Ἡ ὥρα τῆς κρίσεως

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Μαρτίου 2021, τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. κε΄ 31-46)

Eἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάν­τες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐ­τοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου ­δόξης αὐ­τοῦ, καὶ συναχθή­σεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐ­­­τοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν ­πρόβατα ἐκ δε­ξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογη­μένοι τοῦ πατρός μου, ­κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμα­σμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ κα­­ταβολῆς κό­σμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐ­δώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐ­πο­τίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνη­γάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ­ἤλθετε πρός με. τότε ἀποκριθήσον­ται αὐτῷ οἱ δίκαιοι ­λέ­­­­γοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴ­δομεν ξέ­νον καὶ συν­ηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πό­τε δέ σε ­εἴδομεν ἀ­σθε­νῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀ­μὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ­ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποι­ήσατε. τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐ­ωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοι­μασμέ­νον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγ­γέ­λοις αὐτοῦ. ­ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐ­δώ­κατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐ­πο­τί­σα­τέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνη­γά­γε­τέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐ­­­­πε­σκέψασθέ με. τότε ἀποκρι­θήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονή­σα­μέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέ­γων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐ­ποι­ήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλα­σιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Ἱερὸ δέος καὶ ἅγιος φόβος μᾶς κατακλύζουν κάθε φορὰ ποὺ σκεπτόμαστε τὴ Μέλλουσα Κρίση. Ἡ ψυχή μας συγκλονίζεται, προβληματίζεται, σαστίζει. Καλύτερα νὰ μὴν τὰ σκεπτόμαστε αὐτά, σπεύδουν νὰ ἀπαντήσουν κάποιοι, νομίζον­τας ὅτι ἔτσι θὰ γλυτώσουν τὸ μεγάλο Δικαστήριο. Καὶ ὅμως, ἡ φοβερὴ αὐτὴ ὥρα εἶναι τὸ πιὸ βέβαιο γεγονὸς τοῦ μέλ­λοντος!

1. Τὸ μεγάλο Δικαστήριο

Αὐτὴ τὴ μεγάλη στιγμὴ τῆς τελικῆς Κρίσεως μᾶς περιέγραψε ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή. Θὰ ἔλθει ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς μὲ ἄπειρη δόξα καὶ μεγαλοπρέπεια κατὰ τὴ Δευτέρα του Παρουσία περιστοιχιζόμενος ἀπὸ πλήθη ἁγίων ἀγγέλων. Τότε θὰ καθίσει σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ λαμπρὸ καὶ θὰ συγ­κεντρωθοῦν μπροστά Του «πάντα τὰ ἔθνη», ὅλοι δηλαδὴ οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ κάθε γωνιὰ τοῦ πλανήτη, ὅλοι ὅσοι ἔζησαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Δημιουργίας μέχρι τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

Τότε θὰ τοὺς χωρίσει ὁ Κύριος τὸν ἕ­ναν ἀπὸ τὸν ἄλλον ὅ­πως ὁ βοσκὸς ­χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια. Θὰ τοποθετή­σει τοὺς δικαίους, ποὺ εἶναι ἥμεροι σὰν τὰ πρόβατα, στὰ δεξιά Του, ἐνῶ τοὺς ἁμαρτωλούς, ποὺ εἶναι ἀτίθασοι καὶ ἄτακτοι σὰν τὰ κατσίκια, στὰ ἀριστερά Του.

Ἔρχεται λοιπόν· ὅλο καὶ πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως. Κάθε μέρα, κάθε λεπτὸ ποὺ περνάει, μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὸ μεγάλο αὐτὸ Δικαστήριο, στὸ ὁποῖο θὰ εἴμαστε παρόντες ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· πλούσιοι καὶ φτωχοί, μορφωμένοι καὶ ἀγράμματοι, βασιλιάδες καὶ ταπεινοὶ δοῦλοι.

Ἐκεῖ θὰ λάμψει ἡ θεία δικαιοσύνη. Κάθε ἀδικία ποὺ ἐπικρατεῖ τώρα στὸν κόσμο μας, κάθε πλεονεξία καὶ ἐκμετάλλευση ποὺ μένει ἀτιμώρητη ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα δικαστήρια, κάθε ἔγκλημα καὶ ψέμα τὸ ὁποῖο συγκαλύπτεται μὲ εὔσχημο τρόπο, θὰ ἀποκαλυφθεῖ τότε ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτη Χριστό. Ὁ Κριτὴς αὐτὸς δὲν δωροδοκεῖται. Οἱ ἀποφάσεις του δὲν ἐξαγοράζονται. Ὁ καθένας μας θὰ λάβει τὴ δίκαιη ἀνταπόδοση τῶν ἔργων του καὶ πιὸ συγκεκριμένα τῶν ἔργων ἀγάπης, ὅπως φαίνεται στὴ συν­έχεια τῆς περικοπῆς.

2. Ὁ Χριστὸς ἀνάμεσά μας

Θὰ στραφεῖ, λοιπόν, ὁ Κύριος σ᾿ ἐκείνους ποὺ θὰ εἶναι στὰ δεξιά Του καὶ θὰ τοὺς πεῖ: Ἐλᾶτε ἐσεῖς ποὺ εἶσθε εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, κληρονο­μῆστε τὴ Βασιλεία ποὺ ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιὰ ἐσᾶς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Διότι πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάω, ἤμουν διψασμένος καὶ μοῦ δώσατε νὰ πιῶ, ἤμουν ξένος καὶ μὲ περιμαζέψατε στὸ σπίτι σας, γυμνὸς καὶ μὲ ντύσατε, ἄρρωστος καὶ μὲ ἐπισκεφθήκατε, φυλακισμένος καὶ ἤλ­θατε νὰ μὲ ἐνισχύσετε.

Θὰ τὸν ρωτήσουν τό­τε οἱ δίκαιοι: Κύριε, πότε Σὲ εἴδαμε πεινασμένο ἢ διψασμένο ἢ ξένο ἢ γυμνὸ ἢ ἄρρωστο ἢ φυλακισμένο καὶ Σὲ φροντίσαμε; Ὁ Κύριος θὰ τοὺς ἀποκριθεῖ: «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»· ἀληθινὰ σᾶς λέω, καθετὶ ποὺ προσφέρατε σ᾿ ἕναν ἀπὸ τοὺς φτωχοὺς αὐτοὺς καὶ ἄσημους ἀδελφούς μου, τὸ προσφέρατε σ᾿ Ἐμένα.

Θὰ στραφεῖ κατόπιν καὶ σ᾿ ἐκείνους ποὺ θὰ εἶναι στὰ ἀριστερά Του καὶ θὰ τοὺς πεῖ κατηγορηματικά: Φύγετε μακριά μου, στὸ πῦρ τὸ αἰώνιο, ποὺ ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὸν διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του, ἐσεῖς ποὺ ἀπὸ τὰ ἔργα σας γίνατε καταραμένοι. Διότι πείνασα, δίψασα, ἤμουν ξένος, γυμνός, ἀσθενής, φυλακισμένος καὶ δὲν μὲ βοηθήσατε. Ὅταν δὲ αὐτοὶ θὰ ἀπορήσουν πότε Τὸν περιφρόνησαν, θὰ λάβουν τὴν ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση: «ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε». Ἀληθινὰ σᾶς λέω, καθετὶ ποὺ δὲν κάνατε σ᾿ ἕναν ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὁ κόσμος θεωροῦσε μικροὺς κι ἀσήμαντους, οὔτε σ᾿ Ἐμένα τὸ κάνατε. Τότε θὰ ὁδηγηθοῦν αὐτοὶ σὲ αἰώνια κόλαση, ἐνῶ οἱ δίκαιοι στὴν αἰώνια ζωή.

Ἀνεπανάληπτοι οἱ λόγοι τοῦ ­Κυρίου! Βάζει τὸν Ἑαυτό του στὴ θέση τῶν «ἐλαχίστων». Κάθε φτωχὸς καὶ ἀσήμαντος συνάνθρωπός μας, δηλαδή, εἶναι μιὰ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Στὸ πρόσωπό του βλέπουμε τὸν Χριστό. Κάθε βοήθεια καὶ ἐξυπηρέτηση, κάθε πράξη ἀγάπης καὶ ἐλεημοσύνης πρὸς τὸν ἐνδεὴ ἀδελφό μας, στὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ προσφέρεται τελικά. Ἀλλὰ καὶ κάθε περιφρόνηση καὶ ἀδιαφορία, κάθε ἀπαξίωση καὶ σκληρότητα ἀπέναντι στοὺς μικροὺς καὶ ἄσημους τῆς ζωῆς αὐτῆς, στὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ τελικὰ ἀναφέρεται.

Καὶ σήμερα, λοιπόν, ὁ Χριστὸς βρίσκεται ἀνάμεσά μας. Κρύβεται στὰ πρόσωπα τῶν πεινασμένων, τῶν διψασμένων, τῶν ἀστέγων, τῶν ρακένδυτων, τῶν ἀσθενῶν, τῶν φυλακισμένων καὶ περιμένει τὴν ἀνταπόκρισή μας. Ἂς μὴν Τὸν προσπεράσουμε ἀδιάφοροι.