Καιρός Σωτηρίας

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Φεβρουαρίου 2021, ΙΣΤ΄ ἐπιστολῶν (Β΄ Κορ. ς΄ 1-10)

Ἀδελφοί,  συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς – λέγει γὰρ· «Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι»· ἰδοὺ νῦν «καιρὸς εὐπρόσδεκτος», ἰδοὺ νῦν «ἡμέρα σωτηρίας» –  μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

1. ΣΤΟ ΚΕΝΟ

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ θεῖος Παῦ­λος ἐκφράζει τήν μεγάλη του ἀ­γά­πη ἀλλά καί ἀγωνία γιά τούς Χριστιανούς τῆς Κορίν­θου. Διότι αὐτοί πρίν γνωρίσουν τόν Κύριο καί δε­χθοῦν τήν χάρι του ζοῦσαν μ’ ἕνα κοσμικό καί ἁ­μαρ­τω­λό εἰ­δωλολατρικό τρόπο ζω­ῆς. Τώρα λοιπόν πού βα­πτί­σθη­καν καί δέχθηκαν τό φῶς τοῦ Θεοῦ ὁ θεῖος Παῦ­λος φοβᾶται μήπως ἐπι­στρέ­ψουν καί πάλι στίς παλαιές τους συ­νή­θειες, καί ἀπε­μ­πολίσουν ἔτσι μέ τήν διαγωγή τους τήν χάρι τοῦ Θε­οῦ.

Γι’ αὐτό τούς λέγει: Ἐμεῖς οἱ ἀπό­στο­λοι τοῦ Χρι­στοῦ καί ὅλοι οἱ κή­ρυ­κες τοῦ εὐαγγελίου εἴμαστε συνερ­γά­τες τοῦ Θεοῦ σέ ἕνα πολύ μεγάλο καί ἱερό ἔργο, τό ἔρ­γο τῆς συμ­φι­λι­ώσεως τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό, τῆς με­ταγ­γίσεως τῆς θείας χάριτος στίς ψυχές σας. Ἐνῶ λοιπόν τό μεγάλο καί θεϊκό αὐτό ἔργο ἔχει πραγ­μα­το­ποι­ηθεῖ σέ σᾶς, κι ἔχετε ὅλοι σας συμ­φι­λι­ωθεῖ μέ τόν Θεό, ἔχετε δεχθεῖ τήν χάρι του καί γίνατε παιδιά τοῦ Θεοῦ, μέ τήν πίστι σας καί τά ἱερά μυ­στη­ρια, προ­σέ­ξετε καλά διότι διατρέχετε ἕνα μεγάλο κίν­δυνο. Κιν­δυ­νεύετε νά χάσετε αὐτήν τήν χάρι τοῦ Θεοῦ, ἐάν δέν προσέξετε, ἐάν δέν ἀπαρνηθῆτε γιά πάντα τήν πα­λαιά εἰδωλολατρική ἁμαρτωλή ζωή σας. Διότι ἐάν ἐπι­στρέ­ψετε καί πάλι στίς παλιές σας συνήθειες, στήν πρό Χριστοῦ ζωή σας, τότε μάταια καί ἀνωφελῶς δε­χθή­κα­τε τήν χάρι. Γι’ αὐτό νά δείξετε στα­θε­ρό­τη­τα καί ζῆλο, νά ζῆτε τήν νέα ἐν Χριστῷ ζωή χω­ρίς πα­λιν­­δρο­μί­σεις, διακυμάνσεις καί ὑποτροπές.

Ἡ προτροπή αὐτή τοῦ θείου Παύλου ἠχεῖ καί σή­με­ρα στά δικά μας αὐτιά, καί μάλιστα τόσο ἐπίκαιρα. Διότι οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς ἀκούσαμε ἀπό τά παι­δικά μας χρόνια τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ζή­σα­με ἐμπειρίες λατρευτικῆς καί μυστηριακῆς ζωῆς, αἰσθαν­θή­καμε τήν πα­­ρουσία καί τήν χάρι τοῦ Θεοῦ στη ζωή μας, γευ­θή­κα­με τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. Ὅμως διατρέχουμε κι ἐμεῖς τόν ἴδιο κίνδυνο. Ἐπειδή καθημερινά συ­να­να­στρε­φόμαστε μ’ ἕ­να κόσμο ἀντίθεο καί ἀδιάφορο πρός τόν Θεό καί ἄ­γευ­στο ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί ἀνα­πνέ­ουμε τό πυκνό, σκοτεινό καί δηλητη­ρι­ῶδες νέφος τῆς ἁμαρ­τίας, κινδυνεύουμε νά ἐπη­ρε­αστοῦμε ἀπό αὐτό. Καί χω­ρίς νά τό κατά­λά­βου­με νά ἀ­φομοιωθοῦμε ἀπό τόν κόσμο καί τίς συνή­θει­ές του, νά ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς, κι ἔτσι νά ἀπο­δι­ώ­ξου­με τήν χάρι τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ζωή μας. Ἄς προσέξουμε λοι­πόν, κινδυ­νεύ­ου­με. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά πι­στεύ­ουμε στό Χριστό καί νά συμ­με­τέ­χουμε σέ κάποιες ἀκολουθίες. Θά πρέ­πει καί νά μένουμε σταθεροί στήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Χριστός μας, χωρίς συμ­βι­βα­σμούς καί ἐκκοσμικεύσεις. Νά γί­νῃ τό ἱε­ρό εὐαγ­γέ­λιό κανόνας καί ρυθ­μι­στής τῆς ζω­ῆς μας. Ἔ­τσι μό­νον θά γίνουμε δε­κτι­κά δοχεῖα τῆς θεί­ας χά­ρι­τος.

2. ΜΗ ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟ

Μή νομίζετε, λέγει στή συνέχεια ὁ θεῖος Παῦλος,  ὅτι πάντοτε ὁ Θεός θά σᾶς στέλνει τούς ἐργάτες τῆς ἐκ­κλησίας του νά σᾶς καλοῦν κοντά του, νά σᾶς πα­ρα­καλοῦν νά δεχθῆτε τό κάλεσμά του. Δι­ό­τι λέγει ἡ Γρα­φή: Σέ κατάλληλο καιρό, στόν ὁποῖο ὁ Θε­­ός δείχνει τό ἔλεός του, σέ ἄκου­σα καί σέ ἡμέρα πού δίνεται ἡ σω­τη­ρία σέ βοήθησα. Λοι­πόν τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος και­ρός γιά τή με­τά­νοιά μας καί τήν πνευ­ματική μας πρό­οδο, τώρα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς σωτη­ρί­ας μας.  

Αὐτή ἀκριβῶς ἡ προτροπή τοῦ Θεοῦ τήν ὁποία μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι προτροπή πού ἀπευ­θύνεται σέ κάθε πιστό κάθε ἐποχῆς. Καλεῖ ἀλλά καί προει­δο­ποιεῖ κι ἐμᾶς ὁ Θεός. Καί μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι θά πρέπει νά ξυπνήσουμε ἀπό τόν λήθαργο τῆς ἀμέ­λειας καί τῆς ἀδιαφορίας καί ἀμέσως, σή­με­ρα, νά ἐρ­γα­σθοῦ­με τήν σωτηρία μας. Τό παρόν εἶναι δικό μας, καί αὐτό μᾶς δίνει στη διάθεσί μας ὁ Θεός. Σήμερα εἶναι ὁ κα­τάλ­ληλος χρόνος πού μᾶς δίνει ὁ Θεός τήν χάρι του γιά νά με­τα­νο­ήσουμε. Τό αὔριο μπορεῖ νά μή τό ἔ­χου­με. Τί θά μᾶς συμβῇ ἀρ­γό­τερα εἶναι ἄγνωστο. Οὔτε ξέ­ρουμε ποῦ καί πῶς θά βρεθοῦμε μετά ἀπό μία ὥρα ἤ με­τά ἀπό μία ἡμέρα. Μήν ἀναβάλλουμε λοιπόν καί μήν ἀργοῦμε. Διότι οἱ εὐ­καιρίες φεύγουν πολλές φορές χωρίς νά ξανάρ­χο­ν­ται ποτέ. Ἤ ἄν μᾶς δο­θοῦν καί αὔ­ρι­ο αὐτές, δέν θά μᾶς βροῦν τό ἴδιο πρόθυμους νά τίς δεχθοῦμε καί νά ἐπω­φε­λη­θοῦμε ἀπό αὐτές. Διότι ἐάν στό σή­με­ρα τίς περι­φρο­νοῦμε ἤ ἀδιαφοροῦμε γι’ αὐτές, αὐτό μᾶς κά­νει πε­ρισ­σότερο δυσκίνητους καί λίγότερο πρό­θυ­­μους νά τίς ἐκμεταλ­λευ­θοῦμε αὔριο. Ὅταν μᾶς κα­λεῖ ὁ Θεός κι ἐμεῖς ἀρνούμαστε τό κάλεσμά του, γι­νό­μα­στε σκληροί καί ἀνάλγητοι, ἀνάξιοι τῆς θεί­ας χά­ρι­τος. Ἀλλά καί ἐπιφέρουμε πάνω μας τίς ὀ­λέ­θριες συ­νέ­πειες τῆς ἀρνήσεώς μας αὐτῆς.

Ἄς τρέ­­ξουμε λοιπόν χωρίς ἀναβολή κοντά του. Ἀ­κοῦ­με σήμερα ἕνα κήρυγμα, μία πνευ­μα­τι­κή ὁ­μι­λία. Ἡ ἡμέρα αὐτή μπορεῖ νά γίνῃ γιά μᾶς ἡ ἀφετηρία τῆς με­τα­νοίας μας, ἡ ἡμέρα τῆς σω­τη­ρίας μας. Προ­σερ­χό­μα­στε στήν ἱερά Ἐξ­ομολόγησι, στη θεία λατρεία, στή Θεί­α Κοινωνία. Οἱ ὧρες αὐτές οἱ ἱερές πού συμ­με­τέ­χουμε στά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί πλημμυρίζουμε ἀπό τήν χά­­ρι του, εἶναι γιά μᾶς οἱ ὧρες τῆς σωτηρίας μας. Ἄς τίς ἀξιοποιήσουμε λοιπόν σήμερα, γιά νά εἶναι τό αὔ­ρι­ο τῆς ζωῆς αἰώνιο, μα­κάριο, πανευφρόσυνο, μέσα στήν ἀγκαλιά τοῦ Θε­οῦ.