Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα (18/2)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Πέμ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Πέτρ. δ΄ 12-ε΄ 5)

12 Ἀγαπητοί, μὴ ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ, ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος, 13 ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμα­σι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐ­τοῦ χαρῆτε ἀγαλ­λιώ­μενοι. 14 εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς ἀναπαύεται· κατὰ μὲν αὐτοὺς βλασφημεῖται, κατὰ δὲ ὑμᾶς δοξάζεται. 15 μὴ γάρ τις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ κλέπτης ἢ κακοποιὸς ἢ ὡς ἀλλοτριοεπίσκοπος· 16 εἰ δὲ ὡς Χριστιανός, μὴ αἰσχυνέσθω, δοξαζέτω δὲ τὸν Θεὸν ἐν τῷ μέρει τούτῳ. 17 ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρῖμα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ· εἰ δὲ πρῶτον ἀφ’ ἡμῶν, τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίῳ; 18 καὶ εἰ ὁ δίκαιος μόλις σῴ­­ζεται, ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρ­τωλὸς ποῦ φανεῖται; 19 ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὡς πιστῷ κτίστῃ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ.

ε΄ 1 Πρεσβυτέρους τοὺς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ ὁ συμπρεσβύτερος καὶ μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων, ὁ καὶ τῆς μελλούσης ἀ­πο­καλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, 2 ποιμάνατε τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκο­ποῦντες μὴ ἀναγκαστῶς, ἀλλ’ ἑκουσίως, μηδὲ αἰσχρο­κερδῶς, ἀλλὰ προθύμως, 3 μηδ’ ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλὰ τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου· 4 καὶ φανερωθέντος τοῦ ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τὸν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον. 5 Ὁμοίως νεώτεροι ὑποτά­γητε πρεσβυτέροις, πάντες δὲ ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομ­βώ­σασθε· ὅτι ὁ Θεὸς ὑπε­ρη­φάνοις ἀντιτάσσεται, ταπει­νοῖς δὲ δίδωσι χάριν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

12 Σέ σχέση τώρα μέ τούς διωγμούς καί τίς θλίψεις σας, ἀγαπητοί, σᾶς προτρέπω νά μήν παραξενεύεσθε γιά τό καμίνι τῶν θλίψεων πού δοκιμάζετε, σάν νά σᾶς συμ­βαίνει κάτι παράξενο. Διότι ὁ Θεός ἐπιτρέπει τίς θλί­ψεις αὐτές γιά τήν ἄσκηση καί τή δοκιμασία σας. 13 Μήν παραξενεύεσθε. Ἀλλά ὅσο συμμετέχετε στά πα­θήματα τοῦ Χριστοῦ μέ τίς θλίψεις καί τούς διωγμούς πού ὑποφέρετε γιά τό ὄνομά του, τόσο νά χαίρεστε· ἀλλά καί νά ὑπομένετε τίς θλίψεις αὐτές, γιά νά γεμίσετε μέ χαρά καί ἀγαλλίαση ὅταν φανερωθεῖ ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ στή δευτέρα του παρουσία. 14 Κι ἄν σᾶς βρίζουν καί σᾶς περιφρονοῦν ἐπειδή ὁμο­λογεῖτε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, εἶστε πανευτυχεῖς· διότι ἀναπαύεται ἐπάνω σας τό Πνεῦμα τῆς δόξας καί τῆς δυνάμεως, τό ὁποῖο εἶναι συγχρόνως καί Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Μ’ ἐκεῖνα πού λένε καί κάνουν αὐτοί, συκο­φα­ντεῖ­ται καί δυσφημεῖται ὁ Χριστός. Μέ τή δική σας ὅμως δια­γωγή καί ὁμολογία δοξάζεται. 15 Δοξάζεται ἀπό σᾶς, παρά τούς χλευασμούς καί τίς συκοφαντίες πού σᾶς ἐκτοξεύουν ἐκεῖνοι. Προσέχετε ὅμως κανείς ἀπό σᾶς νά μήν ὑποφέρει τιμωρίες ὡς φονιάς ἤ ὡς κλέφτης ἤ ὡς κακοποιός ἤ ὡς συνένοχος σέ κάθε τι πού εἶναι ξένο καί ἀσυμβίβαστο μέ τή χριστιανική σας ἰδιότητα. 16 Ἐάν ὅμως κάποιος ἀπό σᾶς κατηγορεῖται καί διώκεται ὡς Χριστιανός, ἄς μή ντρέπεται γι’ αὐτό· ἀντίθετα ἄς δοξάζει τόν Θεό γιά τούς ὀνειδισμούς αὐτούς καί τίς καταδιώξεις πού δέχεται. 17 Μή ντρέπεσθε ἐάν σᾶς χλευάζουν· διότι τώρα εἶναι καιρός νά ἀρχίσει ἡ κρίση καί τό ξεδιάλεγμα πρῶτα ἀπ’ τούς πιστούς, πού ἀποτελοῦν τόν οἶκο τοῦ Θεοῦ. Κι ἄν ἀρχίζει ἡ κρίση πρῶτα ἀπό μᾶς, σκεφτεῖτε ποιό θά εἶναι τό τέλος ἐκείνων πού δέν πιστεύουν καί δέν ὑπακοῦν στό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ! 18 Κι ἄν, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ δίκαιος πολύ δύσκολα καί μέσα ἀπό τόσες θλίψεις σώζεται, ὁ ἀσεβής καί ἁμαρτωλός ποῦ θά φανεῖ; Θά χαθεῖ ὁλοκληρωτικά. 19 Ἄρα λοιπόν κι αὐτοί πού τώρα ὑποφέρουν ἐπειδή ἔτσι τό θέλει ὁ Θεός, ἄς ἐμπιστεύονται κι ἄς παραθέτουν τίς ψυχές τους σ’ αὐτόν γιά νά τίς προστατεύει καί νά τίς περιφρουρεῖ· κι ἄς ἔχουν τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός, ὡς δημιουργός τους πού εἶναι, εἶναι ἄξιος τῆς ἐμπι­στοσύνης τους καί ἔχει ἀπεριόριστη δύναμη νά τούς προστατεύσει. Αὐτοί μόνο νά φροντίζουν νά κά­νουν τό καλό καί νά γίνονται εὐεργετικοί.

ε΄ 1 Τούς πρεσβυτέρους πού εἶναι ἐγκατεστημένοι ἀνά­μεσά σας παρακαλῶ ἐγώ ὁ γνωστός σέ ὅλους σας συμπρεσβύτερος, πού εἶδα μέ τά μάτια μου τά παθήματα τοῦ Χριστοῦ καί δίνω τή μαρτυρία μου γι’ αὐτά, καί θά εἶμαι μέτοχος καί στή δόξα του πού πρόκειται νά ἀποκαλυφθεῖ στή δευτέρα παρουσία: 2 Ποιμαίνετε τό ποίμνιο τοῦ Θεοῦ πού εἶναι στή δικαιοδοσία σας καί ἐπιβλέπετέ το μέ κάθε ἐπιμέλεια καί προσοχή, ὄχι καταναγκαστικά, ἐπειδή βρεθήκατε στή θέση τοῦ πρεσβυτέρου, ἀλλά μέ ὅλη τή θέληση καί τήν καλή σας διάθεση, χωρίς νά ἐπιδιώκετε αἰσχρά κέρδη, ἀλλά ἔχοντας προθυμία καί ζῆλο. 3 Χωρίς νά καταπιέζετε καί νά τυραννᾶτε τούς πιστούς πού ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός στόν καθένα σας ὡς κλήρους γῆς γιά τήν πνευματική τους καλλιέργεια, ἀλλά νά γίνεστε στό ποίμνιο ἀξιομίμητα ὑποδείγματα ἀρε­τῆς. 4 Κι ὅταν φανερωθεῖ ὁ Χριστός, ὁ ἀρχηγός ὅλων τῶν ποιμένων, θά πάρετε ὡς ἀμοιβή τό ἄφθαρτο στεφάνι τῆς δόξας. 5 Παρόμοια, μέ τήν ἴδια προθυμία καί ἀνιδιοτέλεια ἐσεῖς οἱ νεότεροι, πού ἀποτελεῖτε τό σύνολο τῶν ποιμαι­νο­μένων πιστῶν, ὑποταχθεῖτε σ’ αὐτούς πού ἔχουν τό ἐκ­κλησιαστικό ἀξίωμα τοῦ πρεσβυτέρου. Κι ὅλοι, νεότεροι καί πρεσβύτεροι, ὑποτασσόμενοι μεταξύ σας ὁ ἕνας στόν ἄλλο φορέστε σάν ἔνδυμα τήν ταπεινοφροσύ­νη, κουμπωθεῖτε την καί δέστε την καλά ἐπάνω σας. Διότι ὁ Θεός ἀντιστρατεύεται τούς ὑπερήφανους, ἐνῶ στούς τα­πεινούς δίνει χάρη.