Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. ις΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιη΄ 2-8)
2 λέγων· κριτής τις ἦν ἔν τινι πόλει τὸν Θεὸν μὴ φοβούμενος καὶ ἄνθρωπον μὴ ἐντρεπόμενος. 3 χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ, καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτὸν λέγουσα· ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου. 4 καὶ οὐκ ἠθέλησεν ἐπὶ χρόνον· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπεν ἐν ἑαυτῷ· εἰ καὶ τὸν Θεὸν οὐ φοβοῦμαι καὶ ἄνθρωπον οὐκ ἐντρέπομαι, 5 διά γε τὸ παρέχειν μοι κόπον τὴν χήραν ταύτην ἐκδικήσω αὐτήν, ἵνα μὴ εἰς τέλος ἐρχομένη ὑποπιάζῃ με. 6 εἶπε δὲ ὁ Κύριος· ἀκούσατε τί ὁ κριτὴς τῆς ἀδικίας λέγει· 7 ὁ δὲ Θεὸς οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ μακροθυμῶν ἐπ᾿ αὐτοῖς; 8 λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει. πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
2 Τούς εἶπε λοιπόν: Σέ μία πόλη ἦταν κάποιος δικαστής, πού οὔτε τόν Θεό φοβόταν, ἀλλ’ οὔτε ντρεπόταν καί κανέναν ἄνθρωπο. 3 Σ’ αὐτήν τήν πόλη ζοῦσε καί μία χήρα, πού ἐρχόταν συχνά στό δικαστή αὐτόν καί τοῦ ἔλεγε: Κάνε δίκαιη κρίση καί προστάτευσέ με ἀπ’ αὐτόν πού μέ ἀδικεῖ καί βρίσκομαι σέ δίκη μαζί του. 4 Ὁ δικαστής ὅμως γιά πολύ καιρό δέν ἤθελε νά ἀποδώσει τό δίκαιο στή χήρα. Κάποια στιγμή ὅμως μετά ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἡ χήρα ἐπέμενε, εἶπε μέσα του: Ἄν καί δέν φοβᾶμαι τόν Θεό καί δέν ντρέπομαι κανέναν ἄνθρωπο, 5 ὅμως μόνο καί μόνο ἐπειδή ἡ χήρα αὐτή μοῦ ἔχει γίνει φορτική, θά τῆς ἀποδώσω τό δίκαιο, γιά νά μήν ἔρχεται συνέχεια νά μέ ἐνοχλεῖ καί νά μέ πιέζει μέχρι νά τελειώσει ἡ ὑπόθεσή της. 6 Καί ὁ Κύριος πρόσθεσε: Ἀκοῦστε καί προσέξτε καλά τί εἶπε ὁ ἄδικος κριτής. 7 Ἔ λοιπόν, ὁ Θεός δέν θά ἀποδώσει τό δίκαιο τῶν ἐκλεκτῶν του πού μέ τίς προσευχές τους τοῦ φωνάζουν ἡμέρα καί νύχτα νά τούς βοηθήσει, καί πρός τό παρόν ἀναβάλλει γιά τό καλό τους νά κάνει τήν κρίση; 8 Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ὁ Θεός θά ἀποδώσει γρήγορα τό δίκαιο τῶν ἐκλεκτῶν του καί θά τιμωρήσει ἐκείνους πού τούς ἀδικοῦν. Ἀλλ’ ὅμως, ὅταν ἔλθει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου γιά νά κάνει τήν κρίση του καί νά ἀποδώσει δικαιοσύνη, θά βρεῖ ἄραγε πάνω στή γῆ ἀνθρώπους πού νά ἔχουν τήν ἐπίμονη καί ἀκατάβλητη αὐτή πίστη, ὥστε νά μήν ἀποκάμνουν προσευχόμενοι;
