Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ιδ΄ ἑβδ. Ματθαίου (Μρ. ε΄ 1-20)
Καὶ ἦλθον εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν. 2 καὶ ἐξελθόντος αὐτοῦ ἐκ τοῦ πλοίου εὐθέως ἀπήντησεν αὐτῷ ἐκ τῶν μνημείων ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ, 3 ὃς τὴν κατοίκησιν εἶχεν ἐν τοῖς μνήμασι, καὶ οὔτε ἁλύσεσιν οὐδεὶς ἠδύνατο αὐτὸν δῆσαι, 4 διὰ τὸ αὐτὸν πολλάκις πέδαις καὶ ἁλύσεσι δεδέσθαι, καὶ διεσπάσθαι ὑπ᾿ αὐτοῦ τὰς ἁλύσεις καὶ τὰς πέδας συντετρῖφθαι, καὶ οὐδεὶς ἴσχυεν αὐτὸν δαμάσαι· 5 καὶ διὰ παντὸς νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἐν τοῖς μνήμασι καὶ ἐν τοῖς ὄρεσιν ἦν κράζων καὶ κατακόπτων ἑαυτὸν λίθοις. 6 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ μακρόθεν ἔδραμε καὶ προσεκύνησεν αὐτόν, 7 καὶ κράξας φωνῇ μεγάλῃ λέγει· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; ὁρκίζω σε τὸν Θεόν, μή με βασανίσῃς. 8 ἔλεγε γὰρ αὐτῷ· ἔξελθε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον ἐκ τοῦ ἀνθρώπου. 9 καὶ ἐπηρώτα αὐτόν· τί ὄνομά σοι; καὶ ἀπεκρίθη λέγων· λεγεὼν ὄνομά μοι, ὅτι πολλοί ἐσμεν. 10 καὶ παρεκάλει αὐτὸν πολλὰ ἵνα μὴ ἀποστείλῃ αὐτοὺς ἔξω τῆς χώρας. 11 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη πρὸς τῷ ὄρει· 12 καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν πάντες οἱ δαίμονες λέγοντες· πέμψον ἡμᾶς εἰς τοὺς χοίρους, ἵνα εἰς αὐτοὺς εἰσέλθωμεν. 13 καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς εὐθέως ὁ Ἰησοῦς. καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους· καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν δὲ ὡς δισχίλιοι· καὶ ἐπνίγοντο ἐν τῇ θαλάσσῃ. 14 καὶ οἱ βόσκοντες τοὺς χοίρους ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς· καὶ ἐξῆλθον ἰδεῖν τί ἐστι τὸ γεγονός. 15 καὶ ἔρχονται πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ θεωροῦσι τὸν δαιμονιζόμενον καθήμενον καὶ ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα, τὸν ἐσχηκότα τὸν λεγεῶνα, καὶ ἐφοβήθησαν. 16 καὶ διηγήσαντο αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐγένετο τῷ δαιμονιζομένῳ καὶ περὶ τῶν χοίρων. 17 καὶ ἤρξαντο παρακαλεῖν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. 18 καὶ ἐμβαίνοντος αὐτοῦ εἰς τὸ πλοῖον παρεκάλει αὐτὸν ὁ δαιμονισθεὶς ἵνα μετ᾿ αὐτοῦ ᾖ. 19 καὶ οὐκ ἀφῆκεν αὐτόν, ἀλλὰ λέγει αὐτῷ· ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου πρὸς τοὺς σοὺς καὶ ἀνάγγειλον αὐτοῖς ὅσα σοι ὁ Κύριος πεποίηκε καὶ ἠλέησέ σε. 20 καὶ ἀπῆλθε καὶ ἤρξατο κηρύσσειν ἐν τῇ Δεκαπόλει ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ πάντες ἐθαύμαζον.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Καί ἦλθαν στό ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, στή χώρα τῶν Γεργεσηνῶν. 2 Κι ὅταν ὁ Ἰησοῦς βγῆκε ἀπό τό πλοῖο, ἀμέσως τόν συνάντησε κάποιος ἄνθρωπος πού ἐρχόταν ἀπό τά μνήματα καί εἶχε δαιμονικό καί ἀκάθαρτο πνεῦμα. 3 Αὐτός εἶχε τήν κατοικία του μέσα στά μνήματα, καί δέν μποροῦσε κανείς νά τόν δέσει ἀκόμη καί μέ σιδερένιες ἁλυσίδες, 4 καθώς πολλές φορές τόν εἶχαν δέσει μέ σιδερένια δεσμά στά πόδια καί μέ ἁλυσίδες στά χέρια, αὐτός ὅμως εἶχε σπάσει τίς ἁλυσίδες καί εἶχε συντρίψει τά δεσμά τῶν ποδιῶν. Καί κανείς δέν εἶχε τή δύναμη νά τόν δαμάσει. 5 Καί συνεχῶς νύχτα καί μέρα ἔμενε στά μνήματα καί στά βουνά κι ἔβγαζε κραυγές καί καταπλήγωνε τόν ἑαυτό του μέ πέτρες. 6 Ὅταν ὅμως εἶδε τόν Ἰησοῦ ἀπό μακριά, ἔτρεξε καί τόν προσκύνησε. 7 Καί κραυγάζοντας μέ δυνατή φωνή εἶπε: Ποιά σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα σέ σένα καί σέ μένα, καί τί ζητᾶς ἀπό μένα, Ἰησοῦ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; Σέ ἐξορκίζω στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μέ ἄφησε ἐλεύθερο γιά τήν περίοδο τῆς ζωῆς αὐτῆς, μή μέ βασανίσεις καί μή μέ διώξεις ἀπό ἐδῶ πού ἔχω εὐχάριστη διαμονή. 8 Τοῦ εἶπε μάλιστα «μή μέ βασανίσεις», διότι ὁ Κύριος τοῦ ἔλεγε: Δαιμονικό ἀκάθαρτο πνεῦμα, βγές ἀπό τόν ἄνθρωπο. 9 Τόν ρώτησε ἀκόμη ὁ Ἰησοῦς: Ποιό εἶναι τό ὄνομά σου; Κι ἐκεῖνος τοῦ ἀποκρίθηκε: Τό ὄνομά μου εἶναι Λεγεών, δηλαδή ταξιαρχία στρατιωτῶν. Κι ἔχω αὐτό τό ὄνομα, διότι ἐδῶ μέσα εἴμαστε πολλοί. 10 Καί παρακαλοῦσε πολύ τόν Ἰησοῦ νά μήν τούς στείλει ἔξω ἀπό τή χώρα ἐκείνη. 11 Ἐκεῖ λοιπόν κοντά στό βουνό ἦταν ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων πού ἔβοσκε. 12 Κι ὅλοι οἱ δαίμονες τόν παρακάλεσαν λέγοντας: Στεῖλε μας στούς χοίρους, γιά νά μποῦμε σ’ αὐτούς. 13 Κι ὁ Ἰησοῦς ἔδωσε ἀμέσως τήν ἄδεια στά δαιμόνια νά μποῦν στούς χοίρους. Καί τό ἔκανε αὐτό διότι οἱ χοιροβοσκοί πού εἶχαν τά ζῶα αὐτά, τά ἔτρεφαν παραβαίνοντας τό μωσαϊκό νόμο, πού ἀπαγόρευε τό χοιρινό κρέας ὡς ἀκάθαρτο, καί συνεπῶς βρίσκονταν σέ παρανομία καί ἁμαρτία. Τότε λοιπόν τά ἀκάθαρτα πνεύματα βγῆκαν ἀπό τόν ἄνθρωπο καί μπῆκαν στούς χοίρους. Καί ὅρμησε τό κοπάδι ἐκεῖνο τῶν χοίρων μέ ἀσυγκράτητη μανία νά πέσει ἀπό τό γκρεμό κάτω στή λίμνη. Ἦταν μάλιστα οἱ χοῖροι περίπου δύο χιλιάδες‧ καί πνίγονταν μέσα στή λίμνη. 14 Τότε αὐτοί πού ἔβοσκαν τούς χοίρους ἔφυγαν καί ἀνήγγειλαν τό γεγονός στούς κατοίκους τῆς πόλεως καί σ’ ὅσους ἔμεναν στά χωράφια. Καί οἱ κάτοικοι βγῆκαν νά δοῦν τί ἦταν αὐτό πού ἔγινε. 15 Καί ἦλθαν κοντά στόν Ἰησοῦ καί εἶδαν τόν δαιμονισμένο, πού εἶχε πρωτύτερα μέσα του τή λεγεώνα τῶν δαιμόνων, νά κάθεται ντυμένος καί νά ἔχει σωστά τά μυαλά του. Καί φοβήθηκαν ἀπό τήν παρουσία τοῦ θαυματουργοῦ Κυρίου, καθώς τόν αἰσθάνονταν πολύ ἀνώτερό τους. 16 Κι ἐκεῖνοι πού εἶδαν τά ὅσα εἶχαν συμβεῖ, τούς διηγήθηκαν τί συνέβη στό δαιμονισμένο καί πῶς πνίγηκαν οἱ χοῖροι. 17 Κι ἐπειδή φοβοῦνταν μήπως πάθουν κι ἄλλο μεγαλύτερο κακό, ἄρχισαν νά τόν παρακαλοῦν νά φύγει ἀπ’ τά σύνορά τους. 18 Καί καθώς ὁ Ἰησοῦς ἔμπαινε στό πλοῖο γιά νά φύγει, ἐκεῖνος πού ἦταν ἄλλοτε δαιμονισμένος τόν παρακαλοῦσε νά τόν ἀκολουθήσει, γιά νά μένει μαζί του. 19 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως δέν τόν ἄφησε, ἀλλά τοῦ εἶπε: Πήγαινε στό σπίτι σου κοντά στούς δικούς σου καί διηγήσου σ’ αὐτούς ὅσα σοῦ ἔκανε ὁ Κύριος καί πόσο σέ ἐλέησε, ἀφοῦ σέ ἐλευθέρωσε ἀπό τόσο πλῆθος δαιμόνων. 20 Κι ἐκεῖνος ἔφυγε κι ἄρχισε νά διακηρύττει στίς δέκα ἑλληνικές πόλεις πού εἶχαν κτισθεῖ ἀνατολικά τοῦ Ἰορδάνη τά ὅσα ἔκανε γι’ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς. Κι ὅλοι ὅσοι τά ἄκουγαν, θαύμαζαν.
