καί δυνάμεως. Καί δέν εἶχε ἀνάγκη νά τά δανεισθεῖ αὐτά ἀπό ἄλλον, ἀλλά ἡ δύναμη αὐτή ἔβγαινε ἀπό πάνω του καί τούς γιάτρευε ὅλους. 20 Τότε αὐτός, ἀφοῦ σήκωσε τά μάτια του καί τά προσήλωσε στούς μαθητές του, ἄρχισε νά τούς λέει: Παν­ευ­­τυχεῖς καί μακάριοι εἶστε ἐσεῖς οἱ πτωχοί, πού δέν ἐπαί­ρεσθε ἀπό τά πλούτη, ἀλλά ἐξαρτᾶτε ταπεινά τόν ἑαυτό σας ἀπό τόν Θεό καί ἔχετε στηριγμένη τήν ἐλ­πί­δα σας στήν πρόνοιά του. Καί εἶστε μακάριοι, διότι εἶναι δική σας ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 21 Μακάριοι εἶστε ἐσεῖς πού πεινᾶτε τώρα καί ὑπομέ­νε­­τε καρτερικά καί χωρίς νά γογγύζετε τίς στερήσεις καί τίς ἀνάγκες τῆς φτώχειας, διότι θά χορτάσετε μέ τά πνευ­ματικά ἀγαθά τῆς οὐράνιας βασιλείας. Μακάριοι εἶστε ἐσεῖς πού κλαῖτε τώρα γιά τά ἁμαρτήματά σας καί τίς δοκιμασίες πού δέχεσθε μέ εὐγνωμοσύνη ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μ’ αὐτές σᾶς παιδαγωγεῖ, διότι θά γελάσετε καί θά χαρεῖτε στήν ἄλλη ζωή. 22 Μακάριοι εἶστε ὅταν σᾶς μισήσουν οἱ ἄνθρωποι καί ὅταν σᾶς ἀφορίσουν καί διακόψουν κάθε θρησκευτική καί κοινωνική σχέση μαζί σας καί ὅταν σᾶς βρίσουν καί ὅταν σᾶς δυσφημήσουν καί σᾶς βγάλουν κακό ὄνομα καί σᾶς διαπομπεύσουν· καί σᾶς τά κάνουν ὅλα αὐτά ἐπει­δή εἶστε μαθητές καί πιστοί ἀκόλουθοι τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 23 Χαρεῖτε τήν ἡμέρα ἐκείνη καί σκιρτῆστε ἀπό τή μεγάλη σας χαρά. Διότι, ἰδού, ὁ μισθός σας καί ἡ ἀνταμοιβή σας θά εἶναι μεγάλη στόν οὐρανό· ἀφοῦ μάλιστα καί οἱ πρόγονοι τῶν σημερινῶν διωκτῶν σας τά ἴδια ἔκαναν στούς προφῆτες, πού τίμησε καί βράβευσε ὁ Θεός.